Morgunblaðið - 20.10.2007, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. OKTÓBER 2007 35
✝ SveinbjörnEiríksson fædd-
ist í Sandgerði 25.
ágúst 1923. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
13. október síðast-
liðinn.
Foreldrar hans
voru Sveinbjörg
Ormsdóttir, f. 23.
október 1889, d.
3.6. 1990, og Eirík-
ur Jónsson, f. 31.
janúar 1884, d.
22.8. 1940. Systkini
Sveinbjörns eru Vilborg, f. 23.12.
1912, d. 28.5. 2003, Sóley, f. 10.6.
1914, d. 26.1. 1915, Jónína Sóley,
f. 9.7. 1915, d. 12.5. 1920, Júlíus,
f. 1.7. 1916, d. 16.10. 2003, Gunn-
hildur Fjóla, f. 3.6. 1919, d. 26.6.
2006. Jón, f. 28.2. 1921, d. 22.3.
1988, Eiríkur, f. 8.11. 1925, Sig-
rún Lilja, f. 28.12. 1927, d. 24.3.
2006, Sigurður, f. 8.9. 1929, Hild-
Gunnur, f. 15.7. 1993, og Þóra Al-
dís, f. 6.6. 1997. Fyrir átti Þóra
Aldís soninn Þorstein Val, f. 25.8.
1957, maki Sigríður Björnsdóttir,
f. 20.10. 1958, dætur þeirra eru
Sædís Mjöll, f. 19.12. 1984, og
Snædís Bára, f. 15.12. 1993.
Sveinbjörn fæddist í Skuld í
Sandgerði og fluttist síðan með
fjölskyldu sinni að Hólum á Mið-
nesi og þaðan í Norðurkot. Um
1950 flutti Sveinbjörn með móður
og systkinum til Keflavíkur og
settist að á Garðavegi 6 þar sem
hann bjó alveg til 2002. Síðustu
árin bjó hann á Kirkjuvegi 10.
Sveinbjörn vann margvísleg störf
og alla almenna verkamanna-
vinnu og var meðal annars bíl-
stjóri hjá HF og gerði út bátinn
Ver í mörg ár ásamt mági sínum
og vini. Seinni árin var hann
mest við smíðar og sá um við-
haldsvinnu fyrir flugmálastjórn,
fyrst í gömlu flugstöðinni og
seinna í Flugstöð Leifs Eiríks-
sonar.
Sveinbjörn verður jarðsunginn
frá Hvalsneskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.
ur, f. 25.1. 1932 ,
Reynir, f. 13.1. 1935.
Sveinbjörn giftist
30.11. 1968 Þóru Al-
dísi Hjelm frá Eski-
firði, f. 17.6. 1939, d.
1.9. 1996. Foreldrar
hennar voru Þórunn
Aðalheiður Einars-
dóttir, f. 7.8. 1911, d.
29.12. 1949, og Svan-
berg Hjelm, f. 7.7.
1909, d. 19.12. 1974.
Dóttir Þóru Aldísar
og fósturdóttir
Sveinbjörns er Berg-
lind Ósk, f. 3.11. 1962, maki
Bjarki Árnason. Sonur Berg-
lindar og fóstursonur Bjarka er
Erlingur, f. 6.5. 1986, unnusta
Thelma Björk Guðbjörnsdóttir, f.
10.9. 1987. Dóttir Berglindar og
Bjarka er Sóldís Linda, f. 29.7.
2001. Fóstursonur Sveinbjörns og
Þóru Aldísar er Björn, f. 13.12.
1968. Dætur hans eru Sveindís
Að eiga góða foreldra er sennilega
sú mesta gjöf sem manni verður gef-
in. Ég var svo heppin þar að auki að
eiga tvo góða pabba. Pabbi minn sem
ég kveð nú í dag var fóstri minn
Sveinbjörn Eiríksson. Mín fyrsta
minning um hann pabba er að ég
horfði upp til þessa manns og sá eitt-
hvað svo gott og hlýtt skína frá hon-
um. Ég hef verið um þriggja ára og
þessi sýn situr svo fast í mér að hún
yljar mér oft ef mér líður illa. Þegar
mamma mín, sem hafði átt verulega
erfiða ævi fram að fullorðinsárum,
kynntist pabba þá tóku nýir tímar við
og ég man hvað ég var hrifin þegar
ég kom fyrst á Garðaveginn. Þarna
eignaðist ég ömmu sem hafði haldið
heimili með börnum sínum og voru
pabbi og hún orðin tvö eftir þegar við
mamma komum inn í þeirra líf. Um
það bil tveimur árum eftir þetta eign-
aðist ég svo lítinn bróður sem hleypti
heldur betur lífi í fjölskylduna. Ég
man hvað ég var stolt af því að eiga
svona kláran pabba og ég man aldrei
eftir því að heyra pabba segja að
hann væri þreyttur eða nennti ekki
einhverju. Umhyggja foreldra minna
hvors fyrir öðru kom fram í ýmsum
myndum og var pabbi mjög beygður
eftir að mamma veiktist en sterkur
sem áður. Eftir að hún veiktist keypti
hann sér stóra matreiðslubók og
lærði bæði að elda og baka og sá um
þessa hlið eftir það. Það reyndist
honum, sem okkur öllum, óskaplega
erfitt að horfa upp á mömmu þjást og
eftir að hún lést vorum við alveg upp-
gefin á líkama og sál af þessu mótlæti
öllu saman. Ég hafði sem betur fer
flutt heim aftur með Erling, son
minn, fimm ára gamlan, tveimur ár-
um áður en mamma veiktist aftur og
það voru góð ár sem mamma og
pabbi fengu með Erlingi þarna en
hann var síðan níu ára þegar mamma
dó. Eftir það vorum við pabbi og Er-
lingur minn ein eftir og Bjössi bróðir
úti í Danmörku.
Fljótlega kynntist ég núverandi
manni mínum og hann kom inn í líf
okkar allra eins og himnasending
eins og pabbi sagði svo oft. Ein af
mörgum gjöfum sem pabba voru
gefnar var hversu góðu sambandi
hann var í við sitt nánasta fólk. Er-
lingur minn og Sóldís, ásamt Sædísi,
Báru, Sveindísi og Aldísi, voru hon-
um allt. Honum þótti líka alveg
óskaplega vænt um systkini sín og
systkinabörn. Þrátt fyrir söknuðinn
eftir mömmu sem hann minntist dag-
lega á þá leið pabba eins vel og
nokkrum manni getur liðið á þessum
árum. Hann hefði átt að gefa út leið-
arvísi um hvernig ætti að eyða ell-
inni, svo vel tókst honum til. Pabbi
hafði alltaf nóg fyrir stafni og leiddist
aldrei og áttu þeir frændur, Reynir
bróðir hans pabba og Eiríkur Er-
lends, stóran þátt í því. Allt þetta sýsl
með traktora, kartöflurækt og annað
daglegt amstur, sem meðal annars
var stundað niðri á verkstæði, veitti
pabba ómælda ánægju. Pabba tókst
að skilja eftir sig auðæfi í formi minn-
inga, tilfinninga og lærdóms sem við
munum taka inn alla ævina og það
hlýtur að vera tilgangurinn með
þessu lífi okkar, að þroskast. Elsku
pabbi, þú ert og verður kletturinn í
okkar lífi. Takk fyrir allt og takk fyr-
ir að reynast barnabörnunum svona
yndislega vel. Guð fylgi þér.
Þín,
Berglind (Linda.)
Meira: www.mbl.is/minningar
Nú er því miður komið að kveðju-
stund hjá mér og elsku afa mínum.
Við áttum mjög margar góðar stund-
ir saman og ég verð honum ævinlega
þakklátur fyrir allt það sem hann
gerði fyrir mig. Það sem ég man
einna helst um hann afa var hvað
hann var alltaf rosalega einlægur og
góður. Hann var ein af þessum
manneskjum sem virkilega er hægt
að segja að sé með hjarta úr gulli.
Honum samdi ávallt vel við alla og
var mjög umhugað um alla þá sem
minna máttu sín. Ég man svo vel eftir
því að hafa farið með honum í bíltúra
út í Sandgerði að hitta hann Didda
bónda eða kíkja á kartöflugarðinn
sem hann var að hjálpa til að rækta.
Við keyrðum á gömlu Lödunni og ef
við sáum flösku við veginn stoppaði
afi bílinn og ég hljóp að ná í hana.
Eftir það veðjuðum við oft um hvort
hann Diddi væri heima og ef ég ynni
myndi afi kaupa handa mér kók og
prins póló, örugglega keypt fyrir
flöskupeningana. Það var fátt
skemmtilegra en að fara með honum
afa í bíltúr.
Ég man einnig hvað hann hafði
gaman af öllu því sem maður gerði í
höndunum enda var hann sjálfur
mjög handlaginn. Ég á ennþá hnífinn
sem ég „keypti“ af honum til þess að
ég gæti æft mig að tálga spýtur eins
og hann hafði kennt mér að gera. Það
voru ófáir hlutirnir sem ég tálgaði
þau árin, einna helst voru sverðin
vinsæl. Auðvitað voru þau algjörlega
bitlaus en mjög hagnýt í þykjóstr-
íðunum sem við krakkarnir í götunni
fórum í. Ég held að ég hafi aldrei
kynnst jafn óeigingjörnum manni og
honum afa mínum. Það var alltaf
ótrúlega erfitt að fá að gefa honum
afa einhverja gjöf, afmælisgjöf, jóla-
gjöf, eða eitthvað annað, enda fannst
honum alltaf betra að gefa en að
þiggja. Honum fannst hann aldrei
geta gefið nóg af sér, þótt það sem
hann væri búinn að gefa hefði verið
svo miklu, miklu meira en nokkurn
tímann þurfti. Hann var líka alveg
ótrúlega duglegur. Ég man ekki eftir
því að hann hafi ekki nennt ein-
hverju. Ég mun alltaf reyna að taka
hann mér til fyrirmyndar í hvernig
maður skal lifa lífi sínu. Sál hans var
ein sú fallegasta í þessum heimi og er
það örugglega í næsta heimi líka.
Bless, elsku afi minn, ég hlakka til að
hitta þig aftur. Takk fyrir allar sam-
verustundirnar, ég mun bera þær
með mér svo lengi sem ég lifi.
Ég veit ekki hvort hefur
huga þinn við það fest
að fegursta gjöf
sem þú gefur
er gjöfin sem aldrei sést.
Ástúð í andartaki
augað sem glaðlegt hlær,
hlýja í handartaki
hjarta sem örar slær.
Allt sem þú hugsar í hljóði
heiminum breytir til
gef þú úr sálar sjóði
sakleysi, fegurð og yl.
(Úlfur Ragnarson.)
Erlingur Þorsteinsson.
Mig langar til þess að minnast vin-
ar míns, Svenna, með nokkrum fá-
tæklegum orðum. Leiðir okkar lágu
fyrst saman árið 1963, en þá unnum
við báðir hjá fyrirtækinu HF í Kefla-
vík. Svenni vann þar sem bílstjóri.
Ég kynntist honum ekki mjög náið
árin sem við vorum í HF en bjart
brosið og kímnigáfan fóru þó engan
veginn framhjá mér. Þetta var aug-
ljóslega hinn besti og heilsteyptasti
maður.
Árið 1976 fórum við Svenni síðan
báðir að vinna í skipaafgreiðslunni en
þá kynntist ég honum betur. Síðustu
ár hefur vinátta okkar orðið mér
ómetanleg og hef ég heimsótt Svenna
daglega. Svenni var afbragðs matar-
gerðarmaður og lék allt í höndunum
á honum. Aldrei fór það svo að maður
yfirgæfi heimili hans án þess að hafa
áður staðið upp frá veisluborði.
Svenni var jafnframt snillingur í að
búa til góðar vöfflur og lagaði ávallt
afbragðsgott gæðakaffi.
Hann var orkumikill nánast til síð-
asta dags, en síðastliðið vor skipti
hann sjálfur um dekk undir bílnum, á
planinu fyrir framan húsið, þá áttatíu
og fjögurra ára að aldri. Nágranni
Svenna sagði eitt sinn við mig að
hann hefði aldrei kynnst jafn-
skemmtilegum og góðum manni.
Þessi orð lýsa honum vel og hafa
fleiri sagt þetta við mig. Ég á eftir að
sakna Svenna mikið.
Kæri vinur, ég þakka þér fyrir all-
ar góðu stundirnar.
Mikki Hansen.
Sveinbjörn Eiríksson
Elsku afi.
Takk fyrir að vera svona
góður við mig. Viltu vera
verndarengillinn minn og
passa mig alltaf. Takk fyrir
að leyfa mér að vera alltaf í
kubbunum og púsli og spil-
unum hjá þér. Viltu vera allt-
af yfir mér á nóttunni og
kissa ömmurnar mínar frá
mér.
Þín
Sóldís Linda
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
VILHELMÍNA SIGURJÓNSDÓTTIR
(Villa),
lést á Hjúkrunarheimilinu Eir fimmtudaginn
11. október.
Hún verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 22. október kl. 13.00
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hjúkrunarheimilisins
Eirar fyrir alúð og góða umönnun.
Sigrún Eyjólfsdóttir
Þóranna Eyjólfsdóttir, Kristbjörn Árnason,
Bjargey Eyjólfsdóttir, Pétur Valbergsson,
Halldóra Eyjólfsdóttir, Steve S. Harris,
barnabörn, barnabarnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓN HELGASON
tæknifræðingur,
Árskógum 6,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 13. október, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn
22. október kl. 15.00.
Valgerður Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn A. Jónsson, Martha Á. Hjálmarsdóttir,
Helgi Jónsson, Jónína Sturludóttir,
Þórður Jónsson, Jytte Fogtmann,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐFINNUR KR. GÍSLASON,
áður til heimilis
að Melteig 10,
Keflavík,
sem andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund fimmtudaginn 11. október, verður
jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju mánudaginn
22. október kl. 14.00.
Jakob A. Traustason,
María Guðbjörg Guðfinnsdóttir, Örn Þórarinsson,
Gerður Björg Guðfinnsdóttir, Peter Jürgensen,
Gísli Guðfinnsson, Valgerður Erna Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi
og bróðir,
KRISTJÁN HANS JÓNSSON,
Linnetstíg 2,
Hafnarfirði,
andaðist 18. október síðastliðinn.
Hann verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 26. október kl. 15.00.
Ásdís G. Konráðsdóttir,
Sólveig Kristjánsdóttir, Finnur Óskarsson,
Sigríður Kristjánsdóttir, Björn Kristján Svavarsson,
Kristján Rúnar Kristjánsson, Katrín Sveinsdóttir,
Stella Kristjánsdóttir, Svavar Svavarsson,
Ragnar Frank Kristjánsson, Ulla R. Pedersen,
Sigrún Jónsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR KOLBEINS BJÖRNSSON
loftskeytamaður,
Strandgötu 85,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu í Hafnarfirði föstu-
daginn 19. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Finnur Torfi Stefánsson, Steinunn Jóhannesdóttir,
Ingveldur G. Ólafsdóttir, Jóhann Hauksson,
Sigurður Ólafsson, Ingibjörg H. Eiríksdóttir,
Björn Jóhann Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.