Morgunblaðið - 21.04.2008, Side 27

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. APRÍL 2008 27
Iðnaðarmenn
Vantar þig rafvirkja?
Rafvirki getur bætt við sig vinnu. Tek
að mér nýlagnir, breytingar, viðhald
og uppsetningar á ljósum.
Helgi S. 821-1334.
Veiði
Veiðferðir til S-Grænlands
í sumar. Stangveiði, sauðnaut og
hreindýr. Leitið upplýsinga
Ferðaskrifstofa
Guðmundar Jónassonar ehf.
S.: 511 1515
www.gjtravel.is Vélar & tæki
Til leigu með/án manns.
Gerum einnig tilboð í hellulagnir og
drenlagnir. Upplýsingar í síma
696 6580.
Bátar
GUL Þurrgallar-
www.gummibatar.is. Vandaðir
öndunargallar. Til í krakka, unglinga
og fullorðinsstærðum. Frábært verð
39.900. Fást einnig í R.Sigmunds.
Gúmmíbátar & Gallar S:6607570
Ökukennsla
Glæsileg kennslubifreið
Subaru Impreza AERO 2008, FWD.
Akstursmat og endurtökupróf.
Gylfi Guðjónsson,
sími 696 0042,
bilaskoli.is
Bilaskoli.is
Bókleg námskeið - ökukennsla
- akstursmat - kennsla fatlaðra
Sverrir Björnsson
Volkswagen Passat '06 .
892 4449/557 2940.
Ævar Friðriksson
Toyota Avensis '06.
863 7493/557 2493.
Gylfi Guðjónsson
Subaru Impreza Aero ‘08.
696 0042/566 6442.
Sigurður Jónasson
Toyota Rav4 ‘06.
Bifhjólakennsla.
822 4166.
Snorri Bjarnason
Nýr BMW 116i ´07.
Bifhjólakennsla.
892 1451/557 4975.
Byssur
Ruger target gray 243 kal.
svo til nýr, með þungu hlaupi, tvífót
og mjög öflugum kíki til sölu. Verð
120 þúsund. Upplýsingar í 847 8432.
Smáauglýsingar 5691100
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
- lokar sinni þreyttu brá,
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Berglind Ragnarsdóttir.
Elsku amma mín.
Mér hefur alltaf þótt agalega vænt
um hana ömmu mína. Frá því þegar
ég var lítill þá hef ég verið nær alltaf í
pössun hjá ömmu, meira að segja þó
að hún hafi verið í vinnunni fékk ég
alltaf að fara til hennar. Þegar hún
vann í Iðnú var ég samt mest hjá
henni. Ég man þegar við vorum að
raða bókunum, stimpla verðmiða á
vörurnar eða bara slappa af og svo
alltaf í lok dags gaf hún mér eitthvað
gott.
Svo fór ég að eldast og var farinn
að stunda alls konar íþróttir og svo
náttúrlega skólann. Þá var mikil stoð
og styrkur að hafa haft svona góða
ömmu sem var alltaf til staðar þegar
maður þurfti. Þegar ég komst á tán-
ingsskeiðið þurfti ég ekki lengur að
fara í pössun. En samt sem áður sótti
ég oft til hennar og hjólaði í gegnum
Laugardalinn til að geta talað við
hana eða bara vera hjá henni. Við
amma gátum talað um allt á milli him-
ins og jarðar, og það fannst mér alltaf
svo þægilegt, sérstaklega af því að
hún dæmdi mann aldrei.
Við amma náðum æðislegu sam-
bandi á milli okkar. Og ég man eftir
svo mörgu sem við amma gerðum
saman. Allar útileigurnar og sum-
arbústaðarferðirnar, spilin, allt
nammið og gotteríið, og svo þegar við
amma og afi fórum að heimsækja all-
ar frænkurnar í Svíþjóð.
Ég væri til í að gera margt fleira
með henni ömmu, en lífið hefur sinn
gang. Ég veit að hún er sem betur fer
alltaf hjá okkur og passar upp á okk-
ur og mér finnst gott að vita af því.
Sofðu rótt, amma mín.
Þinn
Daníel.
Nú er elsku amma farin.
Þegar við komum í páskafríinu til
Íslands fengum við knús og kossa frá
henni ömmu eins og alltaf þegar við
hittum hana, hvort sem það var á Ís-
landi eða í Svíþjóð. Hún amma var
mikil kjarnakona og finnst okkur
mjög óraunverulegt að hún skuli vera
farin frá okkur.
Það var alltaf jafnyndislegt að fá
afa og ömmu í heimsókn til okkar og
þegar við komum til Íslands stjanaði
hún við okkur endalaust. Okkur er
minnisstætt þegar við sem oftar vor-
um í bílnum með afa og ömmu og
Daníel frændi var með okkur að
vanda. Við krakkarnir vorum eitt-
hvað að kýta en héldum að amma
tæki ekki eftir því. Þá sneri hún sér
við og sagði við okkur: ,,Amma sér
allt!“ Núna er amma komin til himna
og við vitum að hún sér allt. Við vitum
líka að hún mun vernda okkur og
hjálpa ef eitthvað bjátar á.
Det fanns för oss alla ett rum i ditt hjärta,
för alla utav oss du gjorde ditt allt.
Du deltog med oss i vår glädje och smärta
Tack kära mormor, tack för allt.
Elsku afi, þú veist að þú ert ekki
einn og minningar okkar um ömmu
verða alltaf hjá okkur.
Martina og Jenny Gerleman.
Ég var sjö ára gömul og gekk kot-
roskin og ófeimin upp tröppurnar á
Kirkjuteiginum. Myndina af konunni
sem stóð í dyragættinni sé ég ljóslif-
andi fyrir mér. Hún stóð með sinn
breiða faðm sem ég kastaði mér í og
umvafði mig eins og henni er einni
lagið. Um mig fór vellíðunarstraumur
og ég var ekki í minnsta vafa um að
ég væri á réttum stað; í faðmi þess-
arar konu vildi ég eiga athvarf.
Ég var ekkert að tvínóna við að
spyrja blátt áfram: „Má ég kalla þig
ömmu?“ Svar hennar stóð ekki á sér
og hún svaraði: „Auðvitað máttu það,
ljósið mitt.“
Þegar ég og systir mín vorum sjö
og átta ára gamlar þá fluttum við
tímabundið á Kirkjuteiginn til ömmu
Unnar og afa Garðars og myndi ég
ekki vilja skipta á þeim tíma fyrir
nokkuð annað.
Ég get aldrei verið nógu þakklát
fyrir að hafa kynnst ömmu Unni. Það
eru fáir sem ég hef metið jafnmikils.
Það sem hún hefur gefið mér er
ómetanlegt. Öll sú ást og umhyggja
sem hún átti til fyrir mig.
Mér þótti óendanlega vænt um
hana og á erfitt með að hugsa mér líf-
ið án hennar. Ég hafði einhvernveg-
inn aldrei hugsað út í það ef hennar
nyti ekki við; jafnvel eftir að hún
veiktist. Ég hélt ég fengi meiri tíma
með ömmu, hélt hún yrði alltaf þarna.
Hún var sú fyrsta sem ég treysti til að
passa litla gullmolann minn, hann
Storm. Þegar ég var ófrísk fékk ég
ófá símtölin þar sem hún biður mig að
kíkja við og var hún þá búin að tína
saman barnadót sem hún geymdi á
góðum stað, eins og hún sagði alltaf,
og gaukaði að mér. Eitthvað sem hún
hafði séð og fundist fallegt eða snið-
ugt og kippt með fyrir hana Silju sína.
Ávallt, hvort sem ég eða litli strák-
urinn minn vorum veik, hringdi hún í
mig á hverjum degi til að spyrja
hvernig við hefðum það. Þannig var
amma, alltaf að hugsa um aðra. Þegar
ég var lítil á Kirkjuteiginum þá var
svo undurgott að kúra í barmi henn-
ar, hún var svo mjúk. Jafnvel á ung-
lingsárunum þegar maður er við-
kvæmur þá var alltaf gott að leggjast
í faðminn hennar og gleyma sér. Þeg-
ar ég hugsa um það kemur tilfinn-
ingin upp. Það er gott að eiga það
ásamt minningunum.
Það er svo sárt að vita til þess að
Stormur mun ekki fá að kynnast
þeirri tilfinningu að vera elskaður af
ömmu, en ég mun gæta þess að segja
honum frá henni og að hún muni
ávallt vaka yfir honum, því ég veit
hún mun alltaf vera nálæg.
Á erfiðum tíma í lífi mínu færði hún
mér ljóð sem hún hafði beðið Fanney
fósturdóttur sína um að skrautskrifa
fyrir sig. Hún hafði rammað það inn
og færði mér. Með því leitaðist hún
við að ná til mín og láta mig finna að
hún saknaði nærveru minnar. Fljót-
lega birti til hjá mér og samband mitt
og ömmu varð æ nánara. Sérstaklega
eftir tilkomu Storms sonar míns.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vængja víddir,
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan,
hjartasláttinn, rósin mín,
er kristalstærir daggardropar
drúpa milt á blöðin þín.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur S. Halldórsson.)
Ég mun aldrei gleyma öllum góðu
minningunum um ömmu, jólunum,
skíðaferðunum, útilegunum, nestinu
sem hún smurði, snúðunum sem ég
fékk alltaf að kaupa og fyrst og
fremst faðminum hennar. Ég mun
geyma þær næst hjarta mínu.
Silja Sif.
Elsku amma.
Það er svo óraunverulegt að nú sé
runnin upp sú stund sem við þurfum
að kveðja þig. Aldrei hefðum við trú-
að því að þú myndir fara svona fljótt,
ekki einu sinni þegar þú veiktist datt
okkur í hug að við ættum bara eftir að
hafa þig hjá okkur í örfáa mánuði í
viðbót. Þú varst alltaf svo sjálfstæð
og sterk, lést ekkert buga þig. En við
fáum ekki alltaf það sem við viljum og
í þetta sinn hlýtur að hafa verið þörf á
ofurkonu eins og þér annars staðar.
Kannski voru það bræður okkar sem
þurftu á þér að halda.
Eins erfitt og það er að kveðja ynd-
islega ömmu eins og þig er það þakk-
lætið fyrir allt sem þú hefur gefið
okkur og góðu minningarnar sem
hjálpa okkur í sorginni. Þú varst
amman sem gast allt, hvort sem það
var að gera upp íbúðir, sauma gard-
ínur, finna bestu tilboðin eða eitthvað
allt annað. Þú kunnir alltaf bestu ráð-
in við öllu og vissir ótrúlega margt.
Þú vissir hvernig best var að losna við
sólbruna, hvernig best var að keyra
til að losna við umferðina eða að lenda
á rauðu ljósi, hver bjó hvar og hverra
manna sá hinn sami var og svona
gætum við lengi talið. Það er kannski
ekki skrítið að þú vissir svona mikið,
enda áttir þú helling af vinum sem þú
varst dugleg að heimsækja og spjalla
við um allt mögulegt. Heima hjá þér
og afa var alltaf opið hús, allir vel-
komnir að kíkja við og alltaf var nóg
um að vera þar. Þangað var alltaf gott
að koma. Þú varst alltaf á fleygiferð,
hvort sem það var í heimsóknum hjá
vinum eða ættingjum, í búðum, í lík-
amsrækt eða á ferðalögum. Með þér
var alltaf nóg að gera og mikið fjör.
Við munum vel eftir öllum sumr-
unum sem við vorum á Íslandi hjá þér
og afa, sérstaklega öllum ferðalögun-
um með ykkur þar sem við fengum að
kynnast fallega landinu okkar.
Hvað sem kom upp á hjá okkur, lít-
ið eða stórt, varstu alltaf til staðar. Þú
kenndir okkur svo margt eins og að
rífast ekki um dauða hluti, hugsa vel
hvert um annað og segja það sem
okkur finnst. Já, góðu minningarnar
sem við eigum með þér eru margar,
allt of margar til að skrifa niður á
blað. Þær eru fjársjóður sem við er-
um þakklátar fyrir að eiga og varð-
veitum eins vel og hægt er.
Við erum svo sannarlega stoltar af
þér, elsku amma. Fyrir okkur hefur
þú verið mikilvæg og góð fyrirmynd,
svona viljum við líka vera. Núna og
þegar við eldumst. Við erum vissar
um að þú sért núna komin til bræðra
okkar og hugsar vel um þá og kennir
þeim allt sem þú hefur kennt okkur.
Takk, elsku amma, fyrir allt, við
gleymum þér aldrei.
Við elskum þig.
Þín „nabba“,
Unnur Karen og Helga María.
Við fráfall elskulegrar systur
minnar langar mig að minnast henn-
ar með nokkrum orðum. Þær eru
margar ljúfar og góðar minningarnar
sem orðið hafa til í gegnum tíðina.
Þar koma fyrst upp í hugann þær
fjölmörgu ferðir sem við fjölskyld-
urnar fórum um landið okkar, t.d.
ferðir upp á Arnarvatnsheiði og inn í
Þórsmörk. Hún var ávallt hrókur alls
fagnaðar, börnin mín löðuðust að
henni og það var alltaf glatt á hjalla í
þessum ferðum. Unnur var handlagin
og úrræðagóð og sem gott dæmi um
það má nefna að þegar þörf var á
stærra tjaldi í útilegurnar var ekkert
verið að fara út í búð að kaupa nýtt.
Nei, þá stækkaði hún bara gamla
tjaldið með því að sauma við það.
Þá vil ég minnast allra jólaboðanna
sem hún hélt í gegnum árin. Þar
skemmtu sér allir vel og nutu glæsi-
legra kræsinga sem hún galdraði
fram að því er virtist fyrir-
hafnarlaust. Þegar árin liðu fór úti-
legunum fækkandi, en við tóku sum-
arbústaðaferðir. Sú síðasta var að
Kirkjubæjarklaustri síðasta sumar
og þar áttum við góðar stundir ásamt
fleiri vinum og ættingjum. Þær minn-
ingar munu ylja okkur um ókomna
tíð.
Á síðustu árum kom hún oft í heim-
sókn til mín og aðstoðaði mig með
börnin sem ég er með í vistun. Hún
naut þess að gefa þeim að borða og
tala við þau og börnin hændust að
henni. Þessar stundir með börnunum
gáfu henni ómælda ánægju. Á ég eftir
að sakna þessara samverustunda
með systur minni.
Í gegnum árin gat ég alltaf leitað til
Unnar systur ef eitthvað bjátaði á.
Hún var ávallt tilbúin að rétta hjálp-
arhönd og alltaf gat hún leyst úr öllu,
hvert sem málefnið var.
Unnur átti því láni að fagna að
eignast góðan og traustan lífsföru-
naut, en hún og Garðar voru samhent
í öllu því sem þau tóku sér fyrir hend-
ur.
Síðastliðið haust greindist Unnur
með þann illvíga sjúkdóm sem hún að
lokum varð að lúta í lægra haldi fyrir.
Þann 10. apríl síðastliðinn, á afmæl-
isdegi Garðars, yfirgaf hún þetta
jarðlíf og hélt inn á nýjar víddir, laus
við kvalir og þjáningar.
Elsku Garðar og fjölskylda. Missir
ykkar er mikill og bið ég Guð að veita
ykkur styrk á þessum erfiðu tímum.
Rut Kjartansdóttir
og fjölskylda.
Elsku Unnur.
Núna þegar þú ert farin frá okkur
eru margar tilfinningar sem bærast
innra með manni. Mér er samt efst í
huga þakklæti. Þakklæti fyrir allt það
sem þú gafst mér og ekki síst syni
mínum og ömmustráknum þínum
Daníel, sem syrgir svo sárt hana
ömmu sína. Ömmuna sem var alltaf
svo gott að leita til, og ömmuna sem
var svo ljúft að hjúfra sig upp að.
Allt frá því við kynntumst fyrst,
fyrir um 16 árum, tókstu mér opnum
örmum og hefur æ síðan verið boðin
og búin til aðstoðar og alltaf til staðar.
Mér varð snemma ljóst, hversu
hjartastór og hlý kona þarna var á
ferð. Það sást best á því að þín nán-
asta fjölskylda samanstóð ekki bara
af ættingjum, heldur var fjölskyldan
þín svo miklu stærri og börnin þín
miklu fleiri en þín eigin, því þú tókst
þá að þér, sem þörf höfðu fyrir þig, og
umvafðir þá hlýju.
Það var alltaf mannmargt á heimili
Unnar og Garðars. Þangað leitar fólk
þar sem gott er að koma, enda var
heimilið stundum eins og félagsmið-
stöð.
Aldrei slitnaði sambandið okkar á
milli, þó svo leiðir mínar og Ingvars
skildi. Ég er svo þakklát þér og
Garðari fyrir það og allar okkar góðu
samverustundir í gegnum tíðina.
Ég vil fagna lífi þessarar stóru
manneskju sem Unnur var og ég mun
geyma fagrar og hlýjar minningar
um hana í hjartanu, þó að hjartað sé
svolítið aumt núna.
Elsku Garðar, Karen, Sigga, Ingv-
ar, Ingibjörg og Fanney, Ragga og
Silja og öll tengda- og barnabörnin,
ég bið Guð að senda ykkur styrk og
ljós á þessum erfiðu tímum.
Þú lýstir í ljósinu skæra
með lotningu syrgjum í trega.
Til moldar ert borin mín kæra
við minnumst þín ævinlega.
Björg.
Elsku mamma.
Ég fæ þér aldrei full-
þakkað!
Fyrir að vera besta vin-
kona mín.
Þú stóðst með mér. Hvatt-
ir mig til dáða, en hélst þó í
tauminn.
Þú gerðir góðan dag úr
slæmum.
Þú reistir mig við og
styrktir mig. Þú gerðir
gæfumuninn.
Ég er minnisvarði hugs-
ana þinna og umhyggju.
Þakka þér fyrir elsku
mamma mín.
Þín litla dóttir,
Ingibjörg Elísabet.
HINSTA KVEÐJA
 Fleiri minningargreinar um Unni
Kjartansdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.