Skinfaxi - 01.11.1927, Blaðsíða 27

SKINFAXI
155
peir heyrðu landsins lijarta slá við sitt.
]?eir urðu hjartsýnir á framtíðina, sáu bjarma af
morgunroða nýrrar gidlaldár í augum hinnar vaknandi
œsku.
Nú liafa U. M. F. starfað um 20 ára skeið og vér
spyrjum:
Hafa þau nokkurt gagn gert? Svörin verða misjöfn,
eftir því hvernig menn lita á málið, en flestir munu þó
viðurkenna að þau hafi verið til heilla fyrir uppeldi
æskunnar. í heildinni er mikið starf sem eftir þau ligg-
ur, borið saman við þá örðugleika, sem við er áð stríða.
Kn eilt er víst, að betur má ef duga skal — b e l u r og
e n n b e l ur. Skólarnir liafa veitt nýjum- straumum
ár eftir ár inn i félögin. pað hefir verið þeirra aðallífs-
næring og lilýtur altaf að verða, ekki síst er þau hafa
gert skólastarfsemina áð sínu áhugamáli og beita scr
fyrir henni. pannig verða þau sem einskonar auka-
skólar, þarfar uppeldisstofnanir, sem að eins krefjast
tómstunda og örfárra króna.
pannig bafa sum þeirra verið og þannig ættu þau öll
að vera.
Áhrifa þessa samstreymis skóla og félaga gætir þó
einna mest i andlegum þroska æskunnar. Líkamsment-
in hefir síðast orðið olbogabarnið. Einkum má kenna
það vanrækslu skólanna og þeirra félaga sem i bæjun-
um starfa og besta aðstöðu liafa.
U. M. F. kauptúnanna æltu að gela verið bæði upp-
tök og ósar hinna smærri sem verða að starfa í fámenni
sveitanna og hafa þó sumstaðar komist feti framar
í iþrótlum, þrátt fyrir illa aðstöðu og ónóga kenslu.
pó er ekki hægt áð segja að íþróttalífið liafi verið „þag-
að í hel“. Mikið hefir verið um það rætt og ritað, og
ti! eru menn, sem hafa áhuga á því í orði og verki og
vita að um alvörumál er að ræða. Margir sjá og viður-
kenna gildi þeirra og skilja að fátt eigi öllu meiri heinit-
ing á tómstundunum.