Skinfaxi - 01.11.1927, Blaðsíða 5

SKINFAX7
133
þörf. Engin þörf er lieldur á að liafa geira i afturstykk-
inu, þvi að það er tekið saman undir beltið, og myndast
við það nægilegar fellingar aftaná). Geirarnir ná upp
í beltisstað. Ermarnar eru ekki settar inn í bandveg-
inn, á sama liátt og jakkaermar, heldur ganga þær alla
leið upp undir kragann (Raglanermar). þær mjókka
fram, og eru ekki víðari fremst en nauðsynlegt er til
þess að hendin komist vel fram úr. Kraginn er upp-
standandi og stangaður, svo hann só vel stífur. Klauf
er niður úr hálsmálinu að framan, rúmir 20 cm. að
lengd. Hvorki kraginn nc klaufarbarmarnir leggjast á
nljsvixl, heldur mætast, og er liafður listi undir ldauf-
inni, svo elslú sjái inn i nærklæðin, en kragabrúnirnar
eru kræktar saman, þó svo að krókarnir sjáist ekki.
Klaufinni er lokað með þremur spennum (3—4 cm. á
lengd) og þar, sem hún endar, er saumað á þrihyrnt
lauf (sjá 5. mynd A). Linkragi er lineptur eða þrædd-
ur innan í kyrtilkragann, til þess að taka á móti svita
og óhreinindum. Ivyrtillinn nær niður á mitt læri.
(Raunar var liann hafður linésíður á söguöldinni, en
þó var það nolckuð mismunandi, og seinna á öldum
var liann jafnvel stundum hafður enn styttri en liér er
ráð fyrir gert). Ivl' um skrautklæði er að ræða er kyrt-
illinn saumaður með gull- eða silfursaum að neðan,
franian á ermunum og kraginn og' niður barmana, eða
skrautleggingar eru hafðar á þessum stöðum (hlaðbú-
in klæði). Útsaumsbekkurinn eða leggingin neðan á
kyrtlinum er um 10 cm. breiður og um 5 cm. breiður
á ermunum, en kraginn segir til um breidd uppdráttar
þess, sem þar er bafður. Ef kyrtillinn er t. d. úr klæði,
geta leggingarnar og kraginn verið úr silkiflaueli eða
þykku silki af sama lit, eða scm likustum og barmarn-
ir á klaufinni bryddir með 1—l1/^ cm. breiðri brydd-
ingu. pað er hverjum í sjálfsvald sett, livort liann hefir
kyrtilinn fóðraðan eða ekki. Á hversdagsbúningi fer vel
á því að hafa kyrtilinn hvorki með leggingum né út-