Morgunblaðið - 08.09.2007, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 2007 37
✝ Jóhannes Hösk-uldur Reykjalín
Magnússon, útvegs-
bóndi á Sveinagörð-
um í Grímsey frá
1958, fæddist í
Syðri-Grenivík í
Grímsey 20. maí
1925. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
27. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Siggerður
Bjarnadóttir, f. á
Hóli í Þorgeirsfirði
1.9. 1900, d. 26.10. 1993, og Magn-
ús Stefán Símonarson, f. í Sauða-
koti á Upsaströnd í Svarf-
aðardalshreppi í Eyjaf. 8.10. 1899,
d. 1.6. 1969. Systkini Jóhannesar
eru: 1) Ingibjörg Hulda, f. 15.9.
1922, d. 8.8. 1937, 2) Sigmundur
Óli, f. 4.12. 1923, maki Guðrún
Anna Kristjánsdóttir, 3) Jón Stef-
án, f. 6.10. 1926, maki Ragna
Karlsdóttir, 4) Bjarni, f. 5.12.
1928, d. 17.12. 1928. 5) Bjarni
Reykjalín, f. 30.6. 1930, maki Vil-
borg Sigurðardóttir, og 6) Jórunn
Siggerður Magnea, f. 14.10. 1952,
maki Valgeir Guðmundur Sig-
urðsson. Börn þeirra eru Jóhann-
es, Svanur og Unnur. Að auki á
Valgeir dótturina Sólveigu Huldu.
Barnabörnin eru átta. 3) Ólafur
Guðmundur, f. 12.9. 1955, maki
Jónína Guðmunda Sigurðardóttir.
Börn þeirra eru Ólafur, Árni Már
og Júlía Ósk. Fyrir átti Jónína
dótturina Sigrúnu Waage sem
Ólafur gekk í föðurstað og soninn
Fannar. Barnabörnin eru þrjú. 4)
Eiríkur, f. 21.8. 1956, d. 2.6. 1962.
5) Inga Jórunn, f. 30.3. 1961, maki
Guðni Jóhann Ólafsson. Börn
þeirra eru Jóhanna Eyrún, Bjarni
Sigmar og Ágústa Ósk. Barna-
börnin eru tvö. 6) Eydís Ágústa, f.
8.6. 1963, sambýlismaður Bogi
Hólm Stefánsson. Börn hennar og
Viðars Jónssonar eru Jóna Björk,
Sindri og Guðrún Marín. Sonur
Boga frá fyrra hjónabandi er
Sveinn Leó. 7) Eiríkur Símon, f.
27.3. 1966, maki Hafdís Björk
Þorsteinsdóttir. Börn þeirra eru
Urður Ásta, Harpa Þöll og Þor-
steinn Breki. 8) Bjarni Reykjalín,
f. 25.2. 1968, d. 30.9. 1977.
Kveðjuathöfn um Jóhannes
verður í Akureyrarkirkju í dag
og hefst hún klukkan 13.30. Útför
Jóhannesar verður gerð frá Mið-
garðakirkju í Grímsey á morgun,
laugardaginn 8. september, og
hefst hún klukkan 13.
Þóra, f. 21.6. 1932,
maki Einar Grétar
Þorgeirsson, látinn.
Jóhannes kvæntist
17. júní 1948 Guð-
rúnu Sigfúsdóttur, f.
21.8. 1924, d. 3.1.
1994. Foreldrar
hennar voru Ólöf
Guðmundsdóttir, f. á
Gásum í Glæsibæjar-
hreppi í Eyjaf. 19.10.
1894 , d. 17.1. 1981,
og Sigfús Baldvins-
son, f. á Grund í
Svarfaðardalshreppi
í Eyjaf. 24.9. 1893, d. 3.6. 1969.
Systkini Guðrúnar eru: 1) Guð-
laug, f. 15.2. 1917, d. 15.4. 1918,
2) Snorri, f. 8.11. 1920, maki Sig-
rún Bárðardóttir, látin, og Rósa
Jóna Sumarliðadóttir, látin og 3)
Guðlaug, f. 3.1. 1923, d. 18.7.
1991.
Jóhannes og Guðrún eignuðust
átta börn, þau eru: 1) Sigfús, f.
22.5. 1948, maki Aðalheiður Sig-
urðardóttir. Börn þeirra eru Guð-
rún, Sigurður Rúnar og Bjarney
Anna. Barnabörnin eru tíu. 2)
„Þú mátt lækka í útvarpinu ég er
búinn að heyra veðrið í Grímsey,
það er fínasta veður, bátarnir eru
sjálfsagt allir á sjó.“
Við keyrðum Miklubrautina, fljót-
lega bentirðu út um gluggann á bíln-
um: „Sjáðu nú, hér mætti nú koma
fyrir nokkrum húsum,“ og ekki leið
á löngu þar til þú bentir í hina átt-
ina; „það held ég að hér mætti nú
byggja.“ Við lögðum bílnum fyrir
utan flugstöðina: „Sjáðu nú hér
hvítu skellurnar á stéttinni, að fólk
skuli ekki geta haldið þessu uppi í
munninum á sér og að þetta skuli
ekki vera hreinsað upp,“ og inn á
milli komu eitt og eitt lýsingarorð
yfir þetta allt sem varla var að finna
á hverri blaðsíðu í Biblíunni. Það var
eins og ekkert færi framhjá þér og
þú hefðir skoðun á öllu sem fyrir
augu bar og lást sjaldnast á henni.
Þú gekkst um gólf á flugstöðinni,
óþreyjufullur að komast heim í eyj-
una, sem var þinn staður alla tíð.
Núna tuttugu árum síðar er búið
að finna upp hugtakið „þétting
byggðar“ og þegar ég keyri Miklu-
brautina í dag standa nýbyggð hús á
spildunum sem þú bentir á. Á
Laugaveginum sá ég mann með
tæki sem var sérsmíðað til að
hreinsa tyggjóklessur af gangstétt-
um.
Ég var ekki orðinn gamall þegar
ég fékk að fara með þér á sjóinn á
sumrin á henni Guðrúnu þinni. Oft
vorum við fyrstir út úr höfninni á
morgnana og var þá farið hljóðlega
til að vekja ekki „landpungana“ eins
og þú kallaðir aðkomumennina sem
sváfu í bátum sínum í höfninni. Oft
voru dagarnir á sjónum langir og
aflinn í samræmi við þá miklu vinnu.
Þegar heim var komið þurfti oft
eitthvað að lagfæra í sambandi við
búskapinn, ekki fannst mér þú alltaf
velja auðveldustu leiðina við þau
störf en með þinni ótrúlegu seiglu
var það klárað sem byrjað var á.
„Nú verðum við að sofa hratt,“ sagð-
irðu oft á kvöldin ef veðurspáin var
góð fyrir næsta dag.
Ég naut þeirra forréttinda sem
barn að fá að taka þátt í mörgum af
þínum veiðiferðum þar sem hvert
handtak var úthugsað og fumlaust,
hvort sem það var að síga í bjarg
eftir eggjum, veiða lunda í háf eða
skjóta svartfugl, því veiðimaður
varst þú af guðs náð með djúpa virð-
ingu fyrir lífríkinu og ekki kom til
greina að skilja eftir særðan fugl
eða nýta ekki þá bráð sem veidd
var.
Ekki fóru örlögin alltaf um þig
mjúkum höndum en þrátt fyrir slys-
farir og ástvinamissi aftur og aftur
stóðstu alltaf uppréttur með lífs-
gleðina og æðruleysið að vopni og
skapgerð sem virtist á stundum
vera spegilmynd af miskunnarlausri
veðráttunni við heimskautsbauginn
þar sem biðin eftir að storminn
lægði gat verið ansi löng.
Það var sjálfsagt ekki auðvelt að
koma mér til manns, krefjandi sem
krakki og fyrirferðarmikill á ung-
lingsárunum, en ég held að þú hafir
alltaf farið rétt með þitt hlutverk í
því leikriti, og þegar ég sá ekki
næsta leik í stöðunni var gott að
geta leitað í reynslubankann þinn,
enda alltaf óhræddur við að taka
ákvarðanir. Kom þá oft í ljós mjúka
hliðin sem ekki sneri alltaf út í sam-
skiptum þínum við aðra.
Elsku pabbi, ég veit að það verða
margir sem taka á móti þér í nýju
heimkynnunum.
Guð blessi þig,
Eiríkur.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast pabba okkar sem lagður er
af stað í sitt síðasta ferðalag. Við
viljum þakka honum fyrir allar góðu
minningarnar, sem eru fjölmargar.
Pabbi var maður sem gerði alla hluti
strax, hann var ekki að hangsa við
verkin, hann var sjómaður af lífi og
sál og stundaði sjóinn af kappi hvort
sem hann var þrítugur eða sjötugur,
áhuginn var þvílíkur. Það skipti ekki
máli hvort hann var að síga í björg,
háfa lunda eða bara eitthvað allt
annað, það var gert af þvílíkri rögg-
semi. Þeir eru ansi margir munn-
arnir sem fengu egg, fugl og fisk frá
honum því gjafmildur var hann með
eindæmum. Pabbi var ekki mikið
fyrir það að kvarta, það sást best
þessar vikur sem við systurnar vor-
um hjá honum á sjúkrahúsinu.
Elsku pabbi, takk fyrir allt, nú ertu
laus frá sjúkdómnum, sem var fljót-
ur að taka þig, og ert kominn til
mömmu og strákanna okkar.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
(Tómas Guðmundsson)
Þínar dætur,
Inga og Eydís.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast hans afa Jóa eins og við
ætíð kölluðum hann. Ég varð þeirra
miklu forréttinda aðnjótandi að fá
að alast upp með honum úti í Gríms-
ey, og öll mín bernsku- og uppvaxt-
arár fékk ég að brasa með honum.
Get ég með góðri samvisku sagt að
hann afi hafi kennt mér hvernig ég
ætti að færa björg í bú og sjá fjöl-
skyldu minni farborða.
Það byrjaði snemma þegar hann
og amma voru með kindurnar heima
á Sveinagörðum. Nú auðvitað var
maður forvitinn og þurfti að vasast í
öllu og taka þátt í því sem um var að
vera, ekki síst á haustin þegar slát-
urtíðin stóð sem hæst. Á vorin, þeg-
ar eggjatakan hófst, var farið á
bjargið, siggræjurnar hafðar um
hönd nú og auðvitað traktorinn. Eitt
skiptið sem við fórum á bjarg var
Sigmundur bróðir hans með, okkur
tókst ekki betur til en það að við
slökuðum gamla alveg niður í fjöru
og ekki var það allt upp úr biblíunni
sem við fengum í lestrinum á eftir.
Þegar hann tók mig með til að háfa
lunda fannst honum ekki gáfulegar
aðfarirnar í fyrstu tilraununum, ég
var of seinn eða of fljótur. Þegar ég
svo loksins hitti og náði mínum
fyrsta lunda heyrðist í gamla: „Ja
hann var ekki ófeigur þessi,“ og lét
hann mig óspart heyra það ef ég
feilaði. Í seinni tíð snerist dæmið við
þegar hann fór að reskjast og öxlin
að segja til sín, þá fékk hann óspart
að heyra það ef hann átti feilhögg.
Eins má segja að ég hafi fengið
eldskírnina á sjónum er ég fór mað
afa og pabba til sjós á gamla Magn-
úsi. Þar átti lögmálið við að þeir
fiska sem róa. Óhætt er að segja að
þeir róðrar hafi ekki gengið þegj-
andi og hljóðalaust fyrir sig. Þol-
inmæðin hjá afa var oft af skornum
skammti og ef ég náði ekki hlut-
unum í fyrsta þá heyrðist: „Komdu
með þetta, ég skal gera þetta.“ Oft
heyrðist söngurinn frá pabba úr
stýrishúsinu en þá tók afi alltaf
minn málstað og get ég þakkað fyrir
þennan tíma.
Eftir að ég stofnaði mína fjöl-
skyldu og fór á stærri skip heyrð-
umst við afi alltaf, hann fylgdist með
mér og börnunum og leiddist þeim
ekki að heimsækja afa Jóa. Ófáar
stundir höfum við að þakka fyrir og
vonum við að þú sért laus við þraut-
ir og hafir siglt sæll á braut, í það
minnsta á norð-vest.
Góða ferð elsku afi.
Rúnar og fjölskylda.
Að heilsast og kveðjast er lífsins
saga. Hann Jóhannes Magnússon
heilsaði okkur hjónum svo hlýlega í
Kaupfélaginu fyrsta daginn okkar í
Grímsey fyrir rúmum þrettán árum.
Handtakið þétt, augun frá og mað-
urinn allur hinn vörpulegasti. Hann
þá sjötíu ára og nýbúinn að missa
sína kæru eiginkonu Guðrúnu Sig-
fúsdóttur.
Jóhannes Magnússon á Sveina-
görðum hafði sótt sjóinn alla sína
ævi. Hann mundi tímana tvenna og
þrenna. Lífið hafði lagt fyrir hann
ýmis próf eins og okkur öll. Þyngstu
prófin hans Jóhannesar voru þegar
þau hjónin misstu tvo unga drengi,
Bjarna og Eirík með nokkurra ára
millibili. Þeir drukknuðu báðir. Jó-
hannes og Guðrún lögðu fram fé til
sundlaugarbyggingar í minningu
sonanna ástkæru. Börn framtíðar-
innar í Grímsey skyldu fá tækifæri
til að læra sund.
Jóhannes Magnússon spjallaði
langa stund við okkur Dónald í
Kaupfélaginu þennan júlídag 9́4.
Glaðbeittur og nánast drengjalegur
í útliti með sinn sterka lífsglampa í
augum bauð hann okkur velkomin í
eyjuna sína kæru. Eyjuna við nyrsta
haf sem hafði fóstrað hann og öll
hans systkin, börnin hans og mörg
barnabörn. Hjarta Jóhannesar sló
sterkt fyrir Grímsey, það fundum
við vel.
Það gat sannarlega gustað í
kringum Jóhannes þegar hann tók
til máls. Hann kunni nefnilega þá
list að segja frá. Frásögnina krydd-
aði hann oft mögnuðum nafnorðum
og lýsingarorðum. Jóhannes reynd-
ist yngsta syni okkar Pétri Jakobi
einstakur. Nokkru áður en Jóhann-
es lagði árar sínar í bát réð hann
Pétur sem háseta. Pétur Jakob reri
með þessum mikla sjómanni og
reynda skipstjóra á bátnum hans
Guðrúnu heilt sumar. Þau fræ sjó-
mennskunnar sem Jóhannes sáði til
Péturs þessa sumardaga hafa vaxið
og þroskast. Fiskur og sjór hafa
heillað hann síðan.
Eftir að Jóhannes flutti til Ak-
ureyrar var honum, sjómanninum,
lífnauðsyn að fylgjast með gangi
mála „heima“. Heyra aflatölur, já
grípa í störf eins og að fella net hjá
góðum vinum, Gylfa og Garðari í
Sigurbirninum. Það var nú í júní
sem ég síðast sá vin okkar Jóhannes
Magnússon háan og beinvaxinn
ganga um göturnar í Grímsey. Enn
með sitt drengjalega útlit en lífs-
glampinn í augunum hafði svolítið
dofnað. Örskömmu síðar var hann
allur. Hann fór með þeirri reisn sem
einkenndi hann á lífsgöngunni.
Ég trúi því að Jóhannes vinur
okkar hafi farið fagnandi á fund áð-
urgenginna ástvina, baðaður kær-
leiksljósi eilífðarlandsins. Við Dó-
nald kveðjum Grímseyinginn
Jóhannes Magnússon með virðingu
og þökk fyrir góða vináttu. Veri
hann góðum Guði falinn.
Helga Mattína Björnsdóttir.
Jóhannes Höskuldur
Reykjalín Magnússon
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSLAUG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hjallasel 55,
Seljahlíð,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 5. september.
Ragnhildur Nordgulen, Árni Einarsson,
Áslaug Kristjánsdóttir, Árni Geir Snæþórsson,
Fanney Kristjánsdóttir,
barnabarnabörn.
✝
Bróðir okkar, mágur og frændi,
HELGI SKÚLASON,
Kleifarvegi 8,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn
10. september kl. 13.00.
Sigfús Skúlason, Barbara Ármanns,
Hilmar Skúlason,
Gísli Skúlason, Anna Fjalarsdóttir
og bræðrabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
SIGURGEIR SVANBERGSSON,
Miðleiti 7,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 6. september.
Jarðaförin verður auglýst síðar.
Margrét Finnbogadóttir,
Edda Sigurgeirsdóttir, Þórður Kristinsson,
Helgi Sigurgeirsson, Gerður Garðarsdóttir,
Svanberg Sigurgeirsson, Rannveig Ása Reynisdóttir,
Valgerður Jóhannesdóttir, Sigurður Sverrir Guðmundsson,
Rafnhildur Jóhannesdóttir, Agnar Olsen,
afa og langafabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SKÚLI GUÐNASON,
Grænumörk 2,
Selfossi,
lést á gjörgæsludeild Landspítala fimmtudaginn
6. september.
Valgerður Guðnadóttir og fjölskylda.