Morgunblaðið - 28.01.2007, Síða 54

54 SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi, bróðir og mágur,
SKÚLI ÓLAFSSON,
sem lést á Landspítalanum laugardaginn 20. janúar,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðjudaginn
30. janúar kl. 15.00.
Sigrún M. Ragnarsdóttir,
Björg Skúladóttir, Vignir Elvar Vignisson,
Ólafur Skúlason, Cristina Skúlason,
Erna Gísladóttir, Rúnar Hreinsson,
Haukur Gíslason, Hlíf Georgsdóttir,
Elisabet Paulson (Bessy), Olaf Paulson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
SNJÓLFUR BJÖRGVINSSON
frá Borgargerði, Djúpavogi,
Vestursíðu 10a,
Akureyri,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Seli mánudaginn
22. janúar, verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
miðvikudaginn 31. janúar kl. 13:30.
Blóm vinsamlega afþökkuð en í minningu Snjólfs er bent á Hjartavernd.
Fyrir hönd barna hins látna.
Bergþóru, Ármanns, Bryndísar, Steinunnar Dagmarar, Ásdísar,
tengdabarna, afabarna, langafabarna og annarra ástvina,
Hulda Friðriksdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BERTRAM HENRY MÖLLER,
Tunguvegi 24,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 20. janúar, verður jarðsung-
inn frá Hallgrímskirkju mánudaginn 29. janúar
kl. 13.00.
Guðríður Erla Halldórsdóttir,
Hákon Gunnar Möller, Linda Möller,
Guðrun Möller, Ólafur Árnason,
Sóley Halla Möller, Hjörtur Bergstað,
Einar Kári Möller
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
PÉTUR KRISTJÁNSSON
frá Fáskrúðsfirði,
sem lést þriðjudaginn 23. janúar, verður jarðsung-
inn frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 30. janúar
kl. 14.00.
Bergþóra Eide Eyjólfsdóttir,
Olga Eide Pétursdóttir, Ingvar Ingvarsson,
Elma Eide Pétursdóttir,
Kristján S. Pétursson, Hulda Ríkharðsdóttir,
Ingólfur Arnarsson, Þórhildur Guðlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæri faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir, bróðir,
afi og langafi,
SVEINN HAUKUR VALDIMARSSON
hæstaréttarlögmaður,
sem andaðist sunnudaginn 21. janúar, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju fimmtudaginn
1. febrúar kl. 15.00.
Valdimar Sveinsson,
Herdís Sveinsdóttir,
Sveinn Andri Sveinsson, Erla Árnadóttir,
Finnbogi Rútur Arnarson, Þórunn Hreggviðsdóttir,
Kolbrún Valdimarsdóttir, Grímur Valdimarsson,
afabörn og langafabörn.
„Hamraborgin mín
há og fögur“ – Alltaf er
ég heyri þessar línur
sungnar sé ég Lárus fyrir mér hefja
upp sína sterku röddu og hrífa mann-
skapinn með sér í söng og gleði í ein-
hverri ættargleðinni þar sem Lárus
var ætíð hrókur alls fagnaðar. Jafn-
framt getur þetta verið myndlíking
mannsins sjálfs – stór, stæðilegur og
traustvekjandi máttarstólpi sinna
nánustu. Hver hefði trúað því fyrir
hálfu ári síðan að þú yrðir í dag horf-
inn okkur úr þessu lífi, kletturinn
sjálfur – Hamraborgin háa?
Lárus var gæfumaður í bæði lífi og
starfi og naut í hvoru tveggja virð-
ingar og vinsemdar samferðamanna
sinna. Okkar fyrstu kynni voru í
Stigahlíðinni í tilhugalífi ykkar Systu
og þrátt fyrir aldursmuninn talaðir
þú ætíð við mann sem jafningja.
Fljótlega settust þið að á Akranesi
þar sem þið Systa eignuðust góðan
vinahóp og funduð þar ykkar framtíð-
arhreiður og skjól. Ég minnist ófárra
ferða minna upp á Skaga með Akra-
borginni gömlu á ykkar fyrstu árum
þar, til barnapíustarfa sem voru mér
bæði ljúf og skyld enda áttir þú þá
gott plötusafn sem gott var að grúska
í! Frá fyrstu tíð var ætíð gott til ykkar
að koma og hefur svo alltaf verið síð-
an enda var höfðingjar heim að sækja
sem gerðuð vel í öllu. Þið Systa fund-
uð hamingjuna hvort í öðru og geisl-
aði alltaf af ykkur væntumþykja og
virðing hvors fyrir öðru og ykkar lán
var að eignast góð og heilsteypt börn,
að maður tali ekki um Láru litlu afas-
telpu sem gaf þér svo mikið.
Þú varst afburðavel lesinn, sterk-
greindur og stálminnugur. Kom mað-
ur hvergi að tómum kofunum hjá þér
hvort sem viðkom sögu, þjóðmálum,
landafræði, músík, íþróttum eða nán-
ast hverju öðru sem rætt var. Ekki
varst þú þó að trana þér fram með
þekkingu þína eða miklast af. Þú
leiddir mann í samræðum um sveitir
fjarlægra landa og listasali fornra
borga og miðlaðir óspart af þínu leit-
aði maður eftir því. Þú hafðir sterka
réttlætiskennd og samhug með lítil-
magnanum og ákveðna sannfæringu
fyrir réttlátu velferðarsamfélagi öll-
um til handa. Í framkomu varstu yf-
irvegaður, rólegur, jafnvel dulur en
ætíð brosandi og með sterka nær-
veru. Þú varst sælkeri á mat, vín og
listir. Í góðra vina hópi varst þú svo
hrókur alls fagnaðar og manna kát-
astur. Tómlegri verða blótin okkar
héðan í frá, Lalli minn.
Fyrir rétt um hálfu ári síðan
greindist þú með illvígan sjúkdóm
sem strax í upphafi mátti ljóst vera að
yrði þér erfiður andstæðingur og tví-
sýnt um sigur. Þú tókst þó slaginn í
erfiðri meðferð enda með traustan og
ástríkan maka þér við hlið og ekki í
þínu eðli að gefast upp að óreyndu.
Síðustu vikurnar gastu dvalið heima
með hjálp Systu og góðra handa og
fengið að kveðja þennan heim í hlýju
Lárus Arnar
Pétursson
✝ Lárus ArnarPétursson fædd-
ist í Reykjavík 21.
september 1946.
Hann lést á heimili
sínu á Akranesi
þriðjudaginn 16.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Akra-
neskirkju 26. jan-
úar.
þíns fagra heimilis með
þína nánustu nærri og
var það ómetanlegt. Í
samræðum okkar und-
ir lokin varstu æðru-
laus og sáttur við bæði
Guð og menn og þakk-
látur fyrir það sem lífið
hafði gefið þér. Við
þökkum þér heilshug-
ar þær góðu minningar
sem þú hefur gefið
okkur.
Elsku Systa, Pétur,
Lilja, Hulda, Lára og
Sólrún. Við Halldóra
biðjum algóðan Guð styrkja ykkur í
sorg ykkar og missi.
Baldur.
Jólahátíð um garð gengin, árið
2006 kvatt á viðeigandi hátt. Bónda-
dagur 19. janúar framundan, undir-
búningur hafinn að árlegu fjölskyldu-
blóti, er halda skyldi þann 27. janúar
næstkomandi. Skyndilega dró ský
fyrir sólu, boð bárust um andlát Lár-
usar Arnars Péturssonar þann 16.
janúar síðastliðinn.
Árið 1973 ákváðum við systkina-
börnin að boða til þorrablóts með
mökum okkar. Var ættboginn stór,
enda höfðu 11 móðursystkini Svan-
hildar náð fullorðinsaldri. Á þetta
fyrsta þorrablót mætti hún með Lár-
us sér við hlið. Var honum stax vel
tekið og féll hann vel í glaðværan hóp.
Ekki skaðaði uppruni hans í huga
okkar bræðra er í ljós kom að hann
var ættaður frá Álftagróf í Mýrdal,
sonur Lilju Lárusdóttur, er ólst þar
upp í nábýli við föðursystkini okkar.
Þorrablótin hafa síðan verið haldin
árlega, í allt 33 sinnum, og varð Lárus
fljótt ein meginstoð þeirra, þótt ekki
hefði hann mörg orð þar um. Mætti
hann til þeirra allra hvernig sem viðr-
aði og hvort sem þau voru haldin
norðan heiða eða sunnan. Var hann
hrókur alls fagnaðar, sögu- og söng-
maður góður, sannkallaður gleðigjafi.
Leið okkur öllum vel í návist hans.
Á síðasta sumri greindist Lárus
með alvarlegan sjúkdóm í meltingar-
vegi, sem ekki reyndist unnt að nema
á brott. Reynd var lyfjameðferð með
takmörkuðum árangri og var því
meðferðinni hætt í desembermánuði
síðastliðnum. Frá jólum dvaldi Lárus
heima, þar sem hann hlaut góða
umönnun sinna nánustu, með góðri
aðstoð heimahjúkrunar á Akranesi.
Naut hann góðs tíma heima, en síð-
ustu dagana fyrir andlátið þvarr
krafturinn og hlaut hann hægt andlát
á heimili sínu þann 16. janúar.
Með Lárusi Arnari er genginn góð-
ur drengur. Um leið og við vottum
Svanhildi, Pétri Atla, Lilju Björk,
Huldu Klöru, Láru Björk og Sólrúnu
systur Lárusar, samúð okkar, þá
þökkum við öll samfylgd hans.
Minningin um góðan vin lifir í
hjörtum okkar.
Fyrir hönd Þorrablótshópsins,
Þórarinn E. Sveinsson.
Í hálft ár hafðir þú barist hetjulega
við sjúkdóm sem allir virðast eiga á
hættu að fá á lífsleiðinni, sama hversu
heilbrigðu lífi þeir lifa. Guð hefur nú
kallað á þig og er stundum erfitt að
hugsa til þess. En svona getur lífið
stundum verið og við því er ekkert að
gera. Ég kynntist þér í desember árið
2004 þegar ég var nýbyrjaður í sam-
bandi með dóttur þinni, Lilju Björk.
Ég man vel eftir því þegar ég hitti þig
fyrst, það var seint um kvöld og þið
hjónin voruð að koma heim. Ég leit
strax upp til þín frá fyrstu kynnum og
það var ekki eingöngu vegna þess að
þú varst nokkuð hávaxnari en ég.
Ég var nokkuð tíður gestur á heim-
ili ykkar eftir það og fannst mér ég
ævinlega velkominn, svona í líkindum
við að vera heima hjá foreldrum mín-
um. Við áttum öll sameiginleg áhuga-
mál, spiluðum oft á spil á kvöldin og
gátum talað endalaust um blak, fót-
bolta og jafnvel góð vín og góðan mat.
Tvisvar sinnum var ég hjá ykkur á
gamlárskvöld og í bæði skiptin áttum
við góða samverustund og fengum
yndislegan mat sem þið hjónin eld-
uðu. Slíkar stundir eru ómetanlegar í
minningunni þegar fráfall verður í
fjölskyldunni eins og nú er.
Alltaf fannst mér gaman að tala við
þig og áttum við ansi oft samræður
yfir fótboltaleikjum í sjónvarpinu og
viturlegar samræður um blaksöguna.
Ég leit þannig upp til þín sem ein-
staklega reynds manns og fróðs og
fannst þú vera drauma-tengdafaðir
sem ég vonaði að þú yrðir.
Þrátt fyrir að við Lilja slitum sam-
vistum á síðasta ári héldum við áfram
að vera góðir vinir og í stöðugu sam-
bandi. Ég fékk hnút í magann þegar
ég frétti af veikindum þínum og vildi
fá að halda utan um ykkur öll. Stuttu
síðar hringdi ég til þín og við spjöll-
uðum heilmikið. Ég náði ekki að
kveðja þig eins og ég vildi en ég vil
þakka þér fyrir að vera ævinlega góð-
ur og sannur maður sem ég leit upp
til með öllu mínu hjarta. Guð blessi
þig og þína fjölskyldu um ókomna tíð.
Elsku Svanhildur, Pétur, Lilja,
Hulda Klara, Lára Björk og Lillý, Ég
votta ykkur öllum samúð mína.
Sævar Már Guðmundsson.
Á vordögum árið 1972 hittumst við
Lárus fyrst. Hann var að ljúka námi í
tannlækningum frá tannlæknadeild
Háskóla Íslands og kom hingað til
Akraness til að kynna sér starf að-
stoðartannlæknis, sem ég hafði aug-
lýst þar laust. Hann var hávaxinn
með sítt, dökkt hár og yfirskegg. Út-
lit hans ásamt klæðaburði bentu til
þess að hann aðhylltist lífsskoðun 68
kynslóðarinnar svokallaðrar, sem þá
lét nokkuð að sér kveða á meðal ungs
fólks og þótti hafa annað gildismat en
ráðandi öfl í þjóðfélaginu. Fljótt kom
þó í ljós að þarna fór ákaflega hóg-
vær, skynsamur og orðvar ungur
maður sem engin ástæða var til ann-
ars en bera fyllsta traust til. Ekki
spillti heldur fyrir að móðir hans var
úr Mýrdalnum eins og móðir mín og
þær þekktust lítillega. Réðist hann
því til mín fyrst sem aðstoðartann-
læknir og síðar meðeigandi að rekstri
tannlæknastofu hér á Akranesi. Hef-
ur það samstarf varað í næstum þrjá-
tíu og fimm ár.
Ég er ekki viss um að Lárus hafi
talið sig velja réttan starfsvettvang í
fyrstu. Starfið var lýjandi og nokkuð
einhæft, vinnudagurinn langur og
baráttan við þá Karíus og Baktus
næsta vonlítil. Þetta breyttist þó með
tímanum. Ný vopn bárust okkur and-
stæðingum þeirra bræðra í hendur og
einnig bættust fleiri liðsmenn í okkar
hóp. Má því segja að síðustu tuttugu
árin eða svo hafi nokkurn veginn tek-
ist að hafa hemil á tannskemmdun-
um. Ný efni, tæki og tækni hafa einn-
ig hjálpað til að veita betri lausnir og
gera viðskiptavinina ánægðari með
úrlausnirnar. Allt þetta hefur Lárus
nýtt sér vel. Hann hefur verið dugleg-
ur að afla sér endurmenntunar og var
áhugasamur við að prófa nýjungar,
þó að hann hafi af eðlislægri varkárni
gætt þess að flana ekki að neinu í
þeim efnum. Betri árangur, aukin
fjölbreytni í starfi og að geta haft gott
eftirlit með skjólstæðingum sínum og
njóta trausts þeirra og virðingar eyk-
ur vissulega ánægju í starfi sem
þessu. Alls þessa naut Lárus, enda
hæfileikaríkur og samviskusamur.
Var hann því farsæll í starfi, þó að
starfsævin hefði vissulega mátt verða
lengri.
Lárus var einhleypur er hann kom
fyrst til starfa á Akranesi. Ekki leið
þó á löngu þar til hann kynnti okkur
fyrir ungum og glæsilegum hjúkrun-
arfræðingi, Svanhildi Thorstensen.
Frá upphafi var ljóst að þau áttu