Skinfaxi - 01.03.1926, Page 27

SKINFAXI
27
Sumarmál.
Jónas Hallgrímsson yrkir eina andvökiinótt:
„Myrkrið er manna fjandi
meiðir það lif oí>‘ sál;
sidimt og síþegjandi
svo sem helvítisbál,
gjörfult með gys og tál.
Veit eg að vondur andi
varla á þessu landi
sveimar um sumarmál.“
Ljós og myrkur eru skörpustu andstæður í mannlíf-
inu. Ljós og myrkur hafa frá fyrstu stigum tilverunnar,
verið mönnum ímynd gleði og lirygðar. Ljóstilheiðsla
og myrkur liafa fylgt marinkyninu frá vöggutím-
um þess, aftur i öræfi alda. Ljósið er það sem fyrst
vekur athygli ungharnsins, og ljósið birtan er það,
sem blindi maðurinn saknar mest, þegar sjónin er
farin.---------
Andvökuerindi Jónasar Hallgrímssonar, sem eg fór
með i upphafi, lýsir skýrt viðhorfi tilfinningamanns-
ins gegn ljósi og myrkri. — Myrkrið er manna fjandi,
-----en veit eg að vondur andi — varla á þcssu landi
— sveimar um sumarmál. —
J?elta er hreint hergmál þjóðarhugans, alt frá fyrstu
fornöld. pórólfur bægifótur fór á kreik að haustinu,
en m j ö g tók af um göngur hans þá er voraði. Glám-
ur var magnaðastur um miðjan vetur, og svo mætti
telja lengi.
Jóhann Sigurjónsson, frá Laxamýri, yrkir skömmu
fyrir andlát sitt:
„Bak við mig bíður dauðinn
ber hann í hendi styrkri