Morgunblaðið - 18.03.2006, Side 46

46 LAUGARDAGUR 18. MARS 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigtryggur Jós-efsson fæddist á
Breiðumýri í
Reykjadal 22. sept-
ember 1924 og bjó
þar alla tíð. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 12. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Jósep Kristjánsson,
f. 1887, d. 1981 og
Gerður Sigtryggs-
dóttir, f. 1896, d.
1978. Sigtryggur
var þriðji í röð níu systkina, hin
eru: Hallur, f. 1921, d. 2004, Krist-
ján, f. 1922, d. 1993, Helga, f.
1926, Guðný, f. 1929, d. 1999,
Guðrún, f. 1931, Óttar, f. 1933,
Arnkell, f. 1935 og Ingiríður, f.
1940.
Hinn 6. júní 1953 kvæntist Sig-
tryggur Björgu Arnþórsdóttur
frá Siglufirði, f. 1932. Börn þeirra
eru: a) Arnþór, f. 1954, d. 1991,
kvæntur Aðalheiði Guðjónsdótt-
ur, f. 1956. Þau eiga tvo syni,
Andra Björgvin, f. 1981 og Sig-
trygg, f. 1984. Sonur Andra
Björgvins er Óttar Búi, f. 2003.
Áður átti Arnþór dótturina
Björgu, f. 1973 og Aðalheiður
soninn Pál Heiðar, f. 1976. b) Jós-
ep Rúnar, f. 1955,
kvæntur Margréti
Haraldardóttur, f.
1958. Dætur þeirra
eru Ásta Björg, f.
1992 og Rakel
Fríða, f. 1995. c)
Friðgeir, f. 1959,
kvæntist Sigrúnu
Ólafsdóttur, f. 1956,
d. 1997 (þau skildu).
Sonur þeirra er
Ólafur Ísak, f. 1986.
d) Gerður, f. 1960,
sambýlismaður
Magnús Kjartans-
son, f. 1951 (þau skildu). Börn
þeirra eru Björg, f. 1983 og Kjart-
an, f. 1995. e) Þórunn, f. 1964, gift
Gísla Sigurðssyni, f. 1959. Dætur
þeirra eru Ásta, f. 1990, Agnes, f.
1998 og Guðrún, f. 2001.
Sigtryggur var lengst af bif-
reiðastjóri, bæði við mjólkurflutn-
inga og vegagerð. Meðfram
akstrinum vann hann ýmis störf í
Reykjadal og nágrannasveitum,
við pípulagnir, smíðar og annað
tilfallandi. Frá 1981 til starfsloka
1994 var Sigtryggur húsvörður í
Framhaldsskólanum á Laugum í
Reykjadal.
Útför Sigtryggs verður gerð
frá Einarsstaðakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Um hálffjögur á sunnudaginn var
hringdi síminn. Það var Þórunn
konan mín, að segja mér að Sig-
tryggur faðir hennar væri látinn.
Ég var heima með yngri dætrum
mínum, Guðrúnu 5 ára og Agnesi 7
ára. Elsta dóttirin Ásta 15 ára var
að heiman á námskeiði.
Í rúma viku hafði ég reiknað með
þessu símtali, og reynt að búa mig
undir það. Samt kom það eins og
reiðarslag. Nú þurfti ég að segja
dætrum mínum fréttirnar, að þær
fengju ekki framar að sjá afa sinn.
Ég settist hjá þeim inni í stofu og
sagðist þurfa að tala við þær. Þær
settust á lærin á mér og horfðu á
mig. „Mamma var að hringja,“
sagði ég, „og hún sagði að afi Sig-
tryggur væri dáinn.“ „Af hverju?“
spurði Agnes. „Hann var bara svo
mikið lasinn að hann gat ekki lifað
lengur,“ sagði ég og fann hversu
gagnslaus þessi skýring var. Hún
lagði hausinn sinn í hálsakotið mitt,
og tárin byrjuðu að renna. „En þá
getur hann ekki spilað við mig og
ekki púslað við mig,“ sagði Guðrún
með áhyggjusvip. „Nei,“ sagði ég
„hann getur það ekki. En kannski
getur amma spilað við þig þegar
hún kemur heim.“ „En ég kann að
spila við afa,“ sagði hún og var ekki
sátt, og ég gat lítið bætt úr því.
Ég fór að segja þeim að nú væri
sálin hans afa komin til guðs og nú
fengi afi að hitta Adda strákinn
sinn sem dó áður en þær fæddust.
Hann yrði örugglega glaður að
hitta hann aftur. Og að þegar við
yrðum gömul og dæjum líka þá
færu sálirnar okkar líka til guðs og
þá fengjum við að hitta afa aftur.
„Merkir þá guð sálina hans afa,
SIGTRYGGUR?“ spurði Guðrún.
Ég vissi varla hverju ég ætti að
svara, sagði bara að við myndum
örugglega þekkja afa aftur þegar
við kæmum, hann myndi taka á
móti okkur.
Ég fór að hugsa um bílskúrinn
hans afa og allt dótið sem í honum
er. Þar er fullt af hillum og skúffum
með allskonar hlutum, smáum og
stórum. Ein skúffan er merkt
„smurkoppar“, önnur „bremsu-
gúmmí“ og sú þriðja „splitti“. Frá
því að ég kom fyrst í Breiðumýri
fyrir 22 árum hef ég eytt mörgum
góðum stundum í þessum bílskúr,
ýmist einn eða með afa við við-
gerðir og redderingar. Og alltaf
hefur hann staðið mér opinn og
meira en sjálfsagt að ég fengi að
nota þar allt sem ég þurfti, og afi
tilbúinn að aðstoða eins og hann
gat. Þarna gat afi gert hvað sem
var. Hann gerði upp vélsleða og
smíðaði laufabrauðsjárn, yfirdekkti
stóla og gerði við gervitennurnar
sínar hvað þá annað. Heimili Bjarg-
ar og Sigtryggs hefur staðið mér
opið frá fyrsta degi. Móttökurnar
alltaf hlýlegar og góðar, svo að mér
hefur eiginlega alltaf fundist ég
eiga þar heima. Og eftir að dæt-
urnar fæddust hefur þetta verið
þeirra fasti punktur í lífinu, eitt-
hvað gott sem alltaf er á sínum stað
og alltaf er hægt að treysta á. Aldr-
ei vandamál að fá pössun og gist-
ingu, sama hvað margir gestir voru
fyrir, alltaf nóg pláss fyrir nokkra í
viðbót. Ásta var ekki ýkja gömul og
ekki farin að segja r, þegar hún
sagði við okkur að morgunlagi: „Eð
ekki baða best að við föðum í
Bðeiðumýði núna.“ Og þetta hefur
eiginlega verið hennar viðhorf síð-
an, hvað sem öðru líður þá er bara
best að fara í Breiðumýri núna.
Fyrir foreldra sem eru að ala upp
börn er ómetanlegt að eiga svona
afa og ömmu til að leita til. Afa og
ömmu sem alltaf hafa tíma, tíma til
að hlusta og til að svara, til að spila
og til að púsla, til að kenna og til að
fræða, til að hjálpa og til að hugga,
og tíma til að gefa og til að þiggja.
Þessi lífsgæði verða seint fullþökk-
uð. Dætur mínar eru svo mikið rík-
ari í sálinni sinni en þær annars
væru, og þetta ríkidæmi mun end-
ast þeim allt lífið. Og af því geta
þær miðlað til sinna barna og
barnabarna, og allra annarra sem
þær kynnast í lífinu. Bara af því að
afi og amma höfðu tíma.
Ég held að himnaríki sé eins og
bílskúrinn hans afa á Breiðumýri.
Og þar ræður guð eins og afi í sín-
um bílskúr. Og eins og í bílskúrnum
hans afa, þá er hægt að laga allt í
þessum bílskúr sem aflaga hefur
farið í lífinu. Þar er vel tekið á móti
þeim sem þangað leita, þeir fá þar
inni og þeim er hjálpað. Þar er fullt
af verkfærum og allskonar dóti,
margar hillur og skúffur. Og á hill-
una á móti glugganum er skrifað
„Sigtryggur“. Þar geymir guð sál-
ina hans afa, þangað til við komum
að hitta hann. Kannski fáum við að
vera í hillunni við hliðina á honum,
þá verðum við heppin.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
Guð geymi þig, afi Sigtryggur,
eins og þú hefur passað dætur mín-
ar.
Gísli Sigurðsson.
„Eitt sinn verða allir menn að
deyja“ orti Vilhjálmur Vilhjálmsson
og á þetta víst um alla en einhvern
veginn trúði ég því að það myndi
ekki gerast nærri strax hjá þér.
Trúði ég því að þú ættir langt í að
kveðja okkur. Ég vona að þú fyr-
irgefir mér það að hafa ekki heim-
sótt þig meira því mér þótti alltaf
gott að heimsækja ykkur og fann
ég aldrei fyrir mismunun hjá ykkur
þótt ég hafi komið inn í fjölskyld-
una sem fósturbarn.
Þú varst stríðinn og húmorinn
var með ólíkindum og bræður mínir
sem hittu þig oftar segja mér reglu-
lega sögur af uppátækjum þínum
og allt til þess síðasta sástu til þess
að skemmta öðrum og áttir auðvelt
með að búa til bros hjá okkur öll-
um. Það er eiginleiki sem er sjald-
séður.
Mig langaði að nota tækifærið og
þakka þér fyrir allt og ég veit að þú
fylgist vel með okkur og heldur
áfram að skemmta okkur í minn-
ingu okkar og sál.
Páll Heiðar Pálsson,
barnabarn á Spáni.
Vorið 1952, þá sjö ára gamall, fór
ég sjóleiðina frá Siglufirði til Ak-
ureyrar í fylgd Bjargar systur
minnar til móts við kærasta hennar
Sigtrygg Jósefsson sem ég þá aldr-
ei hafði séð. Verið var að senda mig
í sveit til foreldra Sigtryggs þeirra
Gerðar Sigtryggsdóttur og Jósefs
Kristjánssonar og barna þeirra sem
með þeim bjuggu félagsbúi að
Breiðumýri.
Sigtryggur tók á móti okkur á
Akureyri er Drangur lagði að
bryggju. Þar var hann kominn á
Ford vörubíl sínum og var ekið
austur í Reykjadal. Hér voru fyrstu
kynni mín af verðandi mági mínum.
Þetta sumar var ég hjá þeim
„heima í bæ“ en svo var kallað
heimili þeirra Gerðar og Jósefs og
það orðatiltæki er enn í dag notað
yfir heimili systkina Sigtryggs sem
þar búa. Næstu sex sumur þar á
eftir var ég hjá þeim Björgu og Sig-
tryggi eftir að þau hófu búskap og
reistu sér hús að Breiðumýri.
Væntanlega hefur hann mágur
minn oft fengið meira en nóg af
þessum strák sem dvaldi hjá þeim
sumar eftir sumar. En aldrei kom
það fram og á þessum árum byggð-
ist upp vinátta sem aldrei bar
skugga á. Minningar mínar frá
þessum tíma eru tengdar tilfallandi
störfum í sveitinni ásamt barna-
pössun því tveir elstu synir þeirra
Bjargar og Sigtryggs þér Arnþór
heitinn og Jósef Rúnar fæddust á
þessum árum.
Ár og áratugir hafa liðið og heim-
sóknirnar og ferðirnar að Breiðu-
mýri eru orðnar fleiri en tölu verð-
ur á komið. Dætur mínar hafa
dvalið þar langdvölum og Geirfríður
móðir mín flutti að Breiðumýri frá
Siglufirði árið 1980 og dvaldi þar tíu
síðustu ár ævi sinnar umvafin kær-
leik og hlýju.
Nú þegar komið er að leiðarlok-
um vil ég þakka Sigtryggi allt það
sem hann hefur gert fyrir mig og
mína í gegnum tíðina.
Elsku Björg mín, megi góður
Guð styrkja þig og börn ykkar Jós-
ef Rúnar, Friðgeir, Gerði og Þór-
unni, maka þeirra og öll barnabörn-
in í missi ykkar.
Örn Arnþórsson.
Fyrir ungar Reykjavíkurdömur
var alltaf mikið ævintýri að koma á
Breiðumýri. Þar tóku okkur opnum
örmum Sigtryggur, Björg frænka,
frændsystkinin og fólkið heima í
bæ. Okkur fannst mikið til þess
koma að fá að hjálpa til við að reka
kýrnar, moka flórinn og gefa
hænsnunum. Fannst við meiri
manneskjur fyrir vikið, þó vinnu-
konuígildið væri rýrt því í rauninni
átti þetta fátt sameiginlegt með því
sem yfirleitt er kallað að fara í sveit
og meira eins og dvöl á fimm
stjörnu hóteli. Sundlaug í garðinum,
endalaus veisluhlaðborð – og við
máttum ráða því sjálfar hvort við
vöknuðum til að reka kýrnar.
Í minningunni er Breiðumýri
yndislegt heimili fullt af góðu fólki.
Þar stjanaði Björg við okkur og
heimilisfólkið, með húsið tandur-
hreint og fínt, lagði metnað í allar
máltíðir frá morgni til kvölds og
bakaði bestu kleinur í heimi. Það
hefur ekkert breyst í áranna rás og
alltaf jafngott að koma á Breiðu-
mýri. Þar er dekrað við gesti með
kræsingum meðan rætt er um
menn og málefni líðandi stundar.
Sigtryggur var húsbóndi á sínu
heimili. Stór og myndarlegur mað-
ur, með sinn norðlenska hreim og
stríðnisblik í augum. Fyrir honum
bárum við djúpa virðingu, en vorum
smeykar um að verða stríðninni að
bráð, því hann hafði einstakt lag á
að gera grín að ofdekruðum borg-
arstelpum. Taldi þeim trú um að í
sveitinni væri brauðið alltaf smurt
báðum megin. Á hverjum jólum
hugsum við til Sigtryggs þegar við
skerum laufabrauð með handgerðu
skurðjárni frá honum og Breiðu-
mýrarhangikjötið er ómissandi á
jóladag.
Sigtryggur var höfðingi heim að
sækja. Við og fjölskyldur okkar
hafa notið þess alla tíð auk þess
sem þau Björg bjuggu Gillu ömmu
heimili síðustu árin. Að leiðarlokum
viljum við þakka einstaka gestrisni
og skemmtilegar samverustundir.
Við gleðjumst yfir öllum góðu minn-
ingunum og kveðjum með sálminum
sem Gilla amma kenndi okkur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Björg, Búi, Friðgeir,
Didda og Tóta. Við vottum ykkur
og fjölskyldum ykkar innilega sam-
úð og biðjum góðan Guð að gefa
ykkur styrk í sorginni.
Arna, Auður Arna,
Ólafía, Dagmar.
Sigtryggur á Breiðumýri var
mjólkurbílstjóri okkar Reykdæl-
inga. Hann keyrði í öllum veðrum
og allri færð, fékk alla bíla í gang
sumar sem vetur, var sérfræðingur
á skafla, snillingur á vélar. Maður,
sem komst, þótt hægt færi.
Í dag hefur hann kvatt. Kvatt
okkur og kvatt tímann, sem ég
tengi dalnum okkar milda, tíma,
sem ég safna í ár og læt líða í hægð
og mýkt. Tímann sem var, meðan
enn var rúm og rými, og áður en
heimurinn tók til fótanna og hélt á
rás.
Í dag þjappast stundin og stend-
SIGTRYGGUR
JÓSEFSSON
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
HALLDÓRS GUÐMUNDSSONAR
fyrrv. rafvirkjameistara Pósts og síma,
Suðurengi 30,
Selfossi.
Sóley Gunnvör Tómasdóttir,
Þórunn Elín Halldórsdóttir, Finnbogi Birgisson,
Hrafnhildur Halldórsdóttir Hersir Freyr Albertsson,
Þorbjörg Hjaltalín Halldórsdóttir, Jón Lúðvíksson,
Halldór Halldórsson, Jóhanna Hákonardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og stuðning við andlát móður okkar, systur,
barnabarns, systurdóttur og bróðurdóttur,
ÁSTU GUÐRÚNAR,
Laufengi 106,
Reykjavík.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Tómas Freyr Arnarsson,
Lilja Gunnarsdóttir,
Brynjar Ægir Gunnarsson,
Laufey Diljá Gunnarsdóttir,
Elva Björk, Einar Helgi,
Helena Sif, Jón Ragnar
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
AÐALHEIÐAR HANNESDÓTTUR,
Gullsmára 9,
Kópavogi.
Sjöfn Stefánsdóttir, Guðgeir Einarsson,
Sigríður Stefánsdóttir, Reynir Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.