Morgunblaðið - 04.05.2006, Síða 30

30 FIMMTUDAGUR 4. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ SigurbjörgPetra Hólm-
grímsdóttir fæddist
í Ormarslóni í Þist-
ilfirði 2. maí 1936.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 27. apr-
íl síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Svanhvít Péturs-
dóttir, f. 21. desem-
ber 1911, d. 22.
september 1981, og
séra Hólmgrímur
Jósefsson, prestur á
Raufarhöfn, f. 12. apríl 1906, d.
10. júní 1946.
Systkini Sigurbjargar eru Hall-
dóra, f. 2. maí 1936, Jóhann, f. 16.
október 1938, Hólmfríður, f. 14.
janúar 1943, Þuríður, f. 14. janúar
1943. Systkini, sammæðra, eru
Selma Dóra Þorsteinsdóttir, f. 27.
júní 1953, d. 27. mars 1993, og
Hólmgrímur Þorsteinsson, f. 22.
september 1956. Uppeldissystkini
eru Kristrún Guðnadóttir, f. 10.
febrúar 1927, og Sigurbjörg
Sverrisdóttir, f. 18. febrúar 1946.
Hinn 25. desember 1956 giftist
Sigurbjörg, í Snartarstaðakirkju
á Kópaskeri, Rósenberg Jóhanns-
syni bifreiðastjóra, f. 27. maí
1928, d. 13. júlí 1974. Börn Sig-
urbjargar og Rósenbergs eru: 1)
Hólmgrímur, f. 8. júní 1956, maki
Sólveig Þóra Jónsdóttir, f. 20. júní
1958. Sonur þeirra er Hólmgrím-
ur Daníel Snær, f. 21. febrúar
1988. Börn Hólmgríms frá fyrra
hjónabandi eru a) Rósenberg, f.
23. ágúst 1977, hann á dótturina
Ingibjörgu, og b) Sigurbjörg
Petra, f. 6. maí 1982, maki Sindri
Guðjónsson, f. 29. mars 1979, þau
eiga dótturina Kristeyju Söru. 2)
Indriði, f. 30. september 1957,
maki Guðlaug Ósk Gunnarsdóttir,
f. 20. mars 1963. Börn þeirra eru
a) Jóhann Kristinn, f. 23. janúar
þegar faðir hennar tók við emb-
ætti sóknarprests þar. Þar bjó
fjölskyldan til haustsins 1942 er
séra Hólmgrímur var skipaður
sóknarprestur á Raufarhöfn og í
Svalbarðssókn í Þistilfirði. Þegar
Hólmgrímur lést árið 1946 flutti
ekkjan með börnin, sem þá voru
orðin fimm, í Vog við Raufarhöfn.
Bjó Sigurbjörg síðan í Vogi þar til
hún fór til Reykjavíkur í tónlist-
arnám. Hún lauk sínu grunnskóla-
námi við Barna- og unglingaskóla
Raufarhafnar. Snemma hneigðist
hugur Sigurbjargar að tónlist og
hóf hún tónlistarnám 12 ára göm-
ul hjá Guðrúnu Pétursdóttur org-
anista á Raufarhöfn. Síðan tók við
tónlistarnám við Tónlistarskóla
Reykjavíkur og nam hún þar til
ársins 1954. Hún tók þátt í ýmsum
söngnámskeiðum bæði hjá inn-
lendum og erlendum kennurum.
Sigurbjörg hóf söngferil sinn í
Kolbrúnarkórnum á Raufarhöfn
árin 1945–1948, var söngvari og
gítarleikari í söngtríói á Raufar-
höfn frá 1948–1952, var í hljóm-
sveitinni Þaulæfð á Raufarhöfn á
árunum 1954–1955 og hefur sung-
ið í ýmsum kirkjukórum, meðal
annars í Kór Fella- og Hólakirkju.
Sigurbjörg var söngvari og hljóð-
færaleikari í Ömmusystrum árin
1982–1987, umsjónarmaður og
undirleikari Söngvöku f. e.b. í
Reykjavík árin 1993–2004 og
söngstjóri Kvennakórs Hreyfils
árin 1993–1997. Frá árinu 1986
var Sigurbjörg söngstjóri Söng-
fugla, kórs félagsstarfs aldraðra í
Reykjavík. Einnig var hún söng-
stjóri Kvennakórsins Glæðna, sem
er kór kvenfélags Bústaðasóknar,
frá 1994. Að auki sá hún um söng-
stjórn og hljóðfæraleik við guðs-
þjónustur á Vesturgötu 7 frá 1995
í samstarfi við dómkirkjupresta. Í
ágúst 2005 varð hún að láta af öll-
um störfum sökum veikinda.
Árið 2004 gaf Sigurbjörg út
geisladisk með hluta af þeim lög-
um sem hún hafði samið um ævina
og ber hann nafnið Kvöldgeislar.
Útför Sigurbjargar verður gerð
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
1982, sambýliskona
Þórey Jóhannsdótt-
ir, f. 1. nóvember
1981, b) Gunnar Örn,
f. 1. júní 1983, c) Sig-
urður Eiður, f. 21.
september 1987, og
d) Sigríður Ósk, f.
13. maí 1994. 3)
Magni Þór, f. 26.
febrúar 1959, maki
Sigurborg Magnús-
dóttir, f. 20. maí
1962. Börn þeirra
eru a) Jenný Lára, f.
9. október 1982, sam-
býlismaður Jörgen Friðrik Eiríks-
son, f. 5. júlí 1973, þau eiga dótt-
urina Þórunni Maríu, b) Fanney
Dröfn, f. 11. júlí 1991, og c) Jafet
Egill, f. 12. febrúar 1995. Fyrir
átti Sigurborg Elfu Dögg Ómars-
dóttur, f. 8. nóvember 1978. Börn
hennar eru Máni Freyr og Erla
Díana. 4) Þuríður Lilja, f. 12.
ágúst 1961, maki Björn Valur
Gíslason, f. 20. september 1959.
Börn þeirra eru a) Sigurveig
Petra, f. 2. janúar 1981, hún á son-
inn Björgvin Mána, b) Berglind
Harpa, f. 18. september 1985, og
c) Katla Hrund, f. 13. október
1990. Fyrir átti Björn Valur son-
inn Björgvin Davíð, f. 17. október
1976, d. 5. september 1992. 5)
Finnur Guðni, f. 12. júlí 1963,
maki Anna Kristín Jörundsdóttir,
f. 15. nóvember 1968. Synir þeirra
eru Jóhann Arnar, f. 5. september
2000, og Júlíus Örn, f. 27. mars
2004. Sonur Finns frá fyrra
hjónabandi er Kristján, f. 11. apríl
1993.
Sambýlismaður Sigurbjargar
er Sigurður Sívertsen Guðmunds-
son skipstjóri, f. 29. mars 1921.
Frá fyrra hjónabandi á Sigurður
tvö börn, Martein og Önnu Lísu.
Frá Ormarslóni flutti Sigur-
björg tveggja mánaða gömul að
Skeggjastöðum við Bakkafjörð
Fjóra drengi og eina snót,
við eigum orðið saman,
hóp að buxum sem vantar bót
er það ekki gaman.
Þessa vísu orti mamma um okkur
systkinin þegar við vorum lítil. Hún
lýsir henni sjálfri vel, hugarfarinu
og viðhorfinu til lífsins þó verkefnin
væru ærin með stóran barnahópinn.
Mamma okkar var í eðli sínu mik-
ið náttúrubarn. Hennar árstími var
vorið með gróanda sínum og nýju
upphafi og sumarið með sínar björtu
nætur sem gáfu fyrirheit um hvað-
eina sem hugurinn stefndi til. Og
eins og í vorinu sá hún nýtt upphaf í
börnum sem í hennar huga voru öll
snillingar og gáfumenni sem átti að
umgangast sem slík. Við munum
eftir mömmu að leik við okkur
systkinin og hin börnin í hverfinu og
við munum eftir öllum ferðalögun-
um sem hún og pabbi fóru með okk-
ur út á land. Oft var þá farið í Vog
við Raufarhöfn þar sem mamma ólst
upp og verið þar um lengri tíma í
góðu yfirlæti þar sem ævintýrin
biðu okkar barnanna við hvert fót-
mál. Ferðalögin með Laugu vinkonu
í Hrútafirði þar sem dvalið var í
Grænumýratungu er okkur einnig
afar minnisstæð. Þar lékum við
krakkarnir okkur áhyggjulaus og
nutum frelsisins úti í náttúrunni.
Mamma var mikil félagsvera og í
gegnum tónlistina naut hún fé-
lagsskapar við aðra sem voru á
sömu nótum og hún gat deilt tónlist
sinni með. En lífið var ekki alltaf
leikur og gaman hjá mömmu. Hún
stóð ein uppi með okkur krakkana
eftir að pabbi dó sem var okkur öll-
um erfiður tími. Síðar lenti hún í al-
varlegu bílslysi, meiddist mikið og
náði aldrei fullum bata. Það hefur
líkast til hjálpað mömmu í þessum
erfiðleikum að lundarfarið var gott
og hún tók sig heldur ekki nema
passlega alvarlega. Nema í tónlist-
inni sem var hennar líf og yndi. Þar
var hún örugg með sig og þar urðu
draumarnir að veruleika. Mamma
var þeirrar gerðar að hún gaf meira
af sér í lifanda lífi en hún sjálf þáði.
Það var ekki alltaf auðvelt að nálg-
ast hana með þeim hætti, hún var
ekki þiggjandi, hún gaf bara af sér.
Mamma var í sambúð með Sigurði
S. Guðmundssyni fyrrverandi skip-
stjóra og hafði siglt með honum um
ókunn lönd og upplifað ævintýrin
sem slíkum ferðalögum fylgja. Sig-
urður reisti þeim síðar sumarhús á
Vatnsleysuströndinni þangað sem
hún leitaði mikið eftir hvíld frá
skarkala borgarinnar og fékk frið til
að sinna tónlistinni.
Mamma veiktist alvarlega síðla
sumars 2005 og náði aldrei heilsu
eftir það. Hún lést fimm dögum fyr-
ir sjötíu ára afmæli sitt á krabba-
meinsdeild LHS.
Við systkinin viljum færa öllum
þeim sem önnuðust hana í erfiðum
veikindum okkar innilegustu þakkir
fyrir.
Sambýlismanni hennar Sigurði S.
Guðmundssyni þökkum við umönn-
un hennar á heimili þeirra og vott-
um honum innilega samúð okkar
vegna hans missis.
Elsku mamma. Við þökkum þér
fyrir allt og kveðjum þig með sárum
trega en í þeirri vissu að þér líði nú
betur og hafir náð samfundum við
farna ástvini.
Minningin um þig sem góða og
ástríka móður mun alltaf fylgja okk-
ur.
Indriði, Magni Þór, Þuríður
Lilja og Finnur Guðni.
Elsku Sifa mín, nú ert þú farin frá
okkur en úr því sem komið var þá
var þetta lausn fyrir þig. Ég sé þig
fyrir mér á sólríkum stað hlaupandi
um, laus undan öllum þjáningum.
Þú varst ekki bara tengdamóðir
mín, þú varst líka vinkona mín, við
gátum talað saman um allt, það
skipti ekki máli hvað það var. Þú
varst gædd mörgum góðum eigin-
leikum en það fyrsta sem ég tók eft-
ir í þínu fari var það hvernig þú
komst fram við börn. Þú hafðir
endalausa þolinmæði og ást gagn-
vart börnum. Börnin okkar fengu
aldeilis að njóta þess. Þegar Holli
minn valdi sinn farsíma-vin þá var
það að sjálfsögðu Amma, hér á árum
áður töluðuð þið saman oft á dag og
voruð reyndar í símasambandi fram
á síðasta dag. Þær eru ógleyman-
legar ferðirnar ykkar í húsið á
Ströndinni. Þú hringdir í Holla og
sagðir „Nú er gott veður, við afi ætl-
um suðureftir, kemur þú ekki með“.
Að sjálfsögðu fór Holli alltaf með og
dvaldi þar oft á sumrin við gott at-
læti, hann og afi að smíða og vinna
ýmis verk og amma í eldhúsinu að
baka kleinur eða lummur og á
kvöldin var spilað bridge, þetta voru
góðir tímar. Þessar minningar
geymum við og varðveitum. Svo
hafa örlögin komið því svo fyrir að
við fjölskyldan erum bráðlega að
flytja í húsið á Ströndinni. Sifa, ég
sakna þín, þú varst svo blíð og góð
kona, öll samtöl okkar endaðir þú
alltaf með orðunum „Jæja mín
kæra“ eða með öðrum elskulegum
orðum. Ást þín á lífinu og fólkinu í
kringum þig var óendanleg.
Það er eitt sem ég veit, þú ert
komin á góðan stað.
Lofa þú Drottin, sála mín,
og allt sem í mér er,
hans heilaga nafn,
lofa þú Drottin, sála mín,
og gleym eigi neinum
velgjörðum hans.
Hann fyrirgefur allar
misgjörðir þínar,
læknar öll þín mein,
leysir líf þitt frá gröfinni,
krýnir þig náð og miskunn.
Hann mettar þig gæðum,
þú yngist upp sem örninn.
(103. Davíðssálmur, 1-5.)
Sólveig Þóra.
Í dag verður tengdamóðir mín,
Sigurbjörg Petra Hólmgrímsdóttir,
til grafar borin. Sifa, eins og hún var
kölluð, var um margt sérstök kona
sem tók lífinu af æðruleysi þess sem
hefur verið með vindinn í fangið.
Samskipti okkar tveggja, mín og
tengdamóður minnar, voru alla tíð
afar góð. Sennilega var það sameig-
inlegur áhugi okkar á tónlist sem
varð til þess að svo vel fór á með
okkur tengdamömmu frá fyrsta
degi. Sifa var tónlistarmaður af guðs
náð, náttúrubarn í tónlist og mjög
meðvituð um gildi tónlistarinnar á
öllum sviðum mannlífsins. Með tón-
listinni gat hún tjáð sínar dýpstu til-
finningar og unnið úr því sem lífið
færði henni hverju sinni. Og hún gat
talað um tónlist út í eitt ef því var að
skipta. Oft var hún búin að hringja
norður til okkar Þuríðar og leyfa
okkur að hlusta á nýjan texta, nýtt
lag eða nýja útsetningu sem hún
ýmist söng fyrir okkur eða spilaði af
bandi í gegnum símann. Tóngæðin
voru ekki alltaf upp á það besta en
ákafinn í henni varð þess valdandi
að okkur fannst við oft hafa orðið
vitni að nýju tímamótaverki. Og það
var einfaldlega skilningur Sifu á
nýju lagi og fallegum texta. Hvert
nýtt verk, hversu smátt sem öðrum
fannst það, var tímamótaverk, ný
sköpun, ný hugsun sem aldrei yrði
endurtekin og varð því að fá sitt
pláss og athygli. Og hún kunni að
hvetja og hrósa. Það kom fyrir, eftir
að hafa rætt við hana um tónlist,
spilað með henni eða lofað henni að
heyra mína tónlist, að hún taldi mér
trú um að ég væri líklega í hópi
mestu stórmenna tónlistarsögunnar.
Til þess notaði hún öll sterkustu lýs-
ingarorð sem íslensk tunga hefur að
geyma, ásamt tilheyrandi handapati
og svipbrigðum sem ekki var hægt
annað en falla fyrir. Slíkur var sann-
færingarkrafturinn hjá tengda-
mömmu þegar hún náði sér á strik.
Sifa starfaði mesta sína ævi við
tónlist. Hún samdi mikið af tónlist,
bæði við eigin texta og annarra.
Hún stjórnaði kórum og lék undir
með þeim ásamt því að útsetja radd-
ir og hljóðfæri. Hún tók starf sitt
með kórum eldri borgara í Reykja-
vík mjög alvarlega og bar mikinn
metnað fyrir þeirra hönd. Sifa gaf
árið 2004 út geisladiskinn, Kvöld-
geislar sem hefur að geyma 11 lög
eftir hana flutt af úrvals tónlistar-
fólki.
Sifa eignaðist fimm börn með
Rósenberg manni sínum, fjóra syni
og eina dóttur. Allt mikið sómafólk í
alla staði sem hún var afar ákaflega
stolt af. Verst þótti henni að hafa
hana Þuríði sína ekki hjá sér og var
aldrei almennilega sátt við að hún
byggi úti á landi. Því þó svo að Sifa
væri fædd og alin upp í fámenninu á
landsbyggðinni og bar ætíð hlýjan
hug til æskustöðva sinna, þá var hún
eins mikið borgarbarn í sér og hægt
var að vera. Hún unni Reykjavík og
samdi bæði falleg ljóð og lög til
borgarinnar sinnar þar sem hún bjó
mestan sinn aldur.
Ég votta sambýlismanni hennar,
börnum og öðrum aðstandendum
innilegustu samúð mína vegna frá-
falls Sigurbjargar Petru og kveð
tengdamóður mína með þakklæti í
huga fyrir samfylgdina í gegnum líf-
ið.
Björn Valur.
Elsku amma mín, ég gerði mér
ekki grein fyrir því hvað þú varst
orðin alvarlega veik fyrr en mamma
og pabbi sögðu mér það um
páskana. Ég hélt að þér myndi
batna og við gætum farið suðureftir
eins og við gerðum alltaf á sumrin.
Síðasta sumar vorum við búin að
plana hvað við ætluðum að gera í
sumar. En svona er þetta fljótt að
breytast. Ég á seint eftir að gleyma
þegar þú, afi, ég og Eiður vorum á
Ströndinni, jafnvel heilu vikurnar.
Þetta var ógleymanlegur tími. Ég
man fyrir stuttu, þá sagðir þú mér
að þig langaði svo að sjá breyting-
arnar á húsinu á Ströndinni og ég
sagði við þig, auðvitað færðu að sjá
þær amma mín og ekki tek ég það
til baka því þú færð að sjá þær það-
an sem þú ert núna. Ég veit að þú
ert komin á góðan stað, þú varst
bara of ung til að deyja. Ég veit að
þér fannst þú ekki vera búin að gera
allt sem þig langaði til, má það vel
vera en því sem þú gerðir fyrir mig
og þína mun enginn gleyma. Ég
sakna þín amma mín og mun gera
alla tíð.
Þinn
Hólmgrímur Daníel Snær.
Elsku amma, Sigurbjörg Petra,
eða Sifa eins og hún var alltaf köll-
uð, var ein besta amma sem barn
getur hugsað sér að eiga.
Hún var snillingur á öll hljóðfæri
og þar sem hún var, þar var tónlist.
Á ættarmótum var það hún sem
tróð upp og var með tónlistaratriðin
og okkur fannst alveg ferlega
merkilegt að eiga svona klára
ömmu! Hún átti þó nokkur hljóð-
færi, t.d. píanó, hljómborð, gítar og
harmonikku og var eldklár á þetta
allt. En samt fannst okkur merki-
legast að hún amma okkar spilaði á
trommur þegar þess þurfti. Það áttu
sko ekki allir krakkar tommuleikara
fyrir ömmu eins og við. Hún var líka
kórstjórnandi og sá um útfærslur á
lögum fyrir kórana sína, samdi einn-
ig mikið af fallegum lögum og gaf út
einn geisladisk, Kvöldgeislar. Hún
sagði okkur að það sem hún saknaði
hvað mest í veikindunum var það að
geta ekki lengur spilað á píanóið.
Það sýnir hversu mikið tónlistin gaf
henni.
Við hlökkuðum alltaf mikið til að
heimsækja ömmu Sifu og hefðum
viljað geta gert það oftar en við
gerðum. Það var ekki hægt að láta
sér leiðast hjá henni og hún þreytt-
ist aldrei á að leika við okkur eða
hafa ofan af fyrir okkur með ýmsum
hætti. Við teiknuðum, föndruðum og
fórum út að leika. Einnig voru það
ófáar stundirnar sem við sátum og
spiluðum á hljóðfærin hennar og
skemmtum okkur æðislega vel.
Löngum og skemmtilegum degi
fylgdi nær alltaf göngutúr yfir í
Hólabúð að kaupa okkur eitthvað
gott í svanginn.
Þetta var fyrir mörgum árum en
okkur finnst þetta allt eins geta hafa
gerst í gær. Svona líður tíminn
hratt.
Amma var ekki gömul kona, rétt
að verða sjötug sem er ekki hár ald-
ur. Hún var ung í anda og alltaf glöð
og kát og var líka alltaf að hvetja
okkur til að lifa lífinu á meðan við
værum ungar. Hún var mjög glöð
þegar Sigurveig Petra heimsótti
hana í vetur með Björgvin Mána
litla strákinn sinn. Amma Sifa hefði
haft gaman af því að fá að slást að-
eins við hann eins og hún gerði við
mömmu hans á sínum tíma! Ekki
var hún síður glaðari þegar Berg-
lind Harpa kom til hennar og Sigga
og eldaði kjötsúpu með öllu tilheyr-
andi handa liðinu. Besta kjötsúpa
sem ég hef fengið, sagði hún og var
viss um að Berglind yrði kokkur
þegar hún yrði stór. Þegar hún
kvaddi Kötlu Hrund fyrir nokkrum
dögum spurði hún hana hvort hún
væri nokkuð að fara að gifta sig.
Gerðu það nú ekki, vinan mín, sagði
hún, njóttu þess að vera ung, þú átt
eftir að gera svo mikið. Það eru sko
ekki allar ömmur svona, alltaf eit-
urhressar eins og Sifa amma. En
núna er allt breytt. Engin amma
Sifa að heimsækja þegar við komum
suður. Siggi einn eftir í Flyðrugr-
andanum.
Við vorum eiginlega alltaf vissar
um að amma myndi ná sér af veik-
indum og allt yrði eins og það var.
Svo fór ekki. Elsku amma, þú stóðst
þig eins og hetja í veikindunum.
Megir þú hvíla í friði og englar Guðs
vaka yfir þér. Við vitum að þú munt
vaka yfir okkur.
Sigurveig Petra, Berglind
Harpa og Katla Hrund
Björnsdætur.
„Mamma, amma er að deyja og
þetta er svo sárt.“ Svona var upphaf
símtals sem ég fékk frá dóttur minni
kvöldið áður en tengdamóðir mín
fyrrverandi sagði skilið við þetta líf
og hélt til Drottins. Fyrir allmörg-
um árum hringdi síminn hjá mér og
var Sifa á línunni „getur þú hjálpað
mér? – mér tókst að fótbrjóta mig
–“ þar með hófust nánari kynni okk-
ar. Seinna varð hún tengdamóðir
mín og amma tveggja barna minna.
Enn hringdi síminn, á línunni var
Sifa, sárþjáð af nýrnakasti, „getur
þú komið?“ Þessi þrjú símtöl eru
SIGURBJÖRG PETRA
HÓLMGRÍMSDÓTTIR