Morgunblaðið - 21.11.2006, Side 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 21. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún LillýSteingríms-
dóttir fæddist á
Sveinsstöðum við
Nesveg í Reykjavík
6. maí 1931. Hún
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
12. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Steingrímur
Sveinsson verk-
stjóri, f. í Reykjavík
18. febrúar 1888, d.
6. janúar 1986, og
Gunnhildur Sigurjónsdóttir, f. í
Keflavík 23. september 1902, d. 5.
maí 1984. Systkini Lillýar eru Sig-
urjóna, f. 25. apríl 1923, Guðný
Hulda, f. 14. ágúst 1924, Hildur Ís-
fold, f. 2. mars 1926, d. 31. janúar
2004, Guðrún Sveinbjörg, f. 20.
september 1929, d. 17. apríl 2004,
og Sveinn Bergmann, f. 27. des.
1936.
Hinn 25. nóvember 1950 giftist
Guðrún Lillý Jóni Ísleifssyni fyrr-
verandi útibússtjóra, f. 4. mars
1930. Foreldrar Jóns voru Ísleifur
Jónsson kaupmaður, f. 4. apríl
1899, d. 1. mars 1981, og Svan-
laug Bjarnadóttir, f. 11. október
1905, d. 18. mars 1982. Börn Guð-
rúnar Lillýar og Jóns eru: 1) Ís-
leifur, f. 23. janúar 1951, kvæntur
Steinunni Stefaníu Magnúsdóttur,
f. 22. maí 1951. Son-
ur Ísleifs er Jón, f.
16. september 1975,
uppeldissynir eru
Ómar Djermoun, f.
4. okt. 1978 og Ka-
rim Djermoun, f. 10.
mars 1986. 2) Svan-
laug, f. 6. janúar
1953, gift Ólafi Egg-
ert Júlíussyni, f. 11.
júlí 1951. Börn
þeirra eru Lovísa
Rut, f. 4. janúar
1973, Elvar, f. 4.
júní 1977, Brynjar,
f. 14. apríl 1983 og Fannar Óli, f.
11. október 1988. 3) Hildur
Nanna, f. 17. mars 1961, sambýlis-
maður Sigtryggur Leví Krist-
ófersson, f. 16. sept 1962. Dætur
hennar eru Júlía, f. 26. apríl 1979,
og Katrín Lillý, f. 12. janúar 1989,
og sonur þeirra Kristófer Leví, f.
31. júlí 2000. Langömmubörnin
eru sex.
Guðrún Lillý ólst upp í Reyka-
vík og bjó þar, þar til hún flutti
ásamt fjölskyldu sinni til Kefla-
víkur í október 1973. Ung að ár-
um starfaði Lillý við verslunar-
störf en var jafnan heimavinnandi
og hugsaði um heimili og börn og
síðar barnabörn.
Guðrún Lillý verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Engin björg er í að barma sér,
brátt mun sólin aftur ylja mér.
Ljóðlínur sem ég lærði einhvern
tímann en man ómögulega eftir
hvern, og finnst mér þær vel við eiga
núna. Hún elskuleg móðir mín er lát-
in. Vissulega átti andlát hennar ekki
að koma okkur fjölskyldu hennar á
óvart, en aldrei er maður nægilega
tilbúin fyrir þann aðskilnað. Gamall
orðskviður segir að menn eigi að gera
góðverk sín í kyrrþey því annars geti
þau orðið að hroka og sjálfsupphafn-
ingu. Mér finnst þau orð eiga nokkuð
vel við um hana mömmu mína. Hún
var kannski ekki allra en raun- og
bóngóð var hún svo sannarlega.
Mamma er konan sem ég hef lært
hvað mest af, og því hef ég reynt að
reynast börnum mínum það sem hún
reyndist mér. Hún hafði ómælda trú
á mér í því sem ég tók mér fyrir
hendur og studdi mig einu og öllu.
Honum Óla mínum var hún besta
tengdamóðir sem hugsast getur. Alla
þá aðdáun og elsku sem hún sýndi
honum bar aldrei skugga á, ekki einu
sinni í vanmætti sínum sl. 2 mánuði
eftir að lífsskilyrði hennar breyttust
til muna. Hún ljómaði öll um leið og
hann birtist við sjúkrabeð hennar
fram á síðasta dag. Takk fyrir það,
mamma mín.
Mömmu þótti líka svo sjálfsagt að
vera til staðar fyrir börnin okkar
þegar við Óli brugðum okkur í frí, að
enn brosum við að því þegar elsti
sonurinn svaraði í símann einhverju
sinni fyrir u.þ.b. 15 árum „að pabbi
sinn væri ekki kominn heim úr vinnu
en trúlega væntanlegur von bráðar“.
Mamma spurði hann þá hvort hann
vissi ekki að við hefðum farið til
London þá um morguninn? Nei, það
hafði alveg farið fram hjá honum en
hann hafði samt tekið eftir að hún
hefði tekið sér stöðu í eldhúsinu og
því væri von á góðu. Þar var hún á
heimavelli, í eldhúsinu að framreiða
kræsingar hvort sem var til daglegra
neyslu eða hátíðarbrigða, og svo við
saumavélina.
Mamma hafði yndi af laxveiði hér á
árum áður og bridge spilamennska
var í uppáhaldi hjá henni þar sem
hún naut sín vel í góðum félagsskap
við spilaborðið. Ein af síðustu óskum
mömmu rættist á þessu ári þegar
hún bauð okkur systrunum til Lond-
on í vor, í tilefni af 75 ára afmæli sínu.
Við höfðum ætlað í „stelpuferð“ en
vegna veikinda hennar fannst okkur
öllum notalegra og tryggara að hafa
pabba með, sem var bara frábært.
Ferðin var okkur systrunum ómet-
anleg og vonandi þeim líka. Skilning-
ur okkar á veikindum mömmu og
hlutverki pabba var skýr.
Pabbi minn, þú hefur verið klett-
urinn í lífi mömmu og reynst henni
vel á allan hátt, ætíð. Við gerum okk-
ur fulla grein fyrir missi þínum eftir
hartnær 60 ár og munum reyna að
hugsa vel um þig. Hér vil ég nota
tækifærið og þakka þá frábæru
umönnun sem einvala starfsfólk á
Sjúkrahúsi Suðurnesja veitti henni
mömmu í veikindum hennar. Takk
fyrir allt.
Notalegt er að heyra börnin mín
minnast þess hve það var alltaf gam-
an og gott að vera með þér og að lok-
um vil ég bara segja, takk fyrir allt,
mamma mín, og guð veri með þér.
Þín
Svanlaug og Ólafur.
Það er gríðarlega sárt að þurfa að
sætta sig við það að elskulega amma
mín er farin. Það er kannski það sem
þú vildir, enda varstu orðin mjög veik
og það er ekkert gaman að því að lifa
svoleiðis lífi. Leiðinlegt verður að
hafa ekki ömmu gömlu til að heim-
sækja þegar foreldrar mínir skreppa
út á við. Í hvert einasta skipti sem
þau fóru út, fengum við Brynjar sím-
tal á stundinni, og við spurðir hvort
við vildum ekki koma í mat, í kvöld, á
morgun, hinn og hinn og hinn.
Nú fær greyið mamma mín það
hlutverk að baka fyrir allt liðið, þú
sem varst alltaf með nóg af pönnu-
kökum, skúffukökum og síðast en
ekki síst, minni uppáhalds, sem var
Sjónvarpskakan. Mér fannst hún svo
himnesk að ég var farinn að fá heim-
sendingar þegar ég var veikur og
slíkt, það var alveg frábært.
Þú og afi Jón eruð hetjur fyrir að
hafa þolað öll lætin í okkur krökk-
unum þegar þið voruð að passa okk-
ur. Hvað þá þegar þið voruð vön að
taka okkur með upp í bústað á sumr-
in, það var ótrúlega gaman að eiga
nokkra daga með „gamla settinu“.
Mér finnst ósköp erfitt að koma
upp í Þverholt til afa núna og fá ekki
að heilsa þér, þú sem varst alltaf til í
að spila og gera allt fyrir mann bara
af því að ég kom í heimsókn. Mikil
spilakona varstu og ég grunaði þig
lengi um svindl, því þú vannst mig
alltaf. Elsku amma mín, þú sem varst
alltaf svo góð kona og ljúf, þú áttir
þetta svo alls ekki skilið að lenda í
svona veikindum. Mér finnst mjög
leiðinlegt að heyra fólk segja, svona
er lífið, því þótt svona gerist, er það
nú samt rosalega sárt að missa
ömmu sína. Ef ég mætti ráða þá vær-
irðu enn hér og myndir örugglega
ekkert fá að fara á undan mér, það er
svo gott að eiga góða ömmu, og ég
fékk þá bestu.
Ég veit innst inni að þú ert komin á
betri stað, og ég vona að þú hafir
auga á okkur hér niðri og passir okk-
ur, við munum líka hugsa um afa Jón
og passa að honum leiðist ekki. Elsku
amma Lillý, takk fyrir að hafa verið
hluti af mínu lífi og fyrir að leyfa mér
að vera hluti af þínu. Ég mun aldrei
gleyma þér og ég hlakka til að sjá þig
síðar.
Fannar Óli.
Takk fyrir allt, elsku amma mín.
Takk fyrir að hafa verið alltaf til stað-
ar, alltaf tilbúin að spila við mann,
bjóða okkur í mat eða bjóða okkur
kökur og sérstaklega fyrir að hafa
alltaf verið hress, meira að segja þeg-
ar þú varst fárveik. Ég man ekki eftir
að hafa fengið skammir frá þér, né
séð þig reiða. Ef eitthvað er, þá
varstu of góð við okkur, ég tók bara
ekki eftir því fyrr en of seint. Enginn
veit hvað átt hefur fyrr en misst hef-
ur. Við reynum að vera góð við afa
eins og þú varst góð við okkur. Þinn
Brynjar.
Amma Lillý var einstök kona. Hún
var ótrúlega barngóð og óspör á tíma
sinn og hlýju. Frá fæðingu minni
eyddi amma nær öllum sínum tíma í
að passa barna- og barnabarnabörn-
in. Maður var dekraður uppúr skón-
um hjá ömmu. þar var alltaf
skemmtilegt „prógram“ fyrir börnin
hvort sem það var heima eða uppi í
sumarbústað. Í frítíma sínum settist
hún við saumavélina og saumaði allt
frá fötum á okkur niður í barbie- og
dúkkuföt sem við fengum gjarnan að
sníða með henni.
En amma var ekki bara besta
pössunarpían í fjölskyldunni heldur
var hún líka snillingur í eldhúsinu.
það mátti enginn eiga afmæli í fjöl-
skyldunni þá var mín kona mætt,
hlaðin kræsingum. Aldrei heyrði ég
ömmu kvarta hvorki yfir veikindum
né vinnu. Hún var líka ótrúlegur kar-
akter, mikill húmoristi og kaldhæðn-
in var aldrei langt undan. Ég man að
hún sagði mér fyrir stuttu yfir kaffi-
bolla að ef hún hefði ekki haft öll
barnabörnin þegar hún kom til
Keflavíkur hefði hún sennilega farið í
sérríið. Þetta var dæmigert „kom-
ment“ frá ömmu.
Ég á svo margar góðar minningar
um ömmu Lillý. Við eyddum ófáum
stundum saman í eldhúsinu á Hafn-
argötunni. Þar var dundað við að
elda, sauma, púsla, leira, spila og svo
var sungið saman: „Ég skal mála all-
an heiminn, elsku mamma“ og fleiri
skemmtileg lög. Þegar ég lít til baka
finnst mér ég hafa fengið flottasta
leikskólaplássið í bænum og þótt víð-
ar væri leitað. Ómetanlegur fjársjóð-
ur það.
Það er ótrúlega skrítið að hugsa til
þess að það sé ekki lengur hægt að
hringja í ömmu og spjalla um allt og
ekki neitt. Síðustu dagana þótti mér
ótrúlega erfitt að heimsækja hana og
horfa á hana svona vanmáttuga og
ósjálfbjarga. Og þó svo að við mætt-
um vita í hvað stefndi virðist aldrei
vera rétti tíminn til að kveðja góða
ástvini. Við Magdalena huggum okk-
ur við það að eiga fallegan og
skemmtilegan engil á himnum sem
við getum alltaf leitað til. Blessuð sé
minning elskulegrar ömmu minnar,
Lovísa.
Elsku Lillý mín, ég má til með að
skrifa smákveðju til þín, fyrst ég
komst aldrei til að kveðja þig áður en
þú fórst í þessa ferð. Ætlunin var að
koma við hjá þér á spítalanum þegar
ég kæmi heim frá Belgíu í jólafrí 2.
desember nk.
Þó svo að við séum frænkur kynnt-
ist ég þér ekki fyrr en ég var orðin 12
ára, þegar þið Jón og Hildur Nanna
fluttuð hingað suður með sjó.
Mamma sagði mér að frænka mín,
jafnaldra úr Reykjavík, væri að koma
í skólann minn og ég yrði að vera góð
við hana. Auðvitað hlýddi ég því og
tók hana uppá mína arma og er vin-
skapur okkar traustur enn þann dag í
dag.
Ég gleymi því aldrei þegar ég fór
fyrst heim með Hildi í kaffi á Hafn-
argötuna eftir skóla. Þú varst mikil
húsmóðir og listakokkur og áttir allt-
af heimabakað með kaffinu og mér,
bakaradótturinni, fannst æði að fá
heimabakaðar kökur. Alla vega,
þennan dag var nýbökuð skúffukaka
með ískaldri mjólk á boðstólum og þú
sást hvað mig langaði í og bauðst mér
að sjálfsögðu, en lést samt fylgja með
að ég mætti nú ekki fá mér margar,
því ég væri nú ekki beint horuð. Ég
át nú samt á mig gat. – Þarna urðum
við vinkonur og er ég varð eldri kom
ég oft í heimsókn til þín með fóta-
töskuna. Fengum við okkur þá kaffi
þegar að ég var búin að taka á þér
lappirnar einsog ég kallaði það,
skiptust við þá iðulega á uppskriftum
og spjölluðum um heima og geima.
Læddir þú oft í töskuna hjá mér
heimalagaðri rifsberjasultu eða ein-
hverju álíka þegar ég fór. En svona
varst þú góð, hjartahlý, stríðin og
hreinskilin. Vil ég með þeim orðum
kveðja þig og segi „takk fyrir allar
spjallstundirnar“ elsku Lillý, mín
frænka og vinkona.
Elsku Jón, Hildur, Svana, Ísleifur
og fjölskyldur, ykkur votta ég mína
dýpstu samúð.
Helga Ragnarsdóttir.
Það er sunnudagsmorgunn, Nonni
sonur minn hringir og segir mamma,
amma Lillý er dáin.
Eftir símtalið kveiki ég á kerti og
hugsa um liðin ár og fyllist sorg og
söknuði, en eftir 40 ára kynni á ég
bara góðar minningar um Lillý. Hún
var mér einstaklega góð tengdamóð-
ir og ekki síður vinkona. Það var allt-
af gott að koma í heimsókn til hennar
og Jóns. Mér ef efst í huga þakklæti
fyrir öll góðu símtölin sem við áttum í
gegn um árin, öll matarboðin, allar
gjafirnar og alla aðstoðina við mig og
strákana mína. Þau studdu mig svo
sannarlega á erfiðum stundum í mínu
lífi.
Ég mun virkilega sakna hennar.
Elsku Jón, Ísleifur, Svana, Hildur
Nanna, Nonni minn og aðrir aðstand-
endur.
Ég samhryggist ykkur innilega og
bið góðan Guð að vera með ykkur.
Kristrún Þórisdóttir.
Vegir skiptast. – Allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Svo kvað stórskáldið Einar Bene-
diktsson.
Það var í raun líknandi hönd sem
dauðinn rétti kærri vinkonu okkar,
henni Lillý, eftir stutta en stranga
sjúkdómslegu. Það er næsta víst að
síst af öllu hefði hún viljað lifa þá
raun að verða öðrum háð, bundin
hjálp annarra, slíkur dugnaðarforkur
sem hún var, skapmikil og ákveðin.
Hún var veitandi allt sitt líf og mátti
ekkert aumt sjá. – Um áratuga skeið
höfum við notið einstakrar vináttu
þeirra hjóna Lillýjar og Jóns. Gest-
risni á heimili þeirra var viðbrugðið
enda naut sín þá vel einstakur mynd-
arskapur Lillýjar, hvort heldur var í
matargerð eða öðru sem að húsmóð-
urstörfum laut.
Við lok samferðar hrannast upp
minningar frá áratuga löngum og
skemmtilegum kynnum, hvort held-
ur var hér heima eða á ferðalögum í
útlöndum. Lognmolla var víðsfjarri
en gáski og gleðibragur ríkti, ekki
hvað síst þegar sest var við brids-
borðið sem var ætíð við höndina. All-
ar eru þessar minningar bjartar og
góðar, engan skugga ber þar á og
þær eru okkur kærar. Söknuður
sækir að en minningarnar ylja. Nú er
skarð fyrir skildi í Þverholtinu.
Við og fjölskylda okkar sendum
Jóni, börnum þeirra og fjölskyldum,
innilegustu samúðarkveðjur okkar
og biðjum þann drottin sem öllu ræð-
ur og yfir okkur vakir að styðja þau
og styrkja á sorgarstundu. Lillý
þökkum við langa og trygga vináttu
og óskum henni góðrar heimkomu á
lönd fyrirheitsins.
Halldís og Tómas.
Guðrún Lillý
Steingrímsdóttir
Ég vona að í himnaríki
verði allir aftur lítil börn
sem leiki sér með gullna bolta
og svífi um á skýjahnoðrum
og haldist í hendur
inn í eilífðina.
(Gullbrá, 1986.)
Kveðja,
Magdalena og Óliver St.
HINSTA KVEÐJA
✝
Kær frændi okkar,
JÓN STEFÁN BJERKLI JÓNSSON,
lést á Landspítalanum sunnudaginn 12. nóvember.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskapellu þriðju-
daginn 28. nóvember kl. 15.00.
Fjölskyldan.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
MARINÓ E. ÞORSTEINSSON
leikari,
Víðilundi 20,
Akureyri
lést laugardaginn 18. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Þorsteinn Marinósson, Bryndís Guðnadóttir,
Ingibjörg M. Marinósdóttir, Óli Þór Ragnarsson,
Guðrún Marinósdóttir, Kristján Lilliendahl,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
TÓMAS JÓNSSON
skipasmiður frá Sandvík,
síðast til heimilis á dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
andaðist sunnudaginn 19. nóvember.
Sigrún Stefánsdóttir,
Eygló Tómasdóttir, Þorgils Sigurþórsson,
Tómas Rúnar Andrésson,
Hallmundur Andrésson
og afabörn.