Morgunblaðið - 11.01.2008, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 2008 31
✝ Sigfús Ingi-mundarson
fæddist í Borg-
arholti í Stokkseyr-
arhreppi 8. júlí 1922.
Hann lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 22.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ingimundur
Guðmundsson og
Guðlaug Sigfúsdótt-
ir. Systkini Sigfúsar
eru Bjarnveig, f.
1924, d. 2004, Einar,
f. 1926, Áslaug
Svava, f. 1928, d. 2003, Kristín f.
1929, d. 1995, og Þórarinn f. 1933.
Kona Sigfúsar var Erla Jón-
asdóttir, f. 1927, hún lést af slys-
förum 1976. Þau eignuðust 6 syni,
þeir eru Jónas Rúnar, Guðni Birg-
ir, Ingólfur Arnar, Örn, Ingimund-
ur og Sigurjón Bjarni. Börn Sig-
fúsar og Ingibjargar
Bryngeirsdóttur eru Bryngeir og
Lovísa Guðrún.
Nokkru eftir lát Erlu hóf hann
sambúð með Unni
Elísdóttir, f. 1936.
Dætur hennar eru
Guðrún Ásta, Elín
Hrefna, Auður og
Bára.
Sigfús ólst upp í
Árnessýslu en um
tvítugt fór hann til
Reykjavíkur og nam
þar skipasmíði og
síðar húsasmíði og
var með meist-
araréttindi í báðum
fögum. Sigfús var
áhugamaður um ís-
lenska glímu og var lengi í sýn-
ingar- og keppnishóp Glímufélags-
ins Ármanns. Sigfús vann
sjálfstætt við húsasmíðar mest-
allan sinn starfsaldur og var hann
einkar liðtækur við að gera upp
gömul hús, enda var hann smiður
góður, útsjónarsamur og nýtinn á
efni.
Sigfús verður jarðsunginn frá
Fríkirkjunni á Hafnarfirði í dag og
hefst athöfnin klukkan13.
Ég kveð góðan mann með sökn-
uði.
Sigfús var sambýlismaður Unnar
móður minnar í rúman aldarfjórð-
ung. Síðustu árin dvaldi hann á
dvalarheimilinu Hrafnistu í Hafnar-
firði.
Það hefur ekki verið auðvelt að
taka saman við konu sem átti fjórar
dætur af fyrra hjónabandi, þótt
þrjár af þeim væru farnar að heim-
an, en honum fórst það frábærlega
vel úr hendi. Móður minni var hann
natinn og góður félagi og voru þær
ófáar ferðirnar sem þau fóru saman
bæði innanlands og utan. Missti hún
mikið þegar Sigfús veiktist og þarf
nú að sjá á eftir honum.
Sigfús var mjög verklaginn og féll
aldrei verk úr hendi á meðan heils-
an leyfði. Hann var alltaf boðinn og
búinn til aðstoðar ef einhverju
þurfti að breyta eða laga og ófáir
eru smíðagripirnir sem hann hefur
fært fjölskyldu og vinum. Hann var
fróður maður, víðlesinn og áhuga-
samur um menn og málefni.
Hann var mjög hraustur, hafði
stundað glímu og aðrar íþróttir á
yngri árum. Sýndi það sig í veik-
indum hans hve hraustur hann var
fyrir, því eftir hvert áfallið af öðru
reis hann alltaf aftur upp og fylgdist
vel með alveg til síðasta dags.
Elsku Sigfús, þakka þér sam-
fylgdina þessi ár.
Móður minni, sonum, tengda-
dætrum, barnabörnum, barna-
barnabörnum og öðrum aðstand-
endum votta ég innilega samúð
mína.
Hrefna Kristjánsdóttir.
Sigfús Ingimundarson
✝ Gísli Þór Agn-arsson frá Hjalt-
eyri fæddist á Ak-
ureyri 26. ágúst
1955. Hann lést á
heimili sínu á Ak-
ureyri 2. janúar síð-
astliðinn. Gísli var
sonur hjónanna
Agnars Halldórs
Þórissonar, f. 13.8.
1925, d. 28.11. 2005,
og Sigríðar Gunn-
laugar Gísladóttur,
f. 18.5. 1926, d. 13.6.
1974. Systkini Gísla
eru: Aðalsteinn Rúnar, f. 7.3. 1951,
búsettur í Reykjavík, Þórir Páll, f.
4.6. 1954, búsettur á Akureyri, Jór-
unn Kolbrún, f. 6.12. 1956, búsett í
Eyjafjarðarsveit, Þórey, f. 25.2.
1960, búsett á Akureyri, Ingi Stein,
f. 17.3. 1961, búsettur í Reykjavík,
og Gissur Agnar, f. 29.6. 1966, bú-
settur á Akureyri.
Gísli kvæntist hinn
2. desember 1982
Hrefnu Þorbergs-
dóttur, f. 2. desem-
ber1957. Foreldrar
hennar eru hjónin
Þorbergur Jónsson
og Guðrún Árnadótt-
ir, frá Skeggjastöðum
í Fellahreppi, N-Múl.
Börn Gísla og
Hrefnu eru: Eyrún
Huld, f. 18. desember
1980, búsett í Reykja-
vík, og Bergvin Þór,
f. 30. júní 1991, bú-
settur á Akureyri.
Gísli stundaði sjóinn í nokkur ár
en kom svo í land og stundaði ýmis
störf en síðustu 20 árin vann hann
sem atvinnubílstjóri hjá Möl og
sandi sem í dag er BM Vallá.
Útför Gísla fer fram frá Möðru-
vallakirkju í Hörgárdal í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Sæll elsku pabbi minn, mig langar
til að segja þér hversu vænt mér þyk-
ir um þig, hversu erfitt það var að
sleppa hendinni af þér þegar Guð
kallaði þig upp til sín. Ég verð aldrei í
lífi mínu sátt við hvernig sjúkdómur-
inn fór með þig en ég verð að sætta
mig við þetta því ég veit að núna hefur
þú það gott uppi á himnum (sennilega
sitjandi með kaffibolla ásamt afa,
Diddu og Jóni og horfir brosandi nið-
ur til okkar). Ég vona að þú sért stolt-
ur af okkur því við reynum að vera
sterk alveg eins og þú varst, þú ert
hetjan mín. Ég minnist allra þeirra
góðu stunda sem við áttum saman,
allra sjóferðanna sem ég fór með þér
sem krakki, skemmtilegu ferðanna í
steypubílnum og eggjatínslu á vorin.
,,Já, pabbi, ég vissi ekkert betra en að
þvælast með þér sem krakki.“ Ég
minnst þeirrar ömurlegu stundar
þegar þú greindist með þennan
hræðilega sjúkdóm, alveg strax frá
byrjun sagðist þú ætla þér að sigra
þennan ,,fjandans krabba“ eins og þú
orðaðir það, ég var alveg viss um að
þér tækist það, þú varst svo sterkur.
Á þessum 10 mánuðum sem þú lifðir
frá því þú greindist þurftir þú að
glíma við þá sterkustu lyfjagjöf sem
gefin var, þú þurftir að glíma við
ógleði, þróttleysi, hármissi og meira
til en aldrei meðan á þessu stóð kvart-
aðir þú, þú sýndir algeran hetjuskap,
hugrekki og algert æðruleysi og
dugnað. Ég er svo stolt af því að vera
dóttir þín. Við ætluðum okkur allan
tímann að sigra en því miður sigraði
sjúkdómurinn.
Ég minnist þess hversu laghentur
þú varst, þú gast gert við alla hluti,
smíðað og gert við bíla. Ég minnist
þess hversu mikið þú vannst alltaf,
þér var svo í mun að við myndum fá
allt sem okkur lysti, þú vannst 10-15
tíma á dag alla daga nema sunnudaga
og ef þú varst ekki að vinna fórstu á
sjóinn og komst heim með fisk eða
fugl. Ég er svo stolt af því að hafa
fengið þína góðu kosti, vinnusemina,
samviskusemina, þrjóskuna, stoltið
og þinn andlega og líkamlega styrk.
Ég þakka læknunum á Sjúkrahús-
inu á Akureyri fyrir að hafa barist
fyrir þig, þeir undruðust hversu ótrú-
lega þér tókst að eiga venjulegt líf og
styrk þinn og staðfestu meðan á
þessu stóð. Þú varst alls ekki á því að
leggjast niður í eitthvert volæði held-
ur stóðstu í lappirnar alveg fram á síð-
ustu stundu. Ég þakka hjúkrunar-
fræðingunum í Heimahlynningu
Akureyrar fyrir að hafa hugsað svona
vel um þig, þær gerðu svo miklu
meira og urðu hluti af fjölskyldu okk-
ar.
Ég veit núna að þú hefur það gott
og ég mun alltaf hugsa til þín og þú
verður ávallt í hjarta mínu.
Þú verður alltaf hetjan mín.
Vertu sæll, elsku pabbi.
(P.s. Ég vona að þú getir hlustað á
Bubba Morthens þarna uppi)
Eyrún Huld Gísladóttir.
Kær bróðir er fallinn frá, margar
minningar koma upp í hugann, bæði
frá uppvextinum og eins fullorðinsár-
unum, Gísli varð snemma duglegur og
líkamlega sterkur og byrjaði t.d. 9 ára
gamall að salta á síldarplani og náði í
síðasta síldatímabilið á Hjalteyri. Eft-
ir skóla fór hann gjarnan og hjálpaðir
föður okkar við söltun á fiski og var
ætíð boðinn og búinn til þess að hjálpa
til við útgerðina. Gísli fór ungur að
heiman, vann fyrstu árin á sjó, var
m.a. á vertíðum og síðar á loðnuskip-
um. Eftir að hann stofnaði fjölskyldu
vann hann í landi, tók meira prófið og
aflaði sér vinnuvélaréttinda. Gísli var
eftirsóttur í vinnu sökum dugnaðar en
síðustu tuttugu árin vann hann sem
atvinnubílstjóri. Hann vann mikið en
þrátt fyrir mikið vinnuálag var hann
alltaf tilbúinn að hjálpa til ef þurfti og
gerði það með glöðu geði, þrátt fyrir
að eiga lítinn frítíma. Dugnaður hans
og seigla voru með ólíkindum, upp-
gjöf var ekki til í orðaforðanum, hann
var vel byggður og sterkur og afköst
mikil í líkamlegri vinnu þar sem hann
dró hvergi af sér. Gísli var handlaginn
og gat gert við ólíklegustu hluti, við-
gerðir á bílum léku í höndum hans,
hann var byssuáhugamaður og átti
gott safn af byssum og eyddi frítíma
sínum gjarnan uppi á skotsvæði eða
við annarskonar útivist, ýmist á bátn-
um sínum þar sem hann dró björg í bú
eða ók á vélsleðanum upp um fjöll og
firnindi.
Í veikindunum kenndi hann okkur
mikið, að fá að upplifa æðruleysi og
sátt við erfiðan sjúkdóm og hvernig
hann og eiginkona hans Hrefna tóku
á málinu, aldrei var verið að barma
sér heldur var talað um sjúkdóminn
og afleiðingar hans eins og sjálfsagð-
an hlut og hverju áfalli tekið af stó-
ískri ró, hann sagðist verða að sætta
sig við hlutina, annað væri ekki hægt,
því ekki væri hægt að breyta þeim,
þrátt fyrir að hafa ætlað að sigrast á
veikindunum. Aldrei fundum við votta
fyrir svartsýni, talað var um hlutina
eins og þeir voru og það gerði okkur
léttara fyrir því andi hans var ætíð
hress. Gísli lét sjúkdóminn og afleið-
ingar hans ekki stoppa athafnir dag-
legs lífs, hann hélt áfram að stunda
sjóinn og útivist eftir getu. Gísli var
traustur maður sem gott var að leita
til, missir okkar er mikill en missir
eiginkonu og barna er mun meiri og
biðjum við Guð að styrkja Hrefnu,
Eyrúnu og Bergvin í sorg þeirra og
kveðjum góðan og vandaðan dreng
með söknuð í huga.
Þórey og Jórunn Agnarsdætur.
Bróðir minn er horfinn á braut, yfir
á veiðilendurnar miklu, eins og frum-
byggjar
Ameríku. Það er margs að minnast,
sem yngri bróðir fylgdist maður með
honum og jafnöldrum hans, en þeir
voru uppátækjasamir með afbrigðum
ognotuðu trillukallana á Hjalteyri
sem tilraunadýr. Stundum fór allt úr
böndunum og varð að veita hrekkju-
svínunum tiltal. Kallarnir voru ekkert
að erfa þetta við þá, enda mest gert í
meinleysi. Margt gerðum við saman
sem bræður og vinir. Þar stendur upp
úr skotveiði sem við eyddum ófáum
stundum í. Það má orða það svo að
hann hafi átt mörg líf, eins og kött-
urinn, en hann hefur áður lent í áföll-
um og komið fílefldur til baka. Á tíma-
bili töldu læknar að hann myndi
lamast vegna selaveiki, en það var yf-
irstigið. Fyrst og fremst hef ég misst
góðan vin og bróður.
Ingi St. Agnarsson.
Gísli Þór Agnarsson
 Fleiri minningargreinar um Gísla
Þór Agnarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
elskulegrar móður okkar og ömmu,
HÓLMFRÍÐAR JÓHANNESDÓTTUR,
Aðalgötu 3,
Sauðárkróki.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar 2 á
Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks fyrir frábæra
umönnun.
Hulda Ásgrímsdóttir,
Hólmfríður Drífa Jónsdóttir,
Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,
Reynir Ásgrímsson,
Salómon V. Reynisson,
Ásgrímur V. Reynisson
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
GUÐFINNU LÁRUSDÓTTUR,
Miðtúni 72,
Reykjavík.
Aðstandendur.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
SIGURÐAR FRÍMANNSSONAR
frá Garðshorni á Þelamörk,
Grettisgötu 52,
Reykjavík.
Kristján Frímannsson,
Gunnar Frímannsson,
Helga Frímannsdóttir,
Steinar Frímannsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
ERLINGS SIGURÐSSONAR,
Fjarðarseli 1,
Reykjavík.
Útförin hefur þegar farið fram, í kyrrþey, að ósk
hins látna.
Vilborg Magnúsdóttir,
Sigurrós Erlingsdóttir,
Magnús Rúnar Erlingsson,
Sigurður Erlingsson, Anna Kristín Stefánsdóttir,
Grétar Erlingsson, Elísabet Jónsdóttir,
barnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HLÍF INGIBJÖRG RAGNARSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn
30. desember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu fimmtudaginn 10. janúar frá Hafnarkirkju.
Guðrún Ester Þorsteinsdóttir,
Ragnhildur Þorsteinsdóttir,
Hallfríður Þorsteinsdóttir, Þór Ingólfsson,
Hlynur Wüum, Páley Sonja Wüum,
Særós Ester Leifsdóttir,
Ingibjörg Erla Þórsdóttir,
Þorsteinn Þórsson.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upp-
lýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar