Morgunblaðið - 05.08.2008, Page 12

12 ÞRIÐJUDAGUR 5. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
ÚR VESTURHEIMI
Eftir Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
UM 50.000 manns sóttu Íslendinga-
dagshátíðina á Gimli í Manitoba í
Kanada um helgina. ,,Það er mikil og
sterk hefð fyrir þessari hátíð og ég
er ánægður með hvernig til tókst,“
segir Robert Arnason, formaður Ís-
lendingadagsnefndar. ,,Lögreglan
segir okkur að Gimli sé þriðja
stærsta borg Manitoba um þessar
mundir, á eftir Brandon og Winni-
peg.“
Þessi þriggja daga árlega hátíð
fór nú fram í 119. sinn og að þessu
sinni var þemað Íslendingar og
íþróttir. Robert rifjar upp að íþróttir
hafi lengi skipað stóran sess á hátíð-
inni og verðlaunagripirnir Oddson-
skjöldurinn og Hanson-bikarinn hafi
verið til sýnis af þessu tilefni. Eins
hafi verið tekin upp keppni í mílu-
hlaupi til minningar um frjáls-
íþróttaþjálfarann Wayne McMahon.
Ekkert kostar á hátíðina og segir
Robert Arnason að það hafi mikið að
segja. Boðið sé upp á mjög metn-
aðarfulla og mikla dagskrá þar sem
allir finni eitthvað við sitt hæfi. Há-
tíðin sé haldin til þess að minnast
tengslanna við Ísland og styrkja þau
enn frekar. ,,Ég fór til Íslands í
fyrsta skipti um miðjan júní og eftir
þá ferð skil ég enn betur mikilvægi
þess að treysta þessi bönd. Íslend-
ingadagurinn hefur verið hluti af
mínu lífi alla tíð og aðalatriðið hefur
alltaf verið að efla fjölskylduböndin.
Við erum ein stór fjölskylda og
hérna snýst málið fyrst og fremst
um fjölskylduna.“
Um 200 manns sóttu hátíðina frá
Íslandi. Robert Arnason segir það
mjög þýðingarmikið. Öll samskipti
séu af hinu góða og því hafi hann
hvatt fólk til að gera ekki sömu mis-
tök og hann með því að draga það að
heimsækja Ísland, heldur fara strax.
Mannréttindi mikilvæg
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir,
utanríkisráðherra, flutti minni Kan-
ada. Hún sagði það mikinn heiður að
standa í þeim sporum. Ísland og
Kanada legðu mikla áherslu á mann-
réttindi og náið samstarf á því sviði
væri mikið tilhlökkunarefni, næði Ís-
land kjöri í öryggisráð Sameinuðu
þjóðanna. Ísland gæti líka lært mik-
ið af Kanada í innflytjendamálum.
Listahátíðin núnanow í Winnipeg
hefur vakið mikla athygli. Um er að
ræða listahátíð ungs fólks af íslensk-
um ættum og Íslendinga sem var
hleypt af stokkunum í tengslum við
þjóðræknisþing 2007 og fór fram í
annað sinn í vor og þá bæði í Winni-
peg og Calgary. Ingibjörg Sólrún
hrósaði aðstandendum hátíðarinnar
og sagði hana mikilvæga í tengslum
þjóðanna, rétt eins og íslenskudeild-
in við Manitobaháskóla og blaðið
Lögberg-Heimskringla.
Ingibjörg Sólrún segir að Íslend-
ingadagshátíðin sé mikilvæg kynn-
ing fyrir Ísland því landið fái mikla
kynningu samfara henni. ,,Allt þetta
fólk sem vinnur að hátíðinni eru
ómetanlegir sendiherrar, það er
ómetanlegt að eiga svona fólk að.“
Donald K. Johnson í Toronto flutti
minni Íslands. Hann ólst upp í ís-
lensku umhverfi í Manitoba og sagði
að þó hann væri Kanadamaður væri
hann líka Íslendingur. Faðir sinn
hefði fæðst á Íslandi og móðir sín
væri af íslenskum ættum.
Álíka margir og íbúar Íslands
Í ræðu sinni benti Don Johnson á
að á Íslandi byggju um 300.000
manns og ámóta margir væru af ís-
lenskum ættum í Norður-Ameríku.
Atli Ásmundsson, aðalræðismaður í
Winnipeg, hefði gegnt og gegndi
lykilhlutverki við að treysta bönd
þessara hópa og dr. Ken Thorlakson
hefði lyft Grettistaki í fjáröflun fyrir
íslensku stofnanirnar í Winnipeg, ís-
lenskudeildina og Lögberg-Heims-
kringlu. Landsbankinn hefði stutt
fjáröflun blaðsins dyggilega og rík-
isstjórn Íslands hefði veitt ómetan-
lega aðstoð á undanförnum árum.
Almar Grímsson, formaður Þjóð-
ræknisfélags Íslendinga, minnti við-
stadda á að Snorraverkefnið hefði
verið í gangi í 10 ár og dafnað vel. Í
upphafi var það hugsað fyrir ung-
menni af íslenskum ættum í Norður-
Ameríku til að kynnast landi for-
feðra sinna á vettvangi. Almar sagði
verkefnið hafa byggt brú milli sam-
félaganna og kynslóðanna.
Anna Blauveldt, sendiherra
Kanada gagnvart Íslandi, var á
Gimli í fyrsta sinn. Eftir að hafa
heimsótt Vesturfarasetrið á Hofsósi
í vor sagðist hún ekki geta ímyndað
sér neitt betra en Íslendingadagshá-
tíðina til að sýna sterk tengsl Íslands
og Kanada.
Flestir á Íslendingadagshátíðinni á Gimli
 Um 50.000 manns á fjölmennustu hátíð Manitoba og þar af um 200 frá Íslandi
 Þema fjölskylduhátíðarinnar, sem haldin var í 119. sinn, var Íslendingar og íþróttir
Vestur-Íslendingar Um 50 þúsund manns héldu upp á Íslendingadagshátíðina með pomp og prakt í hjarta Nýja-Íslands í Gimli í Kanada.
Í HNOTSKURN
»Íslendingadagshátíðin fórfram í Winnipeg 1890 til
1932 en síðan hefur hún verið
á Gimli.
»Frjálsíþróttir voru í há-vegum hafðar lengi vel og
var um mikla keppni liða og
einstaklinga að ræða. Þar öttu
kappi margir af bestu frjáls-
íþróttamönnum Manitoba.
»Keppni í tveimur greinumbyrjaði á hátíðinni á átt-
unda áratugnum. Það eru
kappleikirnir Fris-Nok og Ís-
lendingadunk, sem njóta báðir
mikilla vinsælda á hátíðinni.
UM 200 Íslendingar voru á ís-
lensku hátíðinni í Mountain í Norð-
ur-Dakóta í Bandaríkjunum um
helgina og settu þeir mikinn svip á
bæinn. Ingibjörg Sólrún Gísladótt-
ir utanríkisráðherra var heiðurs-
gestur á hátíðinni í Mountain í
fyrstu heimsókn sinni í bandaríska
sveit. „Maður hefur ekki komið til
Bandaríkjanna fyrr en maður hef-
ur komið þangað,“ segir hún og
vísar til sveitarinnar. „Að koma til
Norður-Dakóta og sjá hvað þetta
fámenna samfélag leggur mikið á
sig til þess að halda vörð um upp-
runa sinn er ótrúlegt.“
Ingibjörg Sólrún gat þess í
ávarpi sínu að íslenska ríkisstjórn-
in væri hreykin af íslenska sam-
félaginu í Mountain. Curtis Olaf-
son, öldungadeildarþingmaður í
Norður-Dakóta og formaður Ís-
lendingafélagsins, þakkaði ríkis-
stjórninni og Íslendingum fyrir
stuðninginn.
Hátíðin var með hefðbundnum
hætti, haldin í 109. sinn, og voru
þrír hópar Íslendinga, frá Bænda-
ferðum, einn frá Vesturferðum og
kór Seljakirkju í Reykjavík, sem
söng m.a. þjóðsöngva Bandaríkj-
anna, Íslands og Kanada.
Settu svip á bæinn
Norður-Dakóta Ingibjörg Sólrún Gísladóttir utanríkisráðherra tók þátt í
hátíðinni ásamt manni sínum, Hjörleifi Sveinbjörnssyni.
FRÉTTIR
UM fimmtán fastráðnir starfsmenn
og annað eins af lausráðnu starfs-
fólki misstu vinnuna þegar tveimur
leikfangaverslunum Just 4 Kids var
lokað fyrir verslunarmannahelgi.
Þar með lauk umfangsmiklum en
skammvinnum rekstri þessarar ís-
lensku verslanakeðju.
Fyrsta verslun Just 4 Kids var
opnuð í Garðabæ síðla árs 2007 af þá-
verandi eigendum Leikbæjar en þeir
sögðu að verslunin væri mótleikur
þeirra gegn yfirvofandi samkeppni
frá stórverslun Toys R Us sem var
opnuð við Smáratorg um svipað
leyti.
Þá stefndu þeir á starfsemi í út-
löndum undir merkjum Just 4 Kids.
Áður en verslunin í Garðabæ var
opnuð höfðu eigendur Leikbæjar
sameinað rekstur Liverpool og
Dótabúðarinnar rekstri Leikbæjar
og ráku um tíma átta leikfangaversl-
anir undir merkjum Leikbæjar.
Rekstur þessa leikfangarisa gekk
hins vegar ekki sem skyldi og í maí á
þessu ári, aðeins um sjö mánuðum
eftir að stórverslunin í Garðabæ var
opnuð, var Leikbær úrskurðaður
gjaldþrota og verslunum Leikbæjar
lokað í kjölfarið.
Eftir gjaldþrotið eignaðist annað
rekstrarfélag, 1024 ehf., rekstur
Just 4 Kids og rak verslanir undir
því merki í Garðabæ og í Faxafeni í
Reykjavík, þ.e. þar til í liðinni viku.
Framkvæmdastjóri þess félags er
Ólafur Örn Jónsson. Í samtali við
Morgunblaðið sagði hann að það
hefði einfaldlega ekki verið grund-
völlur fyrir áframhaldandi rekstri.
Aðspurður sagði hann að lager versl-
unarinnar væri allur í eigu leikfanga-
heildsala sem hefði keypt hann af
fyrri eigendum Just 4 Kids á sínum
tíma.
Húsið sem hýsti verslun Just 4
Kids í Garðabæ er í eigu fasteigna-
félagsins Smáragarðs, að sögn Ólafs
Arnar. Hann vonaðist til að hægt
yrði að afstýra gjaldþroti rekstrar-
félagsins.
Leikfangakeðja úr sögunni
Eftir Rúnar Pálmason
runarp@mbl.is
VERSLUNARMANNAHELGIN í ár
verður hjónunum Kristínu Ólafs-
dóttur og Valdimar Guðjónssyni
líklega eftirminnileg, en því miður
ekki af góðu. Þannig vildi nefnilega
til að á laugardeginum fór Kristín
skyndilega að finna fyrir mikilli
tannpínu sem leiddi um allan kjálk-
ann og stigmagnaðist eftir því sem
leið á helgina, en ekkert gekk að ná
í tannlækni.
„Ég efast um að það sé nokkur
eftir á landinu sem við hringdum
ekki í en það virðast allir vera í
fríi,“ segir Valdimar. Þegar útséð
var um að næðist í tannlækni í ná-
grannabyggðum Selfoss sneru
hjónin sér til Reykjavíkur og höfðu
samband við neyðarsíma Tann-
læknafélagsins, en þar var svipaða
sögu að segja. „Það kom bara sím-
svari og sagt að samband yrði haft
til baka, en það heyrðist aldrei frá
þeim.“ Eina úrræðið var lækna-
vaktin á Selfossi, þar sem Kristín
fékk skrifuð út verkjalyf en þau
slógu lítið á verkinn.
Loks kl. 20:30 á mánudagskvöldi,
rúmum tveimur sólarhringum eftir
að pínan kom upp, náðist í tann-
lækni á Selfossi sem var á leið úr
fríi og tilbúinn að opna stofuna fyr-
ir Kristínu. „Við vorum hissa á að
enginn skyldi vera til taks þegar
svona kom upp á langri helgi,“ seg-
ir Valdimar. unas@mbl.is
Þjáðist af tannpínu
alla helgina