Skinfaxi - 01.11.1927, Blaðsíða 12

140
SKINFAXI
besta efni, sem völ er á. En hvort sem notað væri í
klæði þessi islenskt efni eða útlent, þá verða þau, jafn-
vönduð, miklum mun ódýrari, og ekki einungis það,
heldur er hægt að nota þau betur tit. Liggur það í því
að hægt er, án þess að það verði ósamstætt, að fá eina
og eina flik, jafnóðum og þau slitna, og nota það lengs.t,
sem hest endist. En ef huxurnar úr samstæðum jakka-
fötum eru orðnar (’mýtar, getur maður varla notað
jakkan og vestið, heldur verður að kaupa nýjan alfatn-
að. Litklæðin eru einhver hinn léttasti og þægilegasti
búningur, en eru þó hlýrri en jakkaföt, vegna þess að
kyrtillinn er lieill að framan. þau hafa ennfremur þann
kost fram yfir jakkafötin, að hægt er að klæða sig
meira eftir því livort kalt er eða heitt, án þess að það
sjáist (t. d. að vera í peysii undir kyrtlinum ef ka.lt er,
en í nærskyrtunni einni cf heitt er. Svo er til önnur gerð
af kyrtlinum, en það er að liafa hann kragalausan og
fleginn í hálsinn (sjá 1. mynd B), pað er mjög hent-
ugur „sport“- og sumarbúningur og að vísii er það lík-
ara þvi, sem áður var. ]?á er klaufin niður úr liöfuð-
smáttinni styttri (8—10 cm.) og fest saman efst með
einni spennu eða nisti; ef legging er um höfuðsmátt-
ina, þá er hún 3—4 cm. hreið. Fallegra er að höfuð-
smáttin sé ekki alveg kringlótt, lieldur lítið eitt lengri
niður að framan (þ. e. komi niður i odda). Hversdags-
búningurinn er eins og hátíðabúningurinn, að öðru leyti
en því, að minna er i hann borið. Réttast er að liafa
engar leggingar, að minsta kosti engan útsaum á hon-
um. í staðinn fyrir silfurspennur á kyrtlinum og skikkj-
unni má hafa hnappa, klædda með samlitu efni og
klæðin, sem þeir eru festir á, og lmeslur á milli úr
snúrum (sjá 5. mynd B). Á heltinu sé þá liöfð nýsilf-
ur- eða koparhringja og buxurnar reimaðar, kræktar
eða hneptar saman uin lméð (eða venjulegar sport-
huxur og sportsokkar eða vefjur).
Heklan (sjá 1. mynd C og D). Hún er sniðin