Skinfaxi - 01.11.1927, Blaðsíða 10

138
SKINFAXI
inginn, ef liægt hefði verið að koma því við, en til þess
þyrftu menn að liafa mikið hár, því án þess getur það
naumast farið vel, enria var það notað til þess að halria
hárinu i Jagi.
S k ó r n i r (sjá 7. og 9. mynd). íslensku skórnir eru
auðvitað sjálfkjörnir, þar, sem þeim verður við komið.
En í kaupstöðum er ekki hægt að nota þá, enda eru þeir
afar óhentugir og enriingarlausir eins og þeir koma
fvrir. Munrii það bæta þá að stórum mun, ef settir
væru sólar og liælar
undir þá (sjá 1. mynri
A). í þess stað eru not-
aðir venj ulegir lágir
skór (óreimaðir) og
bryridir (sjá 7. mynri
C). Sú gerð af skóm er
æfagömul og kemur
fyrir þegar á 12. ölri. I
skóna eru leggjábönd-
7. uivnd. Skór. in dregin likt og þveng-
ir, og síðan vafin upp
eftir leggnum og brugðið í gegnum smeygana á buxun-
um og hnýtt utanfótar (eins og sést á 7. mynri). Smá-
riúskar eru hafðir á enriunum, sem lmýtt er saman, eða
enriunum er brugðið unriir efsta vafninginn og þeir
falriir. Önnur gerð af skóm er það sem sést á 7. mynri
A og B. peir ná upp til ökla og eru reimaðir að framan
og tungan saumuð föst beggja megin. Eru þeir líkir
að gerð venjulegum leggstígvélum, nema opnari og
reimaðir með leggjabönrium, sem svo halria áfram upp
unriir hnje á sama hátt og áður er sagt. Annars get eg
,ekki séð neitt athugavert við það, að nota venjulegan
skófatnað við litklæðin, l. ri. lága skó; pað gerir að
minsta kosti kvcnfólkið, sem klæðist íslenskum þjé>ð-
búningi, og hneykslast enginn á því.
L e g g j a h ö n ri i n 'ern 1—1 y2 cm. á breirid, ýinist