Skinfaxi - 01.03.1926, Blaðsíða 10

10
SKINFAXI
pví aldrei skal hresla sú trausta taug,
sem ber tregandi heimþrá hins forna anda.
Vor landi vill mannast á heimsins liátt,
en hólminn á starí' hans, líf Iians og mátt
og i vöggunnar landi skal varðinn standa.
Eg vil sjá íslending framtíðarinnar, Væringjann,
ganga ótrauðan að verki á eyjunni við ysta Iiafið, —
sjá hann, er hann gripur með æskuhressum, hugsjóna-
djörfum og vonglöðnm hug inn í vaxtar- og verkasvið
lífsins, en þó með lotningu og tilheiðslu hins mikla sáð-
manns — hins góða hirðis. Og eg sé hann, er hann skýt-
ur merki sínu, merki sínu með rún hins heilaga kross
lúrðisins góða, svo handvíst og traust, að það stendur
lengi, þótt hann að lokum sjálfur falli.
Guð blessi yður ungu sveinar. Guð blessi alla, er
stórt hngsa og gott vilja. E. A.
Noregsförin 1925.
eftir Sigurð Greipsson.
pað væri sísl úr vegi að einhverjir þeirra, sem voru
með í glímuförinni til Noregs, síðastliðið sumar, létu
eitthvað til sín heyra opinherlega um ferðalagið. Smá-
greinar hafa verið skrifaðar í ýms blöð um l'ör þessa
og er þar nokkuð hygt á viðtali við oss og ummælum
norskra blaða. Fylsta greinin, sem skrifuð hefir verið
um þetta efni er í „íþróttablaðinu“, síðastliðið ár, eftir
Helga Valtýsson. Sýnir höfundur mcð grein þessari,
eins og í starfi sínu við undirbúning fararinnar, að hann
vildi veita oss það gengi, sem hann gat. Tildrög þess-
arar farar má tclja þau, að mér Iiefir þótt alt of mikil
deyfð yfir íslensku glímunni, nú i seinni tíð, og að hún