Skinfaxi - 01.03.1926, Blaðsíða 26

26
SKINFAXI
að peningum, og voru þeir flestir meinleysisgrey, ef
þeir voru ekki áreittir að fyrra bragði. Sumir gengu
aftur til að vitja meyjarmála og þóttu engir aufúsu-
gestir. Ekki hefir hann verið húinn að gleyma unnust-
unni draugurinn, sem kvað þetta:
Fer eg djúpt í fiskageim
fjarri hringasólum,
þo eg sé dofinn dreg eg mig heim
til dóttur Narfa á Hólum.
Gegn öllum draugaásóknum voru galdrarnir besta
meðalið. Hefir það jafnan komið sér vel að vita jafn-
Iangt nefi sínu i þeim sökum. Nafnkunnastir allra
galdramanna eru þeir sæmdarklerkarnir Eirikur í
Vogsósum og Hálfdán á Felli, en margir voru góðir,
eins og t. d. Leirulækjar-Fúsi og lleiri.
Siðast, en ekki síst, má nefna æfintýrin. pað væri
gaman að geta stigið á klæðið góða og flogið þangað
sem hugurinn óskar sér, eða horft í töfraskuggsjána
og séð „of heim allan.“ 1 æfintýraheimum eru allir veg-
ir færir. par er
vegur undir
og vegur yfir
og vegur á alla vegu.“
Og yfirleilt hefir þjóðtrúin og sagnalistin verið þjóð-
inni vegur „gegnum is og' hungur, eld og kulda.“
pjóðsögurnar og Islendingasögurnar mega með full-
um rétti teljast lífsteinar íslenskrar tungu og þjóð-
ernis. ()g jafnvel þótt hálfdönskum angurgöpum nú-
líðarinnar tækist að koma íslenskri menning fyrir katt-
arnef stórbæjatískunnar, mundi hún þó ekki verða að
gjalti meðan hún geymir lífsteina þessa undir handar-
jaðri sínum.
pór. St. Eiríksson.