Skinfaxi - 01.03.1926, Síða 30

30
SKINFAXI
ur mannsins, sem nútíma dulvísindi eru að gera að
höfuðþætti mannlifsins, og sem trúarbrögð okkar
kenna, að sé það eina aleina, sem ekki sé hégómi.
Hið eina, sem ekki líður undir lok. Hið eina, sem er
óháð dauðanum.
Ef við nú reynum að hugsa okkur sálina persónu-
lega, þá er léttast að Inigsa sér hana sem ljós. Lj ós-
veru með mannlegri mynd, eða Ijós án myndar. ]?essa
hugmynd styrkir og þjóðtrú og dulvisindi. Gamlar og
nýjar sögur segja okkur frá skygnum mönnum, sem
sjá Ijós við dánarheð manna. Sjá þau líða upp á við um
loftvegu. Og við trúum þvi mörg, að það sé sál manns-
ins, á leið til æðri heima — ríki guðs.
Já, ljósið á sannarlega bústað í manninum, og það
er ljósið í mannssálinni, sem gerir veröldina hlýja og
bjarta, þegar hún birtist okkur þannig. pessi Ijós
sálarinnar eru misjöfn. Sum sté>r, sum smá. Sumt eru
Ijós, er lýsa i aldir tvær, — en sumt eru ljós, sem naum-
ast megna að hrinda af sér skuggunum. pess vegna er
stöðug barátta milli ljóss og skugga i hugarfari livers
einasta manns. Sérhver tilfinninga næmur maður, hlýt-
ur að finna til baráttu þessara andstæðu afla. Hver
skyni gæddur maður, Idýtur að finna til þessara sveiflu-
hreyfinga hugans. Annað veifið: veröldin björt, menn-
irnir góðir, framtíðin tilhlökkunar efni. Hina stund-
ina: heimurinn táradalur, mennirnir verstu dýrin, fram-
líðin full af myrkri. pessar hugsanir brjótast út á víxl,
eftir ýmsum atvikum, en — eftir því hvor verður að
jafnaði yfirsterkari, gefum við mönnum, einkun
bjartsýnis eða b ö 1 s ý n i s. ■— Já, eftir því livor
hugsunin verður venjulega yfirsterkari, fer það, hvort
lífsbraut einstaklingsins verður björt og blómum stráð,
eða mæðuferð um dimma dali og daprar sléttur; því
það fer mest eftir hugarfari, en ekki lífskjörum, hvort
Jífið verður honum þjáning, eða björt þroskaleið til
æðra lifs. Samskonar óliöpp og samskonar sorgir, hafa