Morgunblaðið - 30.08.2007, Blaðsíða 30

30 FIMMTUDAGUR 30. ÁGÚST 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Baldvin hefði orðið 70 ára í dag.
Til hamingju með daginn.
Takk fyrir allt og allt
Þorbjörg Bergsdóttir.
Baldvin
Njálsson
✝ Baldvin H.G. Njálsson fæddistí Holti í Garði 30. ágúst 1937.
Hann lést á Landspítalanum 12.
september 2000 og var útför hans
gerð frá Útskálakirkju 16. sept-
ember.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts og útfarar
SIGRÚNAR BÁRÐARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Krabbameinsdeildar
Landspítalans og Líknardeildarinnar Kópavogi.
Björgvin Þorleifsson,
Bárður Sigurðsson,
Jón Gestur Björgvinsson, Natalía Ósk Ríkarðsdóttir,
Bernharð Máni Snædal, Óðinn Rafn Jónsson Snædal,
Katrín Bárðardóttir, Magnús Einarsson.
Lokað
Skrifstofa NTC hf. Laugavegi 91, verður lokuð frá hádegi í dag
vegna jarðarfarar ROLFS JOHANSEN.
NTC hf. Laugavegi 91
✝
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu, langömmu og langalangömmu,
GUÐBJÖRGU MAGNEU JÓNSDÓTTUR
er lést 10 ágúst.
Guðjón Skagfjörð Jóhannesson,
Jón Þórens Sigurjónsson, Rósa Arngrímsdóttir,
Róbert Sigurjónsson, Aðalheiður Guðmundsdóttir,
Vignir Sigurjónsson, Fjóla Tyrfingsdóttir,
Gretar Skagfjörð Guðjónsson, Sudwan Sonpukdee,
Magnea Skagfjörð Guðjónsdóttir,
Þorleifur Guðjón Guðjónsson,
Gísli Þorberg Guðjónsson, Kolbrún Ósk Þórarinsdóttir,
börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Stefán Guð-mundsson fædd-
ist í Hrólfsskála á
Seltjarnarnesi 3.
október 1918. Hann
lést á Landspítalan-
um 19. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Elísabet
Stefánsdóttir hús-
freyja, f. 5.10. 1891,
frá Arkarlæk,
d. 1975, og Guð-
mundur Pétursson,
f. 2.3. 1881, útvegs-
bóndi í Hrólfsskála,
d. 1958. Stefán átti tvo bræður, þá
Pétur, f. 9.10. 1916, skipstjóra og
síðar fiskimatsmann, d. 1996, og
Gunnar, f. 9.10. 1921, skólastjóra
Kárnesskóla, d. 1980.
Hinn 8. ágúst 1944 kvæntist Stef-
án Guðrúnu Kristjánsdóttur, f.
12.1. 1916, frá Móabúð í Eyrarsveit,
dóttur hjónanna Kristínar Gísla-
dóttur, f. 6.7. 1890 húsfreyju, d.
1962, og Kristjáns Jónssonar, f.
1.11. 1874, bónda d. 1967.
Árið 1944 reistu Stefán og Guð-
rún sér húsið Skála á Seltjarnar-
nesi og bjuggu þar allt til ársins
2003 þegar þau fluttu í íbúðir aldr-
aðra á Skólabraut 3.
Börn þeirra eru 1) Elísabet
hjúkrunarfræðingur, f. 1943, maki
Kristján Jóhannsson útgefandi, f.
1942, börn þeirra eru a) Guðrún, f.
urðar Péturssonar. Eftir far-
mannapróf frá Stýrimannaskól-
anum 1943 varð Stefán stýrimaður
og síðan skipstjóri. Hann var skip-
stjóri á ýmsum skipum Eimskips,
m.a. Tungufossi, Dettifossi, Mána-
fossi, Brúarfossi og Goðafossi, þar
til hann lét af störfum fyrir aldurs
sakir 26. október 1983. Síðast var
Stefán skipstjóri á Dettifossi sem
sigldi á Kaupmannahöfn. Þegar
hann fór í land af Dettifossi voru
liðin 49 ár frá því hann sigldi þessa
sömu leið fyrst á gamla Gullfossi.
Hafði hann þá verið samfleytt til
sjós frá 15 ára aldri og allan þann
tíma hjá Eimskipafélagi Íslands.
Stefán var einn þeirra sem komu
heim með Esjunni frá Petsamo í
Finnlandi þegar Gullfoss gamli var
kyrrsettur í Kaupmannahöfn á
stríðsárunum. Stefán átti þó enn
eftir næga starfsorku og þegar
Sundlaug Seltjarnarness var opnuð
1984 réð hann sig til starfa þar. Í
Seltjarnarneslauginni starfaði
hann uns hann varð rúmlega sjö-
tugur. Stefán var mikill áhugamað-
ur um garðrækt. Á Seltjarnarnesi
þótti ekki vænlegt að rækta gróður
en hann sýndi að það var vel hægt
og ræktaði hinn fallegasta garð við
hús sitt Skála ásamt konu sinni og
fengu þau oftar en einu sinni verð-
laun fyrir hann. Einnig fengu þau
verðlaun fyrir fegrun og endur-
bætur á eldra húsi árið 1990. Stef-
án var heiðraður fyrir ævistarf sitt
á sjómannadaginn árið 1998.
Útför hans fer fram frá Seltjarn-
arneskirkju í dag kl. 15.
1963, b) Jóhanna, f.
1967, c) Valur, f. 1973
og d) Guðmundur
Gauti, f. 1981. 2) Guð-
mundur læknir, f.
1945, d. 1988. 3)
Kristjana leikskóla-
fulltrúi, f. 1947, maki
Guðmundur Þorkels-
son yfirsmiður, f.
1946, börn þeirra eru
a) Stefán, f. 1970, b)
Berglind, f. 1972, c)
Vigdís. f. 1974. 4)
Anna leikskólakenn-
ari, f. 1952, maki
Reynir Hólm Jónsson stýrimaður,
f. 1951, börn þeirra eru a) Jón Arn-
ar, f. 1971, b) Helga Lotta, f. 1976,
c) Reynir Þór, f. 1983. Fyrir átti
Guðrún dótturina Unni Vigfús-
dóttir Duck húsmóður, búsetta í
Bandaríkjunum, f. 1936, maki J.H.
Duck, tec.sargent í bandaríska
hernum, f. 3.12. 1922, d. 2002, synir
þeirra eru a) Howard, f. 1963, og b)
Kristofer Lee, f. 1967. Fyrir átti
Unnur Jón Jónsson, f. 1956. Alls
eru barnabarnabörn Stefáns og
Guðrúnar 20 talsins.
Stefán hóf ungur að vinna við
ýmis bústörf á Seltjarnarnesi. Eftir
skyldunám í Mýrarhúsaskóla fór
hann til náms við Héraðsskólann á
Laugarvatni. Meðfram námi starf-
aði hann hjá Eimskipafélagi Ís-
lands á Gullfossi 1 undir stjórn Sig-
Tengdafaðir minn Stefán Guð-
mundsson hefur lokið langri lífsgöngu
og kvatt þetta jarðneska líf. Mig lang-
ar að þakka þér fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman, bæði til
sjós og lands.
Um þig væri hægt að skrifa langan
pistil, en það geymir maður í hugan-
um, en það helsta sem mig langar að
segja um þig er: félagsvera mikil,
náttúruunnandi og sundmaður
góður, enda mættur kl. 07 nánast
fram í það síðasta í Neslaugina, dag-
urinn ávallt þéttskipaður af pró-
grammi. Maðurinn með stafina tvo,
alltaf á sama tíma í göngutúra í öllum
veðrum, komið í kaffi og spjall nánast
á slaginu fjögur alla daga í Skála til
Önnu eða Elísabetar í næsta húsi
annan hvern dag. Alltaf að líta á
klukkuna en ekki mátti missa af leið-
arljósinu. Sjónin var orðin döpur enda
var maðurinn með afbragðs gott úr
sem hann sá vel á.
Ég kynntist Önnu dóttur Stefáns
1967 um borð í Goðafossi, þá var hún
farþegi með pabba sínum. 1970 byrj-
uðum við að stinga saman nefjum, þá
um borð í Brúarfossi, en allan þann
tíma bar maður mikla virðingu fyrir
þessum reffilega skipstjóra enda fet-
aði ég í hans spor.
Sumarbústaðaferðir voru honum
hugleiknar, enda fór hann oft með
okkur Önnu í sumarbústaði. Stefán
bar mikla virðingu fyrir Önnu dóttur
sinni enda hún dugleg mjög að sjá til
þess að pabbi og mamma væru sem
oftast með í ferðum. Minnisstæðust
er mér ferð á Grímstaði fyrir þremur
árum þegar Anna tjáði mér að hún
hefði boðið pabba og mömmu með á
mýrarnar. Ég spurði hana: Hvernig
leysum við þetta? Ekkert mál, sagði
Anna, þau fá hvort sitt herbergið, og
við hin öll gætum verið á háaloftinu.
Það væri hægt að halda endalaust
áfram að skrifa um tengdó en ég læt
minningarnar njóta sín í huganum.
Þú hélst reisn þinni fram á síðasta
dag, það var ómetanlegt að hafa feng-
ið tækifæri til að kynnast þér. Fyrir
það er ég þakklátur. Að lokum vil ég
votta Guðrúnu konu hans og öllum
nánustu ættingjum virðingu mína,
Minningin um Stefán lengi lifi.
Reynir Hólm.
Tengdafaðir minn Stefán Guð-
mundsson er látinn. Það eru margar
minningar sem koma upp í hugann
þegar ég lít til baka. Ég kynntist Stef-
áni fyrir rúmlega fjörutíu árum þegar
leiðir mínar og dóttur hans, sem er
svo varð eiginkona mín, lágu saman.
Hann kom mér fyrir sjónir sem hæg-
látur, traustur og góður maður.
Fyrstu árin var hann mest úti á sjó
sem skipstjóri hjá Eimskipafélagi Ís-
lands. Það voru alltaf skemmtilegar
stundirnar þegar hann kom heim.
Hann hugsaði afar vel um fjölskyld-
una og kom alltaf færandi hendi frá
útlöndum. Eftir að hann lét af störf-
um sem skipstjóri vann hann í nokkur
ár hjá Sundlaug Seltjarnarness eða
þar til hann varð rúmlega sjötugur.
Það voru svo ófár stundirnar sem
hann var að aðstoða mig við að reisa
húsið sem við hjónin byggðum í
Hrólfsskálavörinni. Ekki síður við að
koma garðinum í gott horf. Þar fyrir
utan var hann sífellt að dytta að sínu
eigin húsi og garði, sem hann fékk
margar viðurkenningar fyrir. Stefán
var óvenju duglegur að hreyfa sig. Fór
í sundlaugina á Seltjarnarnesi á hverj-
um morgni og hvernig sem viðraði fór
hann alltaf í langan göngutúr út í Suð-
urnes eftir hádegi og endaði svo í kaffi
hjá okkur eða hinum dætrunum
tveimur sem bjuggu á Nesinu.
Það var gaman að ræða við hann um
pólitík, lífið, tilveruna og íþróttir sem
hann hafði mikinn áhuga á, sérstak-
lega knattspyrnu. Oft hringdi hann
eða kom til okkar á laugardögum,
stakk höfðinu inn í dyragættina og
spurði „Er einhver að horfa á fótbolta
hér?“. Síðustu árin var farið að hægja
mikið á honum og sjónin að daprast,
en alltaf hélt hann áfram að ganga og
synda. Það eru fáir fullorðnir menn
sem ég veit um sem voru eins duglegir
að hreyfa sig eins og Stefán. Enda
fylgdust margir Seltirningar með
gamla manninum þegar hann fór í
göngu. Eins og einn maður sagði við
mig: „Maður getur stillt klukkuna sína
eftir gönguferðum hans tengdapabba
þíns“.
Ég er þakklátur að hafa fengið að
eiga samleið með tengdapabba allan
þennan tíma.
Blessuð sé minning hans.
Kristján Jóhannsson.
Með söknuð í hjarta kveðjum við
hann afa okkar og langafa. Minningar
sem tengjast afa Stefáni eru óteljandi
og settu ævintýrin með honum ómet-
anlegt mark á líf okkar allra. Hvort
sem það voru ferðir til ókunnugra
landa með honum og ömmu Guðrúnu,
stutt bátsferð upp á Skaga þar sem við
dorguðum í höfninni eða allt útlenska
nammið og gosdrykkirnir í káetunni.
Hjálpsemi og vinnugleði var svo
sannarlega eitt af aðalsmerkjum afa.
Ef eitthvað þurfti að laga bauð hann
ávallt fram hjálp sína með bros á vör.
Gjafmildi hans átti sér engin takmörk
og nutum við þess mjög að spjalla við
hann um heima og geima. Afi sýndi
okkur með lífsvilja sínum og þraut-
seigju í heilsueflingu allt til æviloka
hve mikil áhrif við getum haft á eigið
líf og lífshamingju. Heimili hans og
ömmu Guðrúnar var alltaf fullt af kær-
leika sem umvafði okkur öll. Um-
hyggja hans í garð afabarna sinna var
sannarlega upplífgandi og líf okkar
allra er ríkara vegna þeirra ótal sam-
verustunda með honum í gegnum ár-
in.
Með söknuð í hjarta varðveitum við
allar þær gleðistundir sem við upplifð-
um með afa Stefáni. Munu þær veita
okkur huggun í sorg okkar, sem og
hlýju í hjarta og styrk um ókomna tíð
er við minnumst hans.
Elsku amma Guðrún, við færum þér
okkar dýpstu samúðarkveðjur og von-
um að við getum veitt þér stuðning
okkar og kærleik. Þú og fjölskyldan öll
eruð í bænum okkar þar sem við biðj-
um að Guð gefi ykkur styrk í sorginni.
Stefán, Anna Þóra, Berglind,
Benni,Vigdís, Trausti og langafa-
börnin Alexander, Guðmundur,
Kristjana, Saga og Logi.
Við kveðjum með trega elskulegan
afa okkar, Stefán Guðmundsson en
gleðjumst um leið yfir farsælu lífi hans
og því að hafa fengið að njóta nærveru
hans svo lengi. Hann lék stórt hlut-
verk í lífi okkar systra, hvort sem hann
var til sjós eða lands. Á meðan hann
sigldi um heimsins höf fylgdumst við
grannt með ferðum hans og tókum
margoft á móti honum þegar hann
kom heim eftir langa útilegu. Afi var
ekki síður glaður að sjá okkur og tók
okkur alltaf með kostum og kynjum.
Þá er það ómótstæðilegt ævintýr í
æskuminningunni að hafa fengið að
eyða löngum stundum í túninu heima
hjá ömmu og afa á Seltjarnarnesi en
ekki er svo ýkja langt síða að við hlup-
um frjálsar um túnin og stungum
okkur inn í heysáturnar, óðum í sjón-
um, veiddum marhnút og stálumst í
gulrætur og radísur í matjurtagarð-
inum, sem þau höfðu ræktað svo fal-
lega og nostrað við.
Hjá afa og ömmu var alltaf ljúft að
vera; umvafin hlýju, visku og heilind-
um sem er ómetanlegt veganesti fyrir
ungar hnátur. Þegar svo mennta-
skólaaldurinn færðist yfir gátum við
alltaf reitt okkur á bókasafn afa og
undantekningarlaust fundum við það
sem við leituðum eftir. Þannig leynd-
ust fjársjóðirnir hans víða.
Afi var víðlesinn heimsmaður, af-
skaplega næmur og hjálpfús með ein-
dæmum. Við nutum góðs af öllum
hans mannkostum, hvort sem hann
fræddi okkur um heiminn, ræddi við
okkur um málefni líðandi stundar,
gerði upp húsgögnin okkar, gaf okkur
góð ráð eða aðstoðaði okkur á annan
hátt. Alltaf velti hann vöngum yfir því
hvernig hann gæti lagt sitt af mörk-
um svo líf okkar hinna gæti orðið sem
farsælast.
Þá var afi mjög framsýnn maður.
Það er sterkt í minningunni þegar
hann kom frá útlöndum með þann vís-
dóm að fiskur gerði mann gáfaðan og
að það væri gott fyrir hjartað að
borða grænmeti en um þetta fræddi
hann okkur óralöngu áður en þessi
þekking varð á allra vörum.
Í seinni tíð fengu svo börn okkar að
njóta einstakrar góðmennsku langafa
síns. Honum var ekki síður umhugað
um velferð þeirra en okkar. Öllum
blómunum í garðinum hans afa var
sinnt af nærgætni og alúð.
Kæri afi. Með þessum orðum þökk-
um við þér kærlega samfylgdina að
sinni:
Hvað er að deyja? Ég stend á
bryggjunni. Skúta siglir út á sundið.
Það er fögur sjón. Ég stend og horfi á
eftir henni uns hún hverfur sjónum
mínum við sjóndeildarhring. Einhver
nærstaddur segir með trega í rödd-
inni: „Hún er farin.“ Farin, hvert?
Farin mínum sjónum séð, það er allt
og sumt, hún heldur samt áfram sigl-
ingu sinni, með seglin þanin í sunn-
anþeynum, og ber áhöfn sína til ann-
arrar hafnar.
Þótt skútan hafi fjarlægst mig,
mynd hennar dofnað og loks horfið,
þá er það aðeins fyrir augum mínum.
Og á sömu stundu og einhver við hlið
mér segir: „Hún er farin!“ þá eru aðr-
ir sem horfa með óþreyju á hana nálg-
ast og hrópa: „Þarna kemur hún!“ –
og svona er að deyja.
(Charles Henry Brent.)
Guðrún og Jóhanna
Kristjánsdætur.
Stefán Guðmundsson
Langafi, ég veit að þú ert dá-
inn en ég veit að þér leiðist
ekki. Þú hittir mömmu þína
og pabba og alla vini þína
sem voru farnir þarna upp til
Guðs. Kannski hittir þú líka
ömmu Hildi. Það er vont að
þú sért dáinn en þú hittir
marga sem þú hittir ekki hér
niðri.
Þín langafastelpa,
Anna Birta.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Stefán
Guðmundsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu á næstu dögum.