Morgunblaðið - 31.12.2006, Qupperneq 38

38 SUNNUDAGUR 31. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Þ
að er margt hefðbundið
við vinnustofuna, svo
sem tölvan og reikn-
ingabókin á borðinu. En
á borðinu liggur líka Far
Side Gallery og í stað ársreikninga í
hillu eru þar Tinna-bækur og
aragrúi af teiknimyndasögum. Hinu-
megin borðsins krotandi á blað er
Hugleikur Dagsson, sem vakið hefur
athygli fyrir áleitinn húmor í verk-
um sínum. Augun eru í svörtum
römmum eins og myndasögur og
hárið krullað – Tinna-lokkar í því.
Safnar ofurhetjubókum
Hugleikur gerði útgáfusamning
við Penguin í fyrra og sendi frá sér
tvær bækur fyrir jólin, Eineygða
köttinn Kisa & hnakkana og Fylgið
okkur, sem var endurútgáfa á eldra
efni, auk þess sem hann vann til
Grímuverðlauna í vor fyrir leikritið
Forðist okkur, sem sett var upp af
CommonNonsense og leiklistardeild
Listaháskóla Íslands. Fyrir tæplega
þrítugan mann hefur hann því ým-
islegt á samviskunni.
Gengið er í gegnum vinnustofuna
inn í íbúð sem deilt er af tveim pör-
um. „Þetta er aðallega íbúð en ég
nota þetta herbergi sem vinnustofu,
segir Hugleikur niðursokkinn í
teikninguna. „Ég er í sambúð með
kærustunni minni, heldur hann
áfram án þess að líta upp, „og það er
gaman“.
Þó að Hugleiki sé fátt heilagt sem
listamanni virðist hann lítt gefinn
fyrir að ræða um prívatlífið, en gefur
þó upp að kærastan heiti Hrafnhild-
ur Halldórsdóttir og sé að læra list-
fræði í Listaháskólanum. „Við
kynntumst á djamminu,“ segir hann
og fer að róta í pennaveskinu, „eins
og mörg sambönd byrja.“
– Þú heldur upp á Tinna?
„Ég er bara myndasögulesandi og
Tinni er nauðsynleg eign allra sem
safna myndasögum að einhverju
ráði. Ég les þessar bækur reglulega,
tók síðustu Tinnatörn fyrir einu og
hálfu ári.“
– Mér fannst Lukku Láki fyndn-
ari, segir blaðamaður.
„Það er bara smekksatriði,“ segir
Hugleikur og brosir. „Af þeim sem
þýddar voru á íslensku hélt ég mest
upp á Tinna og Sval og Val. Mér
finnst algjör synd að sögurnar um
Sval og Val séu ekki þýddar lengur
því það hafa komið út bækur árlega
og þær eru ekki gefnar út á Íslandi.“
– Áttu gott myndasögusafn?
„Já, ég myndi segja það. Ég safn-
aði blöðum á tímabili en tók fyrir
nokkrum árum meðvitaða ákvörðun
um að hætta því og kaupa bara bæk-
urnar eftir á, annars staflast þær
upp og verða í raun frekar geðsjúkt
safn. Ég les mikið af ofurhetjubók-
um, það er að segja það sem …“
Árni, sambýlismaður Hugleiks,
gengur framhjá með óhreina tauið.
Hugleikur kallar fram: „Árni, það er
eitthvað í vélinni sem á eftir að taka
út. Seturðu það ekki bara í balann –
ég tek það á eftir?“ Svo lítur hann á
blaðamann. „Ég safna aðallega
bandarískum ofurhetjubókum, fyrst
og fremst Fables frá útgáfufyr-
irtækinu Vertigo.“
– En teiknimyndir?
„Það sem ég fíla; það er svo mikið
til af þeim.“
– Væri það rökrétt framhald?
„Já, ég gæti alveg hugsað mér að
prófa það einhvern tíma aftur. Ég
gerði teiknimyndir fyrir Tvíhöfða á
sínum tíma, eftir þeirra handriti, og
gæti hugsað mér að skoða það bet-
ur.“
Lærði af mömmu
– Þú hefur nýtt þér þá reynslu í
leikhúsinu?
„Það má segja að ég hafi lært leik-
ritaskrif á tveim stöðum. Annars
vegar með því að hlusta á móður
mína [Ingibjörgu Hjartardóttur] og
Sigrúnu Óskars skrifa leikrit. Þær
töluðu um leikritið upphátt jafn-
óðum og þær skrifuðu, þannig að ég
heyrði hvernig sögur eru búnar til.
Svo þegar ég gerði teikningar við út-
varpsleikrit Tvíhöfða smitaðist ég að
miklu leyti af þeirra húmor. Ég held
að mín kímnigáfa sé blanda af þeirra
húmor, húmor ættingja minna og
síðan áhrifum alls staðar frá og því
sem kemur frá sjálfum mér.“
– Er svartur húmor í fjölskyld-
unni?
„Já, ég myndi segja það; stundum
er grínið pínulítið dökkt hjá ætt-
ingjum mínum.“
– Hvernig kom það til að þú skrif-
aðir leikritið Forðist okkur?
„Ég skrifaði það árið 2005 og bæk-
urnar komu út á svipuðum tíma. Val-
ur Freyr Einarsson leikari hringdi í
mig. Hann var að leikstýra Herra-
nótt og spurði hvort við gætum ekki
prófað að gera leikrit upp úr bók-
unum og ég hjálpað til. Stuttu seinna
varð það úr að sækja frekar um
styrk og sýna söngleikinn á almenn-
um sýningum, því Valur Freyr er
með sjálfstæðan leikhóp, Common-
Nonsense. Við fengum styrkinn,
Nemendaleikhúsið blandaðist inn í
það og við komumst að í Borgarleik-
húsinu. Þá settist ég niður og byrjaði
að skrifa. Ég fór svipað að og þegar
ég sem bækur eins og Fermið okkur
og Eineygða köttinn Kisa, bý til
heila sögu og strúktúr í höfðinu og
reyni að koma því öllu á blað. Ég
velti því fyrir mér fram og til baka á
meðan ég skrifa það. Svo sat ég í
gegnum æfingar nánast allan tím-
ann, þannig að hægt væri að breyta
textanum lítillega ef hann virkaði
ekki uppi á sviði, en það var ekki
mikið um það, ekki nema til að stytta
og auka flæði.“
– En þú ert að hasla þér völl í leik-
húsi?
„Já, á meðan ég finn þörfina til að
gera það, að halda áfram að skrifa
leikrit eða handrit. Ég hef að
minnsta kosti gaman af því að semja
og skrifa sögur.“
– Geturðu lýst venjulegum degi
við skriftir?
„Dagarnir eru afar ólíkir. Oft er
ég að vinna að mörgum verkefnum
og skipulegg hverja viku fyrir sig,
tek kannski hálfan dag í að skrifa og
hálfan dag í að teikna. Nú hef ég ver-
ið að vinna að söngleik fyrir Þjóð-
leikhúsið. Þá mæli ég mér mót við
leikstjóra, búninga- og leik-
myndahönnuði; við fundum í ákveð-
inn tíma og í framhaldi af því starfa
ég í ákveðinn tíma. Síðan hef ég
lausan tíma fyrir annað. Síðasta
mánuð var ég að leggja lokahönd á
bókina Fylgið okkur. Ég reyni að
vakna snemma á morgnana og er
oftast kominn á fætur í kringum tíu,
þó að þessa dagana sé ég kominn á
kreik um níu. Það fer eftir því hve-
nær ég fer að sofa kvöldið áður;
stundum er ég að vinna frameftir
nóttu.“
Söngleikur sem gerist á Íslandi
– Hverskonar söngleikur er Leg?
„Þetta er söngleikur sem gerist á
Íslandi í náinni framtíð og fjallar um
unga stúlku, 19 ára, sem verður
ólétt. Söngleikurinn gengur mikið út
á það að ákveða hvort hún eigi að
eiga barnið eða ekki. Aðalspurningin
er hvort það sé ráðlegt að eiga barn í
svona firrtum veruleika, eins og í
þessum heimi. Fyrir mér var þetta
leið til að gera vísindaskáldsagna-
söngleik; þetta var myndasaga fyrir
Hryllingur er vannýtt auðlind
Morgunblaðið/Ásdís
Það hlýtur að teljast
óvenjulegt að mæta til
vinnu með skrímslum og
ofurhetjum og lifa af! En
þannig eru dagarnir hjá
Hugleiki Dagssyni sem
er að skrifa söngleik og
gaf út tvær bækur fyrir
jólin. Pétur Blöndal ræð-
ir við Hugleik um hvers-
dagslega tilveru ýmissa
vætta, söngleik í Þjóð-
leikhúsinu, sterk við-
brögð við beinskeyttum
skopmyndum, líf teikn-
arans og rithöfundarins,
og hefðina sem Íslend-
ingar byggja á í hryllileg-
um þjóðsögum.
Fjölhæfur sagnasmiður Hugleikur Dagsson á vinnustofu sinni á Lindargötu.
Fyndið? Teikning úr bókinni Fylgið okkur sem seldist upp fyrir jólin.