Skinfaxi - 01.03.1926, Blaðsíða 7

SKINFAXI
7
Bera bý
bagga skoplítinn
hvert að húsi heim;
en þaðan koma ljós
in logaskæru
á altari ins göfga guðs.
Eg var að minnast á, að nú væri nýir og merkilegir
tímar á landi hér. Og eg var að tala um, að það væri
gleðilegt. En að vissu leyti er það kvíðvænlegt, — kvíð-
vænlegt af því, að altaf koma nýir tímar fram með
(irannsökuð og óreynd verkefni, og því fleiri og vand-
ráðnari því merkilegri timarnir eru. Og þá getur verið
svo torsótt að leysa rétt úr þessum verkefnum. En um
leið.og á þelta er minst, er rétt að minna á, að það er
ekki eins og ný verkefni blasi aðeins við runnin úr ís-
lenskri mold. Hingað streyma erlend áhrif. pjóðin þarf
að vera því vaxin að geta skilið þau og t'arið með þau
eins og henni hæfir best. Og þetta er þá ein af þeim
kröfum, sem bíður yðar, ungu vinir og samlandar.
pað hefir verið talið, að sól gamals tímabils í sögu
vestrænna þjóða og menningar hafi sigið að fjalla-
baki árið 1914, en um leið hafi hafist nýtt timabil.
— petta nýja tímabil er fárra ára. — En samt liafa
stórfeldar breytingar átt sér stað. — Ríki hafa liðast
í sundur, margreyndu stjórnarfyrirkomulagi liefir ver-
ið varpað fyrir ætternisstapa — mannssálirnar hafa
skolfið til neðstu grunna. En þá hafa og verið gerðar
ýmsar tilraunir og margháttaðar lil að koma á meiri
farsæld meðal mannanna, en áður hafði fengist. pess-
ar tilraunir og umleitanir eiga ekki reynsluna að kalla
megi að baki sér, þær eru ekki þrautrcyndar enn, enda
hafa fáar þcirra, að lalið er, leyst þá miklu erfiðleika,
er vestræn menning var strönduð i. En það er ólga í
þessum tilraunum. þær breiðast út. J?ær koma iiingað
til þessa lands. ]?ér uppvaxandi mennirnir eigið að