Morgunblaðið - 25.09.2008, Blaðsíða 17

|fimmtudagur|25. 9. 2008| mbl.is
daglegtlíf
Þegar hlustað er á músík á maður aðgeta skynjað hljóðmyndina. Hún erþrívíð; hefur hæð, breidd og dýpt.Eftir því sem hljóðið er betra því
meiri aðgreining verður á milli hljóðfæranna.
Þegar þú hlustar á lag þar sem trommarinn
er rétthentur heyrirðu í snerilnum á
ákveðnum stað í hljóðmyndinni. Þetta er
galdurinn; að heyra músíkina hljóma vel,“
segir Finnbogi þegar hann er spurður um hi-
fi delluna sem hann hafði sagt mér frá. Hi-fi
stendur í raun fyrir gæðahljóm.
Töfrunum nær Finnbogi best með því að
hlusta á hljómplötur. Helst ekki geisladiska
en þeir sleppa flestir, en hann hefur ímugust
á græjum eins og ipod og mp3; það sem eyrað
nemur úr þeim er allt annað en það sem tón-
listarmaðurinn bjó til, segir hann. Hvað þá
þegar menn hlusta á tónlist í tölvum.
Finnbogi nefnir að árið 1971 hafi verið
skrifaðar minningargreinar, eða allt að því,
um lampamagnara. Þá voru svokallaðir trans-
istorar að taka völdin. Hálfum öðrum áratug
síðar var útför hljómplötunnar svo auglýst.
Geisladiskurinn átti að taka við.
„Lampamagnararnir og hljómplatan hurfu
auðvitað aldrei. Sem betur fer. Það dofnaði
hins vegar yfir hi-fi samfélaginu en nú eru
lampagræjur að vinna á aftur. Þessir gæjar
eru framleiddir í Kína; þar er smíðað fullt af
fínu dóti en verðið er ekki sambærilegt við
það sem gerist annars staðar,“ segir hann og
bendir stoltur á magnarana sína. „Jólasveinar
eins og ég geta nú eignast þokkalegar lampa-
græjur án þess að borga handlegg og fótlegg
fyrir.“
Spyr svo hve lengi ég geti staldrað við.
„Það er hægt að tala endalaust um þetta. Ég
og Heiðar vinur minn Gíslason í Hafnarfirði
erum svona hi-fi nördar. Við tölum oft og
mikið saman, berum saman bækur okkar og
segjum frá einhverjum hugmyndum sem við
höfum fengið til þess að bæta hljóminn enn
betur.“ Svo segir hann frá sérstökum við sem
þeir setja undir plötuspilarann, sýnir mér
golfkúlur sem hann notar undir spilarann og
nefnir að miklu skipti hvers konar rafmagns-
snúrur séu notaðar í græjurnar.
„Sextán árar strákar setjast niður og spila
tölvuleiki og reyna alltaf að komast lengra.
Gamlir karlar eins og við setjumst niður og
áttum okkur á leiðum til þess að búa til betri
hljóm!“
Finnbogi reynir að breiða út fagnaðar-
erindið eins og kostur er og nefnir dæmi:
Vinahjón Finnboga og Örnu, konu hans, gistu
í orlofsbíbúð í húsi þeirra. Eftir að þau höfðu
öll borðað þar saman segir vinur Finnboga við
þann þriðja að hann verði að fá að sjá græj-
urnar á efri hæðinni. Þeir fara upp og hlusta.
„Eftir það stendur maðurinn upp, faðmar mig
og segir þetta hafa verið besta kvöld lífs síns.“
En þar með er sagan ekki öll. Eiginkona
gestsins spurði, eftir að konurnar komu á
vettvang, hvort hún fengi ekki að hlusta líka.
Finnbogi hélt það nú. „Ég setti plötu á fóninn,
hún hallaði sér aftur í stólnum og lagði aftur
augun.“ Eftir að hafa hlustað góða stund
sagðist konan ekki geta lýst unaðinum sem
hún skynjaði nema á einn hátt: Ég held ég
hafi fengið fullnægingu ...
Réttu græjurnar Finnbogi er með fjóra „gamaldags“ lampamagnara til að ná viðunandi hljómi frá plötuspilaranum og geislaspilaranum.
Margt í mörgu Finnbogi á 10-12 þúsund plöt-
ur og diska og ýmsan fróðleik um músík.
Hljómur og gæðahljómur
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Haldbært Finnboga finnst skipa miklu máli að eiga áþreifanlegar umbúðir, eins og plötuumslög.
Finnbogi Marinósson starfar
sem ljósmyndari en er með
ólæknandi dellu fyrir góðum
hljómtækjum og góðum hljómi.
Skapti Hallgrímsson fór í heim-
sókn til Finnboga, hlustaði og
skynjaði tónlist í þrívídd.
Besta kvöld lífs míns, sagði
maðurinn sem fékk að hlusta
á græjurnar hjá Finnboga.
Finnbogi keypti sér fyrstu myndavélina tíu ára og hefur vart lagt hana frá
sér síðan! „Það rifjaðist upp fyrir mér þegar kassinn með Þursunum kom
út fyrr á þessu ári að ég var á fyrstu tónleikum þeirra 1978 í Fjölbrauta-
skólanum í Breiðholti og á einhvers staðar myndir þaðan. Svona sameinaði
ég áhuga á hljómsveitum og ljósmyndun,“ segir Finnbogi. Hann hefur séð
mörg hundruð hljómsveitir á sviði, flestar á námsárunum í Ameríku, og
sameinar enn áhugamálin; tónlist og ljósmyndun, því hann hefur lengi
myndað allar rokkhljómsveitir sem koma til landsins, og fær tónlistar-
mennina síðan til að árita myndirnar. Og viðbrögðin hafa oft verið góð.
Nefna má að honum þótti ákaflega vænt um skeyti sem Simon nokkur Rob-
inson, sem starfar fyrir Deep Purple, sendi honum eftir að hann sá mynd
Finnboga hér til hliðar, af hljómsveitinni í Laugardalshöllinni 2004. „Af öll-
um myndum sem teknar hafa verið af Deep Purple frá því að þeir komu
saman aftur 1984 er þetta sú albesta sem ég hef séð af öllu bandinu. Og
trúðu mér, ég er búinn að sjá þær nokkrar,“ sagði í skeytinu sem Robinson
sendi Finnboga.
Hljóð og mynd
Ljósmynd/Finnbogi Marinósson