Morgunblaðið - 03.03.2008, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 3. MARS 2008 25
✝
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ÖNNU JÓHANNSDÓTTUR,
Vogatungu 6,
Kópavogi.
Hafliði Jóhann Ásgrímsson,
Sólveig Ásgrímsdóttir, Páll Halldórsson,
Hallgerður Pálsdóttir, Jesper Hansen,
Páll Skírnir Magnússon,
Dagmar Sól Jespersdóttir.
✝ Ellert Eggerts-son fæddist í
Hafnarfirði 22. júní
1956. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 22.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Eggert Ellertsson
frá Meðalfelli í Kjós,
d. 1991, og Sigríður
Elísabet Sæmunds-
dóttir frá Egils-
stöðum í Vopna-
firði, búsett í
Reykjavík. Bræður Ellerts eru
Sæmundur og Eyþór. Ellert ólst
upp í Reykjavík að mestu leyti en
dvaldi á unglingsárunum með
fjölskyldu sinni við Laxárvirkjun í
Aðaldal árin 1969-1973.
Eiginkona Ellerts er Elín Halla
Þórhallsdóttir, f. 1963. Synir
þeirra eru Eggert, f. 1985, og
Andri Þór, f. 1988.
Dóttir Ellerts og Ástu Péturs-
dóttur, fyrrverandi sambýliskonu
hans, er Rebekka Rós, f. 1974,
sambýlismaður Páll
Jónsson, börn
þeirra eru Ágústa
Ragnheiður,
Thelma Dögg og
Björn Ellert.
Ellert starfaði um
árabil á hjólbarða-
verkstæði Gúmmí-
vinnustofunnar.
Síðan hóf hann akst-
ur eigin sendibíls á
Nýju sendibílastöð-
inni 1985. Hann
skipti yfir í vöru-
bílaakstur á Þrótti
1995 og starfaði þar við ýmsa
jarðvinnu og garðaframkvæmdir.
Ellert var virkur í félagsstarfi
Vörubílastöðvarinnar Þróttar og
gegndi þar ýmsum trún-
aðarstörfum, var meðal annars
varaformaður um árabil. Aðal-
áhugamál Ellerts var hesta-
mennska og átti hann marga góða
gæðinga.
Ellert verður jarðsunginn frá
Árbæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Ellert minn.
Það er búið að vera ótrúlegt að
horfa á þína hetjulegu baráttu við ill-
vígan sjúkdóm en þú varst alltaf
ákveðinn í að sigra.
En vegir drottins eru órannsakan-
legir.
Það verður erfitt að halda þessari
vegferð áfram án þín. Eiga aldrei
eftir að heyra röddina þína eða sjá
fallega brosið þitt, eða fara með þér á
hestbak og láta gamminn geisa á
bökkum Laxár eða í Víðidalnum.
Ég hugsa með þakklæti um allar
góðu samverustundirnar okkar í
sveitinni í sumarhúsi fjölskyldunnar,
við Meðalfellsvatn, þar sem þú áttir
margar góðar hugmyndir að fegrun
og uppbyggingu staðarins. Alltaf
varst þú tilbúinn að koma með öll
tækin þín þegar til stóð að fara í
framkvæmdir.
Takk fyrir að vera sá sem þú
varst; sannur, heill og góður maður.
Guð leiði þig.
Þín verður sárt saknað en minning
þín lifir með okkur að eilífu.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn er ég græt,
því drottinn telur tárin mín
ég trúi og huggast læt.
(Kristján Jónsson)
Elsku drengurinn minn ég kveð
þig með sorg í hjarta.
Mamma.
Mig setti hljóða þegar andláts-
fregn Ella frænda barst mér til
eyrna. Nú er hann fallinn í valinn
þessi ljúfi drengur, langt fyrir aldur
fram, eftir löng og ströng veikindi.
Mig langar að minnast æskuáranna
sem ávallt hafa verið mér í fersku
minni þegar mér verður hugsað til
Ella frænda.
Við vorum næstum jafnaldrar,
hann aðeins einu og hálfu ári eldri.
Ég minnist æskuleikjanna í Laugar-
neshverfinu á 7. áratug síðustu ald-
ar. Við vorum nánast eins og uppeld-
issystkini, enda mæður okkar
systur.
Mér er minnisstætt að Elli vildi
alltaf hafa hana Helgu litlu með í öll-
um leikjum „þótt hún væri stelpa“ en
það var ekki algilt á þessum tíma.
Við fórum í kúrekaleiki – bjuggum
til reiðskjóta úr prikum og skírðum
þá nöfnum – það var flott að vera
Roy Rogers á hestinum Trigger eða
Tarsan uppi í tré. Við lékum okkur í
bílaleikjum, en þeir bræður áttu
mikið safn af Matchbox-bílum. Við
bjuggum til vegi og brýr, virkjuðum
fossa og lifðum okkur inn í heim full-
orðna fólksins í kringum okkur.
Ekki má svo gleyma kassabílun-
um, sem voru heimatilbúnir og mis-
munandi að gæðum og útliti, en eng-
inn var maður með mönnum nema að
eiga kassabíl.
Mæður okkar sendu okkur saman
í Dansskóla Hermanns Ragnars
Stefánssonar og mættum við sam-
viskusamlega og lærðum dans-
menntina í tvö til þrjú ár og er mér
minnisstæðastur Jenka-dansinn sem
þá var í tísku. Ef annað okkar mætti
ekki í danstíma var auðvitað óhugs-
andi að dansa við einhvern annan.
Leiðir okkar Ella lágu ekki saman
á fullorðinsárum, en ég fékk reglu-
lega fréttir af honum og hans fjöl-
skyldu, og vissi að hann varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að eignast ástkæra
og fallega stúlku sem eiginkonu og
lífsförunaut og þrjú bráðmyndarleg
og gæfusöm börn, eina dóttur og tvo
syni.
Að lokum vil ég kveðja þig Elli
frændi með þessu ljóði, um leið og ég
votta ástvinum hans, eiginkonu,
börnum, barnabörnum, móður og
bræðrum mína innilegustu samúð.
Ég vil dansa við þig meðan dunar
þetta draumblíða lag sem ég ann.
Meðan fjörið í æðunum funar,
og af fögnuði hjartans sem brann.
Og svo dönsum við dátt, þá er gaman
meðan dagur í austrinu rís.
Og svo leiðumst við syngjandi saman
út í sumarsins paradís.
(Magnús K. Gíslason.)
Helga Sædís frænka.
Það er með söknuði og trega sem
við félagarnir á Þrótti kveðjum góð-
an vin og samstarfsmann okkar, Ell-
ert Eggertsson. Okkur er bæði ljúft
og skylt að minnast þeirra góðu
stunda sem við höfum átt með hon-
um á liðnum árum. Þau ár sem Ellert
starfaði meðal okkar myndaðist gott
og traust samband milli hans og ann-
arra vinnufélaga. Elli Nalli eins og
hann var jafnan kallaður á meðal
okkar var fljótlega kosinn til stjórn-
arstarfa eftir að hafa gengið til liðs
við okkur á Þrótti. Hann sat í stjórn
félagsins um 10 ára skeið, allt fram
að dánardægri.
Ellert var ákaflega réttsýnn og
naut óskoraðs trausts allra sam-
starfsmanna. Hann var í eðli sínu
hógvær en var skoðanafastur ef svo
bar undir og sagði meiningu sína
umbúðalaust. Það var gott að geta
treyst á liðsinni hans þegar marg-
vísleg álitamál komu upp, sem vörð-
uðu félagsleg úrlausnarefni og
mannleg samskipti á stórum vinnu-
stað. Verkþekking og dugnaður hans
var okkur öllum ljós og þannig eign-
aðist Ellert stóran hóp viðskiptavina
sem völdu hann til verka öðrum
fremur. Það var okkur mikið áfall
þegar vinur okkar greindist með
krabbamein fyrir um þremur árum
síðan en um leið er aðdáunarvert
hversu lengi Ellert hélt í vonina um
bata og hve mikinn andlegan styrk
hann sýndi allan þennan tíma. Fram-
ganga hans öll létti því óumræðan-
lega okkur félögunum að fylgjast
með heilsufari hans, sem þó hrakaði
nær stöðugt. Ellert og Elín voru ein-
staklega samrýnd hjón og hesta-
mennskan var þeirra sameiginlega
áhugamál, sem þau stunduðu saman
af miklum áhuga. Missir Elínar og
barnanna er mikill. Biðjum við þeim
og móður Ellerts ásamt allri fjöl-
skyldunni Guðs blessunar og hugg-
unar á þungbærum tímum um leið
og við vottum þeim öllum innilega
samúð.
Stjórnarmenn og félagar í
Vörubílstjórafélaginu Þrótti.
Fyrir næstum hálfri öld fluttust
tveir bræður og foreldrar þeirra í
húsið á móti mér í Laugarnesinu. Í
minningunni stóðum við hvor sínum
megin við götuna og horfðum hvor á
annan í marga daga og þorðum ekki
að talast við, en sennilega var það
ekki svona lengi. Annar þessara
bræðra var Ellert Eggertsson. Með
okkur tókst vinátta sem ekki hefur
borið skugga á fram til þessa dags.
Við ólumst upp okkar æskuár í þessu
frábæra hverfi og brölluðum margt
og bíladellan var allsráðandi, sem
bróðir Ellerts, Sæmundur, gerði
óspart grín að okkur fyrir. Ekki voru
unglingsárin síðri en þá kynntumst
við frábærum hópi krakka úr Voga-
hverfinu. Þetta var stór hópur ung-
linga sem hélt mjög vel saman og
skemmti sér vel. Á fullorðinsárum
dró úr sambandinu eins og gengur
og gerist þegar fólk stofnar fjöl-
skyldur. Alltaf vissum við hvor af
öðrum og hittumst, þó ekki væri það
reglulega.
Ég kveð þennan æskuvin minn
með miklum söknuði og votta eigin-
konu hans Elínu og börnum hans
Rebekku Rós, Eggerti og Andra
Þór, svo og móður hans Sigríði og
bræðrum hans Sæmundi og Eyþóri
og öðrum ástvinum, mína dýpstu
samúð.
Guðni Sigurmundsson.
Það var mér sem þungt högg er
vinur minn á Þrótti tjáði mér að Elli
væri látinn.
Elli Nalli eins og ég þekkti hann
best. Með okkur tókust vinabönd er
við vorum að vinna saman við útgerð
bíla okkar og tækja fyrir um 15 árum
síðan, keyrandi fyrir Vikur hf. úr
Búrfelli og var hvergi slegið af allt
þar til sú keyrsla tók enda fyrir mis-
tök annarra, en það átti ekki við um
vináttu okkar Ella
Elli var lengi búinn að stefna á
vörubílaútgerð og útbjó hann bíl sinn
svo vel að verktakar, sem og aðrir
bílstjórar, horfðu stoltir á, rétt eins
og um þeirra eigin bíl væri um að
ræða.
Ófá skiptin ræddum við félagarn-
ir, hvar sem við hittumst og á smókn-
um á Þrótti, um Benidorm en báðir
höfðum við farið þangað þó svo ekki
værum við þar alltaf á sama tíma fé-
lagarnir. En eitthvað fundum við þar
sem átti vel við okkur og tókum við
oft okkar frí þar.
Ekki ætla ég að hafa þetta mikið
lengra en langaði að skrifa nokkur
orð um þennan ljúfa, trausta og heið-
arlega dreng sem Ellert var og er í
hjörtum okkar sem kynntumst hon-
um. Megi minning um þann góða
dreng lifa áfram og við sem eftir
stöndum taka okkur til fyrirmyndar
í lífinu.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Ég votta eiginkonu, börnum svo
og öðrum ástvinum mína dýpstu
samúð á þessari stundu.
Megi minning hans lifa.
Örn Johansen.
Ellert Eggertsson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÓLÖF KRISTÍN ERLENDSDÓTTIR,
Háaleitisbraut 36,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 26. febrúar.
Útförin fer fram frá Grensáskirkju föstudaginn
7. mars. kl. 13.
Margrét Guðjónsdóttir,
Ingunn Kristín Guðjónsdóttir,
Guðrún Guðjónsdóttir, Björn Stefánsson,
Guðjón Erlendur Guðjónsson,Freyja Sverrisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Ásta SigríðurÞorkelsdóttir
fæddist í Reykjavík
20. ágúst 1915. Hún
lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Grund við Hring-
braut 25. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Þorkell Guð-
mundsson og Krist-
ín Jónsdóttir. Ásta
var fjórða yngst af
níu systkinum og lif-
ir nú aðeins eitt
þeirra, Hjördís.
Ásta giftist árið 1940 Björgvini
Halldóri Björnssyni, f. 24.8. 1915,
fórst með togaranum Max Pemp-
erton 11.1. 1944. Þau áttu tvær
dætur, þær eru: a) Unnur, f. 3.5.
1941, giftist James Morgan, þau
eiga tvö börn, en áður hafði Unn-
ur eignast son,
Björgvin, og b)
Björg Halldóra, f.
29.2. 1944, giftist
Valdimar Karlssyni,
þau eiga tvö börn.
Ásta giftist árið
1949 síðari manni
sínum, Þóri Ben.
Sigurjónssyni, f.
27.5. 1915, d. 27.9.
2003. Dóttir þeirra
Steinunn, f. 25.6.
1950. Árið 1961 ætt-
leiddu Ásta og Þórir
elsta son Unnar
Björgvinsdóttur, Björgvin, f.
11.12. 1959, kvæntur Helgu Jón-
atansdóttir, þau eiga tvö börn.
Helga var áður gift Valdimar
Pálssyni og áttu þau eina dóttur.
Ásta verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
Nú er komin skilnaðarstund.
Mamma var okkur Unni bæði
sem móðir og faðir öll okkar upp-
vaxtarár, en pabbi okkar fórst með
Max Pemberton 11. janúar 1944 og
var Unnur systir 3 ára en ég rétt
ófædd. Í þá daga voru engir leik-
skólar og erfitt fyrir einstæðar
mæður að komast af. En þetta
tókst henni með hjálp góðra að-
standenda okkar sem verður seint
fyrir þakkað. Svo fékk mamma
vinnu á Vesturgötu-róló sem róló-
kona og þar gat hún haft okkur hjá
sér í vinnunni. Pabbi og mamma
voru nýflutt í íbúð sína á Hring-
braut 107, kannski búin að búa þar
í rétt 2 ár þegar pabbi lést. Ég
man best eftir stundunum þegar
við mæðgurnar sátum á gólfinu við
ofninn í eldhúsinu og sungum sam-
an. Mamma sat í miðjunni og við
Unnur hvor sínum megin við hana.
Í þá daga þótti íbúðin stór, rétt um
75 fm, þannig að mamma gat leigt
út eitt herbergi og fengið tekjur af
því. Þannig kynntist hún Þóri, sem
síðan varð stjúpi okkar. Þau giftu
sig á jólunum 1949 og þá fengum
við Unnur svakalega stórar dúkkur
í jólagjöf frá þeim. Síðan eignuðust
þau Steinunni systur. Aldrei gerði
Þórir upp á milli okkar systra. En
hún mamma réði alveg yfir uppeld-
inu á okkur Unni, við vorum henn-
ar einkaeign. Ef eitthvað var þá
sagði Þórir okkur alltaf að spyrja
mömmu, hún réði þessu. Við syst-
ur lærðum réttu gildin í lífinu og
komum alltaf til með að búa vel að
því. Eins og „gangið hægt um
gleðinnar dyr og gá að þér, enginn
veit sína ævina fyrr en öll er“ og
fleira.
Síðustu árin var mamma á elli-
og hjúkrunaheimilinu Grund.
Fyrst á Minni-Grund og síðustu
árin á deild A-II. Þar hafði hún
mjög gott herbergi sem Dúlla syst-
ir hennar hafði áður verið í og var
innan um alveg yndislegt fólk og
þá sérstaklega starfsfólk sem var
henni mjög gott í alla staði. Fann
ég það sérstaklega þegar fór að
halla undan fæti hjá mömmu hvað
hún fékk góða umönnun og var
sýndur mikill kærleikur. Bestu
þakkir til ykkar allra.
Björg (Böggý).
Ásta Sigríður
Þorkelsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein.
Minningargreinar