Morgunblaðið - 25.07.2006, Page 29

firði var griðastaður allrar fjölskyld-
unnar í áratugi þar sem margar veisl-
urnar voru haldnar, oftast undir
styrkri stjórn þeirra hjóna sem
aldrei voru glaðari en þegar húsrými
var þrotið og komin tjaldbúð neðan
við húsið. Borgarfjörðurinn átti ríkan
sess í huga þeirra beggja með sínum
björtu sumarnóttum þegar fylgst var
með skýjafari kringum Baulu eða
silfruðum laxi landað við einhverja af
fögrum ám sveitarinnar.
Elín tengdamóðir mín átti því láni
að fagna að halda góðri heilsu þar til
örfáum vikum fyrir andlátið, bjó enn í
sínu fallega húsi að Suðurtúni og fór
erinda sinna innanbæjar akandi.
Ég trúi því að einstök skapgerð
hennar hafi þarna átt stóran hlut að
máli. Hún var föst fyrir og hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum en
samt alltaf létt í lund og stutt í húm-
orinn – jafnvel nokkuð svartan á
stundum og aldrei sá ég hana skipta
skapi í þau tæplega 30 ár sem við átt-
um samleið.
Ég kveð mína kæru tengdamóður
með virðingu og þakklæti fyrir allar
góðu stundirnar.
Goði Sveinsson.
Hún Ellamma var einstök kona og
fullkomin í okkar augum. Líklega var
hún okkar helsta fyrirmynd hvað
varðar æðruleysi, húmor og hóg-
værð. Alveg fram á síðustu stundu
þótti okkur fátt skemmtilegra og
meira gefandi en að sitja með ömmu
yfir lapþunnum kaffibolla og köku-
sneið af því sem hún vildi meina að
væri nýjasta sortin í Samkaupum. Yf-
ir trakteringunum voru rædd hin
ýmsu dægurmál og dró amma aldrei
undan í skoðunum sínum sem þó voru
algjörlega lausar við kreddur. Amma
fylgdist svo sannarlega vel með og
varð því spjallið eins og við jafnaldra
fæddan í byrjun þriðja áratugar.
Þegar við vorum lítil eyddum við
oft helgunum hjá ömmu og afa í
Keflavík. Þessar helgar yfir sumar-
tímann áttu það til að verða að
ógleymanlegum ferðalögum í Staf-
holtsey. Já, það var heilmikið ferða-
lag úr Keflavík í Stafholtsey á þess-
um árum og var það ekki vegna
lélegra samgangna. Stoppin við Ung-
mennafélagið Dreng og í Brynjudal
eru eftirminnileg vegna hinnar
mögnuðu tvennu Hi-C og Staurs sem
Ellamma dró ætíð upp við þessi tæki-
færi. Ekki voru það einungis lautar-
ferðirnar sem lengdu ferðalagið held-
ur var gráa Hondan jafnan
kolólögleg með sex farþega innan-
borðs og þótti afa engin ástæða til að
keyra „skart“. Farþegar voru El-
lamma og Mattafi, Þórir, Högni og
við. Eftir fjögurra tíma ferðalag var
komið í Stafholtsey þar sem amma
gaf í olsen olsen og afi leysti kross-
gátur.
Einu sinni sem oftar var farið út að
á og fyrr en varði var kominn fiskur á
hjá Mörtu. Greip þá um sig mikil
geðshræring á bakkanum. Það var
fyrir tilstilli ömmu, sem var klædd í
regngalla og vaðstígvél með græna
alpahúfu, að hann náðist á land enda
hafði hún hent sér á fjóra fætur í
flæðarmálið til að landa fiskinum.
Þessi fórn var virkilega í anda Ell-
ömmu og var hún lengi að ná sér í
mjöðminni eftir þessa tilburði á Hvít-
árbakka. Restin af fjölskyldunni kom
úr Flókunni með öngulinn í rassinum
en amma og barnabörnin voru afla-
kóngar. Þessi fiskur var stærsti lax-
inn sem veiddist innan fjölskyldunn-
ar það sumarið.
Ellamma var orðin 84 ára þegar
hún kvaddi okkur en þrátt fyrir ald-
urinn þótti okkur hún fara of fljótt.
Það er erfitt er að hugsa til þess að fá
ekki að leita til hennar aftur en orð
Ellömmu og minningu hennar mun-
um við bera í hjarta okkar um
ókomna tíð.
Styrmir og Marta.
Hún Ella amma kvaddi þennan
heim að morgni 12. júlí síðastliðinn
eftir stutta sjúkralegu. Hún var
glæsileg kona í fasi og framkomu,
hún hafði áhrif á líf allra þeirra sem
hana þekktu. Hún hafði einstakt
geðslag og skipti sjaldan skapi og
reyndi ætíð að leysa úr málum á rök-
rænan hátt.
Það voru forréttindi að fá að dvelja
á heimili ömmu og afa sem barn. Suð-
urtúnið var öruggur griðastaður,
næring fyrir sál og líkama. Amma bjó
í fallega húsinu þeirra afa til sinnar
kveðjustundar.
Það eru svo margar minningar
sem skjóta upp kollinum á þessari
stundu, fata- og skómátun, búðarleik-
ir í bílskúrnum og heitur rabarbar-
agrautur. Ella amma var stór hluti af
lífi mínu og undarlegt að hugsa um
Keflavík án hennar.
Hún var mikil heimskona, ferðað-
ist mikið um ævina og hafði skoðanir
á mönnum og málefnum í íslensku
samfélagi og því sem var að gerast úti
í hinum stóra heimi enda kom enginn
að tómum kofunum á spjalli við Ellu
ömmu.
Veturinn 2004–5 var ég tíður gest-
ur í Keflavík og áttum við amma al-
veg frábærar stundir í hádeginu alla
fimmudaga. Hlaðborð beið mín á
Suðurtúni og langt spjall um alla
heimsins hluti. Endurnærð kvaddi ég
hana, spennt fyrir næsta fundi okkar.
Þegar ég var yngri komu amma og
afi oft í heimsókn til Reykjavíkur.
Kom það oftar en ekki fyrir að maður
hafði alls ekki nægan tíma til að sitja
inni á kaffispjalli með fullorðna fólk-
inu þegar vinir og leikir biðu eftir
manni. Ég kvaddi þau því alltaf fyr-
irfram með kossi: „Þið verðið kannski
farin þegar ég kem inn á eftir.“
Því er ég afskaplega glöð að hafa
kvatt hana Ellu ömmu mína vel á
spítalanum með þá hugsun í kollinum
að kannski yrði hún farin þegar ég
kæmi aftur í heimsókn.
Ég mun alltaf minnast hennar Ellu
ömmu með bros á vör og hlýju í
hjarta og veit að nýr áfangastaður
hennar er hjá Matta afa og spila-
stokkur ekki langt undan.
Þakklæti og ljúfar minningar
munu lifa ljóslifandi í huga okkar
allra og ekki annað að segja en takk
fyrir mig.
Guðrún Rína Þorsteinsdóttir.
Eins og ætíð sest sorgin og sökn-
uðurinn svo þrúgandi að í hugum
okkar þegar kærir vinir kveðja þenn-
an heim. Áratuga löng vináttubönd
rofnuðu þegar Elín Ólafsdóttir, hún
Ella, féll frá með allskjótum hætti.
Það eru ekki nema tæpir tveir mán-
uðir síðan við sátum síðast á spjalli
heima hjá Ellu en við litum tíðum inn
hjá henni á morgungöngu okkar.
Ætíð var hún hress og kát. Spjallað
var um heima og geima og engan bil-
bug var á henni að finna, hvorki and-
lega né líkamlega og aldrei minntist
hún á að eitthvað amaði að sér. Allt
var með sama blæ þegar við litum inn
hjá henni í síðasta skipti. Það kom
okkur sem öðrum því í opna skjöldu
og var okkur mikið áfall þegar dóttir
hennar tjáði okkur að Ella væri kom-
in inn á sjúkrahús og fljótlega var
ljóst að hún ætti vart afturkvæmt
þaðan. Enda þótt dauðanum fylgi
ávallt harmur er það ugglaust einnig
líkn að dauðastríðið sé sem styst þeg-
ar engin er von um bata. Í hugum
okkar er það nokkuð víst að Ella
hefði síst af öllu viljað verða háð öðr-
um í löngu veikindabasli. Ella var
fædd og upp alin í hjarta gamla bæj-
arins okkar, í stóru myndarlegu húsi
þess tíma, í tvíbýli við föðurbróður
sinn og fjölskyldu hans. Hún var
einkabarn foreldra sinna, en á æsku-
og unglingsárum hennar var líf og
fjör á Túngötunni. Hún var af grón-
um keflvískum sjómannaættum kom-
in. Hún var rótgróinn Keflvíkingur
og átti hér ætíð heima að frátöldum
námsvetrum í Kvennaskólanum í
Reykjavík. Hún óx upp með vaxandi
bæ og sá litla sjávarplássið sitt verða
að stórum og myndarlegum kaupstað
þar sem hún hafði svo sannarlega
lagt hönd á plóg sem ung stúlka og
síðar með stórri fjölskyldu sinni. Hún
vann við verslunarstörf að námi
loknu og rak um skeið eigin verslun
en loks rak hún með eiginmanni sín-
um Bókabúð Keflavíkur um langt
árabil. Árið 1944 var ekki einasta lýð-
veldisárið í huga Ellu því það ár, á jól-
unum, gekk hún að eiga Martein J.
Árnason. Það var gæfusporið í lífi
þeirra. Þau voru jafnaldra, skóla- og
fermingarsystkin og var mikið jafn-
ræði með þeim. Þau voru samhent í
hvívetna, hvort sem var í leik, starfi
eða umhyggju fyrir börnum sínum og
heimili. Þau byggðu sér fljótlega ein-
býlishús við Suðurtún og þar bjó Ella
síðan ein eftir fráfall Marteins í árs-
byrjun 2002. Þar bjuggu þau sér og
börnum sínum fjórum fallegt og
menningarlegt heimili þar sem vinir
voru ætíð aufúsugestir. Á þessu varð
ekki breyting hjá Ellu þó Marteinn
félli frá. Við höfum notið þess að eiga
vináttu Ellu í rúmlega hálfa öld en
heimili þeirra Marteins var eitt það
fyrsta utan fjölskyldubanda, sem við
heimsóttum í Keflavík. Það var upp-
haf vináttu sem hefur enst síðan og
aldrei borið skugga á. Leiðir okkar
lágu víða saman bæði í margvíslegum
félagsmálum og starfi. Ánægju- og
gleðistundir áttum við margar sam-
an, bæði hérlendis og á ferðalögum
erlendis. Margar ógleymanlegar
stundir áttum við þrenn hjón við veið-
ar í Svarthöfða og víðar. Ekki voru
síðri vikuleg bridskvöld vinkvenn-
anna. Þá var oft jafnmikið spjallað og
hlegið eins og spilað. Það eru einvörð-
ungu góðar minningar í hugum okkar
nú á kveðjustund. Hjá okkur, eins og
mörgum öðrum, er skarð fyrir skildi.
Við söknum sannarlega vinar í stað.
Við hvílum okkur ekki framar í Suð-
urtúninu á morgungöngunni við
spjall og kaffisopa. Við syrgjum með
börnum Ellu og Matta og við og börn
okkar sendum þeim innilegar samúð-
arkveðjur. Við þökkum Ellu langa og
trygga vináttu og biðjum henni bless-
unar Guðs á nýrri vegferð.
Halldís og Tómas.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Fallinn er frá einn af stofnfélögum
Lionessuklúbbs Keflavíkur, Elín
Ólafsdóttir, eða hún Ella eins og við
kölluðum hana. Hún var fyrsti ritari
klúbbsins starfsárið 1982–83 og var
virkur þátttakandi í ýmsum nefnd-
um. Aðdáunarvert var hve dugleg
hún var að mæta á fundi þótt ald-
urinn færðist yfir og gladdi það okk-
ur alltaf jafnmikið. Á lokafund vetr-
arins í maí sl. mætti hún hógvær og
ljúf að vanda og voru það síðustu
samverustundirnar sem flestar okk-
ar áttu með henni, en veikindi hennar
komu í ljós stuttu seinna. Um leið og
við þökkum góðri konu samfylgdina í
24 ár, vottum við börnum hennar og
öðrum ástvinum dýpstu samúð.
Minningin lifir í huga lifenda.
F.h. Lionessuklúbbs Keflavíkur,
Hulda Matthíasdóttir
formaður.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚLÍ 2006 29
MINNINGAR
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
UNNUR Þ. KRISTJÁNSDÓTTIR,
Miklubraut 42,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 14. júlí, verður jarðsungin frá
Háteigskirkju í dag kl. 13.00.
Sigríður Viborg,
Málfríður Viborg,
Kristján Viborg, Margrét Unnarsdóttir,
Gísli Jens Viborg,
barnabörn og aðstandendur.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GYÐU INGÓLFSDÓTTUR,
Bergstaðastræti 68.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk öldrunardeildar
Landspítalans í Fossvogi, B-4, fyrir umönnunina á
undanförnum mánuðum.
Sigurður Ólafsson,
Vigdís Sigurðardóttir, Björn Lúðvíksson,
Hjörtur Sigurðsson, Hafdís Hafsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eiginmanns míns,
föður, sonar, bróður, tengdaföður og afa,
ÞORKELS BIRGISSONAR.
Lilja Hálfdánsdóttir,
Haraldur Birgir Þorkelsson, Hrafnhildur Ýr Víglundsdóttir,
Kristján Ingi Þorkelsson,
Kolbrún Íris Þorkelsdóttir, Borgar Guðmundsson,
Davíð Örn Þorkelsson, Arnþór Viktor Grétarsson,
Helga Svandís Helgadóttir, Birgir Sigbjartsson,
Helgi Birgisson, Kristín Una Sæmundsdóttir,
Óðinn Birgisson, Hjördís Geirsdóttir,
Finnbjörn Birgisson, Linda Björk Harðardóttir,
Lilja Kristín og Guðmundur Jóhannes.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SVEINN HALLDÓRSSON
framkvæmdastjóri,
Ofanleiti 5,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 27. júlí kl. 13.00. Þeim sem vilja minnast
hans er bent á Styrktarfélag vangefinna.
Gunnlaug Emilsdóttir,
Oddur Björn Sveinsson, Emil Anton Sveinsson,
Halldór Árni Sveinsson, Anna Kristín Haraldsdóttir,
Júlía Margrét Sveinsdóttir, Kristján Víðir Kristjánsson,
Hildur Óskarsdóttir, Gunnar Gunnbjörnsson,
Sigvaldi Sigurjónsson, Þóra F. Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim fjölmörgu
sem sýndu okkur samúð og hluttekningu vegna
fráfalls okkar ástkæru
GUÐRÍÐAR EIRÍKSDÓTTUR,
Eikarlundi 26,
Akureyri.
Stuðningur ykkar, sem við seint munum gleyma,
hefur verið okkur mikils virði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki lyfjadeildar FSA fyrir frábæra
umönnun hinnar látnu svo og Akureyrarkirkju fyrir þá virðingu sem minn-
ingu hennar var sýnd á ýmsan hátt.
Guð blessi ykkur öll.
Gunnar Ragnars,
Ragnar Friðrik Ragnars, Eiríkur Geir Ragnars,
Gunnar Sverrir Ragnars, Ágústa Ragnars,
Ólafur Gunnarsson.