Morgunblaðið - 08.09.2007, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. SEPTEMBER 2007 39
Lífið er dans. Dans
er lífið. Þannig leið
okkur örugglega flest-
um foreldrum og börnum í Dansskóla
Sigurðar Hákonarsonar sem áttum
samleið um skeið. Við skyndilegt frá-
fall Guðna erum við enn og aftur
minnt óþyrmilega á að lífið í öllum
sínum myndum er sú mesta gersemi
sem til er. Að sveiflast í valsi í gær
eða fljúga um loftin blá á morgun.
Þó að við höldum í einfeldni okkar
að við stjórnum þessari sýningu þá
erum við stöðugt minnt á mátt al-
mættisins.
Sem dansfjölskylda kynntumst við
bæði Guðna og foreldrum hans í
meðbyr og mótlæti. Hróður ís-
lenskra dansara fór ekki bara vax-
andi innanlands á þessum árum,
heldur var farið utan í keppnis- og
æfingaferðir þar sem samstaða og
agi barna og foreldra væri verðugt
keppikefli í hvaða íþróttagrein sem
er. Samstaðan, einbeitingin, von-
brigðin og gleðin, sjaldan höfum við
upplifað álíka samhug.
Dans er lífið. Lífið er dans. Eftir
stendur tómleiki yfir því að ungur
maður hafi verið hrifsaður á brott
langt um aldur fram. Okkur sem eftir
sitjum finnst ekkert réttlæti til. Eftir
hverju var dæmt? Var ekki sveiflan
og snúningurinn fullkomin? Ekki
frekar en í úrskurðum dansdómara
eigum við rök og lútum æðri dómum.
Í mótlætinu eigum við engin svör.
Styrkinn verðum við að sækja til
gleðilegra endurminninga, glæstra
sigra og ljúfra minninga um góðan
dreng sem fór allt of fljótt.
Guð blessi minningu Guðna og gefi
fjölskyldu hans styrk.
Ingibjörg, Ólafur og Hrund.
Elsku hjartans Guðni Rúnar minn
Það er erfitt að meðtaka svona
fréttir, hvað þá að skilja að þetta sé
raunveruleikinn.
Það var alltaf gott að hafa samneiti
við þig. Hvað þú varst góður við litlu
bræður þína sem elskuðu þig svo
mikið sem og allir aðrir í kringum
þig.
Ég á margar góðar minningar um
þig sem ég mun geyma vel í hjartanu.
Sú minning sem stendur mér hæst
nú er síðasta skiptið sem við hitt-
umst. Ég var hjá ykkur á Digranes-
heiðinni og var að kveðja alla, ég
kyssti litlu strákana og Ragnheiði
eins og vaninn er, þá sagði Ragnheið-
ur glaðklakkalega við mig: "ertu ekki
að gleyma að kyssa Guðna bless", en
ég var ekki vön því, eða hætti þeim
vana þegar við urðum unglingar. Ég
rauk til þín og smellti einum á kinn-
inna og þú brostir.
Elsku besti Guðni heimurinn verð-
ur ekki samur án þín.
Við áttum hér saman
svo indæla stund
sem aldrei mér
hverfur úr minni
og nú ertu gengin
á guðanna fund.
Það geislar af
minningu þinni
(höf. Friðrik Stefánsson)
Þín frænka Guðrún í sveitinni
Guðrún Halldórsdóttir.
Legg þú á djúpið, þú, sem enn ert ungur,
og æðrast ei, þótt straumur lífs er þungur,
en set þér snemma háleitt mark og mið,
haf Guðs orð fyrir leiðarstein í stafni
og stýrðu síðan beint í Jesú nafni
á himins hlið.
Guðni Rúnar
Kristinsson
✝ Guðni RúnarKristinsson
flugmaður fæddist í
Reykjavík 29. des-
ember 1984. Hann
lést í flugslysi í Kan-
ada 18. ágúst 2007.
Útför Guðna Rún-
ars var gerð frá
Digraneskirkju
þriðjudaginn 4.
sept. sl.
Lítillátur ljúfur og
kátur, er það fyrsta
sem mér dettur í hug
þegar ég kveð og
minnist míns elsku-
lega systursonar
Guðna Rúnars. Þó var
hann fastur fyrir og
hafður þennan frá-
bæra húmor.
Ég á ekkert nema
bjartar og fallegar
minningar um Guðna.
Þegar ég hugsa um
hann get ég ekki ann-
að en brosað.
Megi hann hvíla í friði
Frænka
Ragnheiður Guðnadóttir
Hinn 4. sept sl. kvöddum við
Guðna Rúnar, fyrrverandi félaga og
nemanda í Dansskóla Sigurðar Há-
konarsonar, og skortir mig orð til að
lýsa hversu slegin við urðum öll hjá
Dansfélaginu Hvönn að heyra af frá-
falli hans.
Ég kynntist Guðna fyrst í Auð-
brekku 18, þar sem hann stundaði
dansíþróttina af miklum áhuga.
Hann var ávallt til fyrirmyndar í sín-
um hópi, prúður og frekar hljóður
drengur. Þegar á reyndi sýndi hann
mikinn keppnisanda og viljastyrk og
gat verið ákveðinn þegar honum
sýndist svo. Guðni náði frábærum ár-
angri í dansinum með dansfélaga sín-
um, Helgu Dögg Helgadóttur, og
unnu þau marga Íslandsmeistara-
titla bæði í suðuramerískum og
standard dönsum. Saman voru þau í
fremstu röð dansara í sínum aldurs-
flokki.
Guðni hafði lagt dansskóna sína á
hilluna fyrir nokkru, en sem gamall
kennari hans hef ég haft gaman af að
fylgjast með honum í dansi lífsins.
Ég minnist Guðna sem ljúfs
drengs, með fallegt bros og hlýja
framkomu og kveð hann með söknuð
í hjarta.
Elsku Guðni, ég veit að Guð tekur
á móti þér í ljósinu og veitir það styrk
til okkar í sorginni. Ég hugsa oft til
þín og bið Guð um að vernda þig og
fjölskyldu þína og veita þeim styrk á
erfiðum tíma.
Dansfélagið Hvönn, Kópavogi.
Hildur Ýr Arnarsdóttir,
danskennari.
Að þurfa að skrifa minningargrein
um besta vin sinn er nokkuð sem ég
hélt að ég þyrfti ekki að gera á þess-
um aldri og er án efa það erfiðasta
sem ég hef þurft að gera en það virð-
ist oft vera þannig að Guð tekur fyrst
þá sem hann elskar mest. Ég held að
traustari og betri vin sé ekki hægt að
finna og þegar ég hugsa til baka þá
eigum við svo margar og skemmti-
legar minningar saman.
Ég man þegar ég kynntist þér
fyrst á hjólabretti, þá furðaði ég mig
á því hversu góður þú værir á bretti
miðað við hversu stutt þú hafðir ver-
ið á því. Einhvern veginn voru þetta
langskemmtilegustu tímarnir þegar
ég, þú og Ingó mættum á hverjum
einasta degi niður í Smára til að fara
á hjólabretti og hvetja hver annan til
að ná betri árangri á brettunum,
smíða nýja hjólabrettapalla, taka
upp „trix“ á kameruna þína, fara
heim til þín í körfu og hanga saman
og spila vídeóleiki eða horfa á vídeó,
án efa bestu tímarnir.
Það er bara einhvern veginn alltaf
þannig með þig vinur minn að það
sem þú tókst þér fyrir hendur það
gerðir þú vel, sama hvað það var;
hjólabrettið, snjóbrettið, hugsa um
bræður þína, vini og flugnámið. Þú
hugsaðir alltaf vel um bræður þína
og maður sá hversu mikið þeir litu
upp til þín, þú vildir allt fyrir þá gera
og varst sannur stóri bróðir.
Þú varst mjög metnaðarfullur í
flugnáminu þínu og fékkst toppein-
kunnir og maður sá hversu ótrúlega
skemmtilegt þér þótti þetta nám og
ég var virkilega spenntur fyrir því að
fá að fljúga með þér. Það verður víst
að bíða betri tíma en ég er alveg viss
um að ég og Ingó eigum eftir að fá að
fljúga með þér einhvern tíma. Þegar
fólk spurði mig hvað þú værir að
gera úti í Kanada fylltist ég allaf pínu
stolti af því að segja að þú værir þar
til að safna flugtímum upp í atvinnu-
flugmanninn, en auðvitað varstu þar
líka til að njóta lífsins og skemmta
þér með vinum þínum.
Það er ekkert lítið sem ég á eftir að
sakna þín Guðni minn og eiginlega
alveg ólýsanlegt hversu sárt það er
að missa þig. Þú varst alltaf til staðar
þegar maður þurfti á þér að halda og
það var alltaf hægt að treysta á þig
og með sanni hægt að segja að þú
hafir verið maður með hjarta úr gulli,
allir sem fengu að kynnast þér
myndu eflaust segja það sama. Það
er svo margt sem við eigum ógert
saman og því veit ég að við eigum eft-
ir að hittast aftur, elsku vinur minn.
Mér þykir vænt um þig og kveð ég
þig nú með söknuð í hjarta.
Þinn vinur,
Ingvar.
Ég vil byrja á því að votta fjöl-
skyldu þinni mína dýpstu samúð,
hugur minn er með ykkur. Það fyrsta
sem flýgur í gegnum hausinn á mér
núna þegar ég skrifa þessa minning-
argrein um einn af mínum bestu vin-
um er hversu óendanlega þakklátur
og stoltur ég er af því að hafa fengið
að vera partur af lífi þínu og verið
vinur þinn síðan við vorum bara litlir
strákar. Ég gleymi því ekki þegar við
vorum að kynnast. Þú varst nýbúinn
að kaupa þér hjólabretti og ég sá þig
vera að æfa þig og einhvern veginn
urðum við strax bestu vinir og ekki
leið á löngu þangað til við fórum að
skeita saman, ég, þú og Ingvar,
hvern einn og einasta dag og öll
kvöld. Að fá að sjá þig vaxa úr því að
vera nokkuð hæfileikaríkur strákur í
það að verða einn besti hjólabretta-
maður sem þetta land hefur alið af
sér er búið að vera alveg ótrúlega
gaman. Þó að þú hafir nú meiðst
nokkrum sinnum mjög alvarlega
stoppaði þig ekkert í að halda áfram
og verða betri og betri og þannig má
nú segja að þinn persónuleiki hafi
verið; þegar þú fannst þig í einhverju
var sko ekkert sparað í metnaðinum
hvort sem það var hjólabretti, lær-
dómur, taka upp á vídeókameru og
að sjálfsögðu það nýjasta, sem var að
fljúga flugvélum.
Þú varst sko vinur í raun Guðni
minn, það var alltaf hægt að treysta á
þig, sama hvað gekk á þá varst þú
alltaf til staðar þegar maður þurfti á
vini að halda. Ég hitti þig síðast rétt
áður en þú fórst út til Kanada, þá
varstu orðinn spenntur fyrir ferð-
inni, þú varst að fara að skemmta þér
konunglega, bara fljúga, skeita og
hafa gaman í þrjá mánuði. Ég er viss
um að þetta var einn skemmtilegasti
tími lífs þíns, og að vita það er gleðin í
sorginni.
Þegar ég frétti að þú hefðir látið
lífið í flugslysi fannst mér heimurinn
hrynja, ég trúði ekki að þú værir far-
inn. Það er svo margt sem ég gæti
talið upp hérna sem ég á eftir að
minnast þín fyrir en það helsta er
kærleikurinn sem þú gafst bræðrum
þínum, þú elskaðir þá svo mikið og
þú gerðir allt fyrir þá, bros þitt og
hlátur, maður fékk ekki nóg af því að
heyra í þér hlæja og fíflast með þér.
Ég mun aldrei gleyma húmornum
þínum og alltaf mun ég eiga minning-
arnar um okkur á hjólabretti, snjó-
bretti og öllu þessu rugli sem við höf-
um gert af okkur í gegnum lífið.
En nú er kominn tími til að kveðja
þig í bili. Ég veit að þú ert kominn á
góðan stað þar sem þú getur skeitað
endalaust án þess að slasa þig og
vonandi ertu að taka allt upp á vídeó,
ég vil fá að sjá þetta allt þegar ég
kem.
Heimurinn er ekki samur án þín,
það virkilega sér á honum. Þín er
sárt saknað og ég mun aldrei gleyma
þér en þangað til næst, elsku vinur,
hafðu það gott.
Þinn vinur og frændi,
Ingólfur Hreimsson.
Mikið er skrítið að þurfa að kveðja
einhvern úr U-bekknum svona fljótt.
Við vorum saman í bekk í Kópavogs-
skóla í 10 ár. Þrátt fyrir að við höfum
ekki sést mikið síðustu ár er merki-
legt hversu sterk böndin eru ennþá.
Guðni var í alla staði alveg frábær.
Traustur og fyndinn, flottur dansari
og frábær skeitari. Svo sannarlega
vinur vina sinna.
Þegar maður fær svona fregnir
leitar hugurinn ósjálfrátt aftur á bak
og margar góðar minningar koma
upp í hugann. Takk fyrir þær allar.
Okkur þykir það ofboðslega leitt að
hafa ekki komist í jarðarförina þína
og getað kvatt þig, þar sem við búum
erlendis. Nú kveðjum við þig í bili, við
sjáumst í því næsta.
Þín minning mun lifa í hjarta okkar
allra.
Kæra fjölskylda Guðna Rúnars,
við vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úð, megi Guð styrkja ykkur í sorg-
inni.
F.h. U-bekkjar,
Hrafnhildur og María Rut.
Það fyrsta sem kom í huga mér eft-
ir að mér bárust fréttirnar var lag
sem oft var spilað á æfingum: ,,Only
the good die young“. Í þetta sinnið
voru það orð að sönnu.
Ég tók fyrst eftir þér á æfingum í
Auðbrekkunni þegar þú varst í hópn-
um á eftir mér í keppni. Ég kunni ör-
fá spor en horfði á þig svífa um gólfið
líkt og þú hefðir aldrei gert annað.
Þetta hefur líklega verið ’95 eða ’96
og þegar Siggi sagði mér að hann
vildi endilega færa mig upp í hópinn
þinn man ég hvað mér þótti það ógn-
vænleg tilhugsun. Í kjölfarið varð
okkur ágætlega til vina enda hitt-
umst við daglega. Sérstaklega eru
mér minnisstæð þrengslin í „bún-
ingsklefanum“ – allir strákarnir að
skipta saman um föt í þriggja fer-
metra herbergi með tilheyrandi lát-
um og ærslagangi.
Alltaf leit ég mikið upp til þín enda
vannstu mig í hvert einasta skipti
sem við kepptum, hvort sem það var
á Strandgötunni, í Blackpool eða
Valby-Hallen. Ég man vel að þegar
við vorum á þessum keppnum úti í
löndum var í þér og fjölskyldunni
mikill stuðningur, hvort sem það var
að lána hársprey eða vísa manni veg-
inn. Sérstaklega var hægt að treysta
á að þú vissir hvar Makkinn var –
t.a.m. var fyrsta ferð mín á Strikið og
Ráðhústorgið í einni slíkri för. Þá var
gott að eiga að góðan vin að til að
benda manni á bestu pörin, eða
a.m.k. sitja með uppi í stúku á milli
umferða og gera að gamni okkar,
benda á og hlæja að þeim sem okkur
þóttu asnalegir.
Einkum einkenndi þig í mínum
huga jafnaðargeð og varstu síður en
svo mikið fyrir að kveinka þér. Stóðst
þína plikt möglunarlaust eins og
herramanni sæmir, en hikaðir þó
ekki við að láta mann heyra það þeg-
ar þér var misboðið. Ég er ekki frá
því að í þér hafi verið vottur siðgæð-
isvarðar. Nauðsynlegt er að minnast
á húmorinn sem var einstakur, djúp-
ur og lúmskur; jafnvel svo úthugs-
aður að ekki var fyrir meðalmann að
fatta brandarann.
Fjölskyldu, vinum og vandamönn-
um vil ég senda mínar sterkustu
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Missir ykkar er mikill.
Þinn vinur,
Conrad James.
✝
Okkar hjartkæra
MARGRÉT STEFÁNSDÓTTIR,
Lindargötu 57,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík,
þriðjudaginn 11. september kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Styrktar-
sjóð Blindrabókasafns Íslands.
Höskuldur Frímannsson,
Hanna Frímannsdóttir,
Ferdinand Alfreðsson,
og fjölskyldur.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, vinsemd og
hlýhug við fráfall og útför okkar elskulega sonar,
bróðurs og barnabarns,
TJÖRVA FREYS FREYSSONAR,
Grundarási 9,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fá læknar okkar og hjúkrunar-
fræðingar ásamt sjúkrahúsprestum og öllu starfs-
fólkinu á deild 22E.
Freyr Friðriksson, Elfa Hrönn Valdimarsdóttir,
Valdimar Freyr Freysson,
Guðrún Björnsdóttir, Valdimar Samúelsson,
A. Dóra Haraldsdóttir, Einar Sigurþórsson,
Friðrik Ingi Óskarsson, Lilja Dóra Hjörleifsdóttir.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, bróður,
mágs og afa,
GUÐMUNDAR MÁS HAFBERG,
sem lést laugardaginn 4. ágúst.
Magnea G. Sverrisdóttir,
Harpa Guðný Hafberg, Daníel Óli Óðinsson,
Hildur Ösp Hafberg,
Birkir Már Hafberg,
Oddný Hafberg, Hermann Þórðarson,
Ágúst F. Hafberg, Sigrún Þorleifsdóttir,
Árnheiður Ásta Daníelsdóttir.