Fréttablaðið - 13.06.2008, Blaðsíða 53

bíða eftir vegabréfsáritun til Taí-
lands. Þegar ég var búinn að vera
þarna í tvo daga fór ég að ræða
við Guðna hvort það væri einhver
möguleiki að fá að læra af honum
til að mega kannski kenna öðrum
einhvern tímann í framtíðinni.
Hann tók vel í það og það varð
úr að ég var þarna í fimm vikur
að stúdera Rope-jóga. Á meðan
ég var hjá Guðna bauðst mér að
koma á kennaranámskeið í Krip-
alu sem ég hefði ekki getað nýtt
mér ef ég hefði farið til Asíu. Um
leið og ég ákvað að vinna með
fólki þá opnaðist leið fyrir mig til
að kenna hefðbundið jóga,“ segir
Billi og vill meina að þarna hafi
örlögin gripið í taumana.
Til að komast að á Kripalu-
jógasetrinu þarf fólk að hafa
stundað jógaæfingar í meira en
tvö ár og nauðsynlegt er að ein-
hvern tíma á því tímabili hafi
fólk verið í daglegri jógaástund-
un. Billi uppfyllti ekki alveg þau
skilyrði en vegna sjálfboðavinn-
unnar var honum boðið að koma
á jógakennaranámskeið. „Þetta
var mjög mikið nám og þar voru
gerðar svakalega miklar kröf-
ur,“ segir hann. Eftir að mánaðar
kennaranámskeiði lauk var hann
þó búinn að fá nóg af útlandavist
í bili, enda búinn að vera að heim-
an í rúmlega hálft ár. Þegar hann
kom heim byrjaði hann strax að
kenna jóga í World Class en hann
hefur verið viðriðinn þá stöð allar
götur síðan.
Asía kallar
Þótt hann hafi ekki heimsótt Asíu
þegar til stóð þá endaði hann þó á
því að fara þangað. Fyrir tveim-
ur árum lét hann drauminn ræt-
ast og dvaldi þar í þrjá og hálfan
mánuð. Þá var hann búinn að fara
nokkrum sinnum aftur til Krip-
alu til að stúdera taílenska nudd-
ið. Hann segir að fólk hafi rekið
upp stór augu þegar hann nefndi
taílenska nuddið því fólk teng-
ir þetta orð yfirleitt við erót-
ík. „Ég fékk að heyra það. Hvað
svona ungur myndarlegur dreng-
ur væri að spá,“ segir hann og
hlær. „Því miður hefur þetta
þennan stimpil á sér og það ekki
að ósekju því það er mikið vændi
í Taílandi. Þetta nudd hefur hins
vegar 2500 ára sögu og þessi með-
höndlun er rakin til einkalæknis
Búdda sjálfs. Munkarnir stund-
uðu þetta upphaflega en þetta
snýst um að teygja líkamann,
nudda hann og opna orkubrautir.
Nuddarinn notar miklu meira en
bara fingurna, hann notar þuml-
ana mikið, olnbogana og fæturna.
Þetta er svona jóga lata mannsins
því nuddþeginn liggur bara og er
nuddaður inn í jógastöður.“
Rope-jóga slær í gegn
Billi er einn af fyrstu Rope-jóga-
kennurunum á Íslandi. Hver
skyldi vera munurinn á hefð-
bundnu jóga og Rope-jóga? Rope-
jóga gengur út á að ná sambandi
við kviðvöðvana og alla vöðvana
í kringum mjaðmasvæðið. Rope-
jóga æfingarnar eru flestar gerð-
ar liggjandi til að styrkja þessa
vöðva vel. Mjaðmagrindin er
sæti fyrir hrygginn og hrygg-
urinn hefur áhrif á allt sem við
gerum. Rope-jóga örvar líffær-
in í kviðarholinu, örvar melting-
una og sogæðakerfið. Hefðbund-
ið jóga vinnur að því að styrkja
og liðka allan líkamann með mis-
munandi stöðum og æfingum. Í
báðum tilfellum skiptir andar-
drátturinn máli. Þegar fólk er að
hugsa um eitthvað annað er eins
og líkaminn fari á sjálfsstýringu.
Þá er fólk að gera fína leikfimi
en ekki jóga,“ segir hann og hlær
og viðurkennir að í öllu jóganu sé
mikilvægt að tapa ekki húmorn-
um og segir að fólk megi alls ekki
taka sig of alvarlega.
Billi er ekki bara jógakennari
því hann er líka lærður einka-
þjálfari. Þegar hann sinnir því
starfi blandar hann saman jóga
og æfinginum í tækjasal. „Það er
mjög algengt í tækjasalnum að
fólk sé einhvers staðar allt ann-
ars staðar; að horfa á náungann
við hliðina eða á sjónvarpið. Ég
er ekki að dæma það þegar fólk
horfir á sjónvarpið fyrir fram-
an þrektækin. Það er bara ekki
jóga,“ segir hann og viðurkennir
að hann svindli stundum og taki
iPod-inn með á æfingar.
Líf í skugga geðhvarfasýki
Fyrir einu og hálfu ári uppgötvaði
Billi að hann væri haldinn geð-
hvarfasýki 2. Hann hafði fundið
fyrir miklum andlegum sveiflum
frá unglingsaldri en hélt að það
væri einfaldlega fylgifiskur þess
að hafa verið í fíkniefnum sem
unglingur. Geðhvörf 2 lýsa sér
sem þunglyndi sem tekur dýfur
og fer svo hátt upp á milli. Helsti
munurinn á geðhvarfasýki 1 og 2
eru að í hinni fyrrnefndu eru mun
meiri sveiflur en í geðhvarfasýki
2 eru sveiflurnar örari og ekki
eins ýktar. „Ég gat ekki merkt það
að ég væri beint þunglyndur því
ég sveiflast svo ört upp og niður.
Þegar ég er í niðursveiflu er erf-
itt fyrir mig að gera jafn einfalda
hluti og að kaupa í matinn en
þegar ég er í uppsveiflu þá get ég
vakað alla nóttina og er mjög ör.“
Hann segist hafa áttað sig á þessu
þegar hann var með konu í einka-
þjálfun og fór að ræða um veik-
indi sín við hana. Þá kom á dag-
inn að systkini hennar voru bæði
haldin geðhvörfum 2 og því þekkti
hún einkennin strax. Í framhald-
inu benti vinkona hans honum á
að skoða greinar eftir ákveðinn
lækni sem hafði stúderað geð-
hvörf 2. „Þegar ég las greinina
var eins og hann væri að skrifa
um mig. Í dag er ég að vinna með
þessum lækni, er að nota lyf til að
ná jafnvægi, en læknirinn vinnur
þannig að hann vill nota eins lága
lyfjaskammta og hægt er til að
minnka aukaverkanir. Svo hreyfi
ég mig mikið og það má segja
að hreyfingin sé í rauninni rauði
þráðurinn í lífi mínu. Ég verð að
hreyfa mig eitthvað á hverjum
degi til að lifa eðlilegu lífi. Þegar
ég er í maníunni fer ég út að hjóla
til að stramma mig af og þegar ég
er í lægð þá hjálpar það mér allt-
af að æfa.“
Geðhvarfasýki hefur verið mikið
feimnismál en honum finnst betra
að tala um það. „Fólk í kringum
mig sér alveg þegar það er eitt-
hvað í gangi og það er betra að
ræða það bara.“ Þegar hann er
spurður að því hvernig sveiflurn-
ar séu þá segist hann vera búinn
að finna út ákveðið mynstur.
„Þetta byrjar alltaf með depurð-
inni, allir hlutir verða miklu erf-
iðari og þá dreg ég mig í hlé. Þetta
varir í nokkra daga, mislengi þó.
Núna er ég farinn að þekkja mig
betur og farinn að ná mér upp
fyrr.“ Hann lætur sveiflurnar
sem fylgja geðhvarfa sýkinni þó
ekki trufla líf sitt um of og fram-
tíðin leggst vel í hann. „Núna er
ég að bíða eftir svari frá Háskól-
anum í Reykjavík en ég sótti um
að komast í íþróttafræðinám.
Svo er stefni ég að því að vera
meira úti í náttúrunni, langar að
klífa fleiri fjöll.“ Setur þú stefn-
una á Mount Everest? „Nja, ég
veit það ekki, en ég held að það
sé rosalega magnað, alveg örugg-
lega hápunktur lífsorkunnar að
standa þar,“ segir hann og brosir
og bætir því við að þrátt fyrir að
hann hafi lært ýmislegt og farið
víða þá sé hann rétt að byrja. „Ég
er bara búinn að vera að krafsa á
yfirborðinu.“ martamaria@365.is
Viltu það nýjasta í förðun?
Þegar fólk er að
hugsa um eitthvað
annað er eins og lík-
aminn fari á sjálfs-
stýringu. Þá er fólk
að gera fína leikfimi
en ekki jóga
13. JÚNÍ 2008 FÖSTUDAGUR • 9