Morgunblaðið - 30.08.2007, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. ÁGÚST 2007 29
côme? sagði Rolli forviða. Er það
svissneskt súkkulaði? Frúin rauk á
dyr. Rolli náði henni úti á götu, baðst
afsökunar og þáði umboðið. Hann
sagði mér að hann hafði bara gert það
til að friða frúna. Síðar gaf Lancôme
honum meiri peninga en flestum öðr-
um ilmvatnsinnflytjendum.
Rolli flutti inn brennivín, sígarett-
ur, bíldekk og ilmvötn. Og græddi á
öllu. Það var ekki nema von að ég leit-
aði til hans og bæði hann að verða
hluthafi í Helgarpóstinum sáluga
þegar við vorum sem blankastir. Að
venju tók Rolli mér vel og sagði já, en
þó með einu skilyrði: Að hann þyrfti
ekki að sitja í neinni stjórn eða
ábyrgðarstöðum. Dæmigerður Rolli.
Rolli var besti gestgjafi í heimi.
Hann hélt mikið til í gamla Naustinu.
Einhverju sinni álpaðist ég þangað
inn og Rolli gómaði mig og lét öllum
illum látum þangað til ég samþykkti
að snæða þríréttaða máltíð ásamt
vinkonu minni sem var með í för. Síð-
an var sest að drykkju. Í henni var
Rolli enginn aukvisi. Við sporðrennd-
um hverju viskíglasinu á fætur öðru.
Loks var komið að því að loka átti
sjoppunni. Þá kallaði Rolli yfirþjón-
inn til, pantaði heila viskíflösku og til-
kynnti að við ætluðum að sitja áfram.
Mér til undrunar, hneigði þjónninn
sig og beygði. Nú var drukkið undir
morgun. Að endingu lét Rolli alla
þjónana raða sér í röð og afhenti
hverjum og einum stóran peninga-
seðil en þeir buktuðu sig fyrir stór-
gróssernum. Svona var Rolli. Og
svona mun ég minnast vinar míns.
Kristínu og dætrum þeirra votta ég
hluttekningu mína.
Ingólfur Margeirsson.
Fátt er afstæðara en tíminn, þessi
mælistika, sem m.a. er notuð til að
bregða á lífsgönguna. Í minningunni
verður því varla komið heim og sam-
an að meira en hálf öld skuli að baki
frá fyrstu kynnum okkar Rolfs Joh-
ansen. Þá var hann að sækja falleg-
ustu handboltastúlku landsins, hana
Kristínu, í íþróttahúsið á Háloga-
landi, sem hvergi sér nú stað. Þá þeg-
ar fór mörgum sögum af viðskiptaviti
og áræði þessa unga Austfirðings.
Svo kynntist ég honum, þegar hann
var að selja Smart Keston-peysur
með Gulla Bergmann í litlu húsnæði á
Grettisgötunni, rétt hjá Hegningar-
húsinu. Eftir það var annar hver ís-
lenskur karlmaður í Smart Keston.
Ég hygg að árangur Rolfs í við-
skiptum megi fyrst og fremst rekja
til útsjónarsemi og áræðis. Hann sá
öðrum fyrr hvað verða vildi, hvaða
varningur yrði auðseljanlegur og á
tiltölulega skömmum tíma kom hann
á fót traustu og afkastamiklu fyrir-
tæki. Hann bjó yfir því, sem til þurfti,
viðskiptaviti. Og stundum gerði hann
galdra og bara hann kunni formúl-
una.
Eftir að kunningsskapur og vinátta
okkar Rolfs fór vaxandi, skynjaði ég
betur hve litríkur og margslunginn
persónuleiki hann var. En hann hafði
mjög ákveðna og afmarkaða lífsýn,
þegar kom að stjórnmálum og hlut-
verki einstaklinganna í frjálsum
heimi. Með árunum milduðust skoð-
anir hans og trúin varð honum mikils
virði. En alla tíð gerði hann sér ljósa
grein fyrir samfélagslegri ábyrgð
þeirra einstaklinga og fyrirtækja,
sem áttu góðu gengi að fagna.
Hjarta hans var stórt og hlýtt og
þeir voru margir, sem nutu aðstoðar
hans í margvíslegum vanda. En um
slíkt var aldrei rætt og varð sjaldnast
fréttamatur.
Við Rolf áttum margar góðar
stundir saman á sjó og landi. Ég mat
hann mikils. Veikindi hans síðustu ár-
in urðu tilefni nær daglegra sam-
skipta á netinu, en aldrei örlaði á
sjálfsvorkunn, aðeins vilja til að sigr-
ast á sjúkdómunum. Á þessu var að-
eins ein undantekning; bréf, sem
hann skrifaði mér skömmu fyrir and-
látið. Þá sagðist hann vera eitthvað
óvenju slappur og taldi rétt að ég
kæmi við og við fengjum okkur sam-
an kaffibolla. Úr þeim bollum var
aldrei drukkið og harma ég það mjög.
Rolf Johansen var lánsamur mað-
ur um flest. Hann eignaðist konu,
sem stóð eins og klettur við hlið hans
alla tíð. Kristín er engin venjuleg
kona. Barnalánið var mikið og öll
börnin dugandi fyrirmyndarfólk.
Þeim öllum sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur. Rolf var einn af þessum
mönnum, sem maður í skammsýni
sinni heldur að verði nálægir alla tíð,
hluti af tilverunni og hinu daglega lífi.
Og kannski verður hann það, þrátt
fyrir allt.
Árni Gunnarsson.
Við fráfall vinar míns og fyrrum
sveitunga , Rolfs Johansen, rifjast
upp gamlar og góðar minningar frá
æskuárunum heima á Reyðarfirði.
Seint fæ ég fullþakkað foreldrum
hans fyrir að skjóta yfir mig skjóls-
húsi um átta mánaða skeið árið 1940,
og þá mynduðust þau vináttutengsl
við þetta ágæta fólk, sem aldrei hafa
rofnað. Við rifjuðum oft upp þessa
tíma og um hernám staðarins segir
hann m.a. í tölvubréfi til mín 28. nóv-
ember 2005: „...og myndir æskuára
minna eru fljótar að birtast mér og er
ég allt í einu kominn niður á bryggju
sumarið 1940, klæddur í hnausþykka
ullarsokka, sem haldið var uppi með
„koti“ sem kallað var. Þá var ég bara
7 ára. Svona gæti ég haldið áfram.
Tilefnið var auðvitað að fylgjast með
bresku skipunum, sem sigldu inn
fjörðinn og lögðust að lokum við fest-
ar“.
Á þessum tíma opnaðist lífið hjá
mörgum og breytti Reyðfirðingum í
nútímafólk. Þannig minnist Rolf
þessara spennuríku daga 7 ára gam-
all og hræringa þeirra, sem hernámið
hafði í för með sér. Hann var glað-
vær, ræðinn og græskulaus, gaman-
semin var alltaf stutt undan. Þannig
var hann alla tíð.
Um alla gerð, dugnað og fram-
kvæmdasemi líktist hann öfunum sín-
um báðum, þeim Rolf Johansen á
Reyðarfirði og Þórhalli Daníelssyni á
Hornafirði, sem báðir ráku myndar-
legar verslanir og útgerð á fyrri hluta
síðustu aldar. Báðir voru þeir fjör-
miklir athafnamenn, gamansamir og
glaðværir og vildu hvers manns
vanda leysa. Þannig var Rolf yngri
líka.
Hann sýndi æskustöðvum sínum
ávallt ræktarsemi og m.a. naut kirkj-
an á Reyðarfirði oft gjafmildi hans í
ríkum mæli. Ég þakka þessum æsku-
vini mínum frábær og góð kynni alla
tíð og sendum við Anna frú Kristínu
eiginkonu hans og fjölskyldunni allri
innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur Magnússon.
Með Rolf Johansen er fallinn er frá
einn merkasti viðskiptamaður þessa
lands á seinni hluta síðustu aldar.
Með þrautseigju, dugnaði og áræði
byggði Rolf upp öflugt fyrirtæki sitt,
er hann stofnaði fyrir rétt rúmum 50
árum eða í febrúar árið 1957 og var
bundinn því órjúfanlegum böndum
alla tíð. Hann dró sig í hlé frá daglegu
amstri fyrir tæpum áratug, en starf-
aði sem stjórnarformaður RJC til
hinsta dags.
Rolf fylgdist vel með því sem var
að gerast í fyrirtækinu og kom reglu-
lega á skrifstofuna eða eins og hann
orðaði það sjálfur „átti bara leið
framhjá“. Kom hann oftlega með eitt-
hvað gott með kaffinu, spjallaði um
lífið og tilveruna og miðlaði af þekk-
ingu sinni og reynslu til okkar starf-
ólksins. Rolf var mikill húmoristi og
mannvinur og mátti aldrei neitt aumt
sjá enda stór sá hópur er leitaði til
hans eftir ýmiss konar úrlausnum og
aðstoð í gegnum árin. Rolf hafði
ákveðnar skoðanir á hlutunum, hvort
heldur var pólitík, viðskipti eða við-
skiptahættir. Hann innrætti starfs-
fólki sínu siðferði byggt á heiðarleika
í viðskiptum og kaus heldur gott
handtak en ítarlega samninga. Flest-
ar hans reglur eru enn í fullu gildi og
verður merki Rolfs Johansen haldið
hátt á lofti um ókomin ár.
Við, starfsfólk RJC og fjölskyldur
okkar, sendum fjölskyldu Rolfs og
ættingjum öllum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Góður drengur er
fallinn frá alltof snemma.
Starfsfólk RJC.
Ég kynntist Rolf síðastliðinn vetur
þegar leiðir okkar lágu saman í
átaksverkefni til að bæta almenna
vitneskju um krabbamein í blöðru-
hálskirtli og til að finna ástæður þess
hversu algengt meinið er hér á landi.
Í undirbúningsvinnu að stofnun
Krabbameinsfélagsins Framfarar
hittist undirbúningshópurinn á heim-
ili Rolfs og Kristínar. Tillögur hans
við undirbúningsvinnuna og stofn-
framlag fyrirtækis hans til styrktar-
sjóðs félagsins eru Framför ómetan-
legar.
Við Rolf urðum góðir vinir í þessu
starfi og skiptumst á bókum og hug-
myndum, einkum um hvernig bætt
mataræði getur breytt líðan og
heilsu. Ekki síst höfðu tölvupóstsam-
skipti okkar góð áhrif á mig. Hann
var fundvísari en aðrir sem ég hef
kynnst á spaugilegar sögur og lýs-
ingar á netinu sem lýstu upp skamm-
degið og léttu lund.
Ég sakna Rolfs og votta eiginkonu
hans Kristínu og ættingjum innilega
samúð mína.
Oddur Benediktsson.
✡
Ástkær bróðir minn,
RICHARD TALKOWSKY
sellóleikari,
Klapparstíg 7,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 5. ágúst síðastliðinn.
Minningarathöfn verður haldin í Dómkirkjunni í
Reykjavík á morgun, föstudaginn 31. ágúst kl. 15:00.
Joan Talkowsky.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, stjúpfaðir,
sonur, bróðir, mágur og tengdasonur,
KRISTJÁN SVERRISSON,
Garðavegi 6,
Hnífsdal,
lést á Sjúkrahúsinu á Ísafirði föstudaginn 24. ágúst.
Útför hans fer fram frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
föstudaginn 31. ágúst kl. 13.00.
Anna Valgerður Einarsdóttir,
Annetta Rut Kristjánsdóttir,
Ásgeir Kristjánsson,
Eva Margrét Kristjánsdóttir,
Linda Marín Kristjánsdóttir,
Ísak Þór Kristjánsson,
Berglind Kristjánsdóttir,
Guðný W. Ásgeirsdóttir, Sverrir Þorsteinsson,
Ásgeir Sverrisson, Unnur P. Stefánsdóttir,
Anna Karen Sverrisdóttir,
Rakel Sverrisdóttir,
Ríkharður Sverrisson, Auður Pétursdóttir,
Árni Árnason, Lára Jónsdóttir,
Margrét Haukdal Marvinsdóttir, Einar E. Magnússon.
✝
Einlægar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
SIGURÐAR HAUKS GUÐJÓNSSONAR.
Kristín S. Gunnlaugsdóttir,
Anna Mjöll Sigurðardóttir,
Birgir H. Sigurðsson, Sigríður Helgadóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför föður okkar, afa og
langafa,
ÞÓRARINS SÍMONARSONAR
iðnrekanda,
Þórsmörk,
Garðabæ,
Ingunn Ingvadóttir,
Bryndís Þórarinsdóttir, Aðalgeir Aðdal Jónsson,
Baldvin Þórarinsson,
Ingunn Þóra Hallsdóttir, Ólafur Ingi Grettisson,
Þórhalla Rein Aðalgeirsdóttir,
Axel Ingi Ólafsson,
Emil Grettir Ólafsson.
 Fleiri minningargreinar um Rolf
Johansen bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu á næstu dögum.