Skinfaxi - 01.11.1927, Blaðsíða 9

SKINFAXI
137
skoitthúfa fyrir af ýmsum gerðum í þjóðbúningum
karla um öll Norðurlönd. Hún er sniðin í tveimur
stýkkjum, lop])mynduð, og er oddurinn brotinn út af
lil vinstri. Silfurlitur eða gyltur skúfur er í toppinum,
6—7 em. langur og er hann látinn hanga niður framan
við eyrað. (Til þess þarf húfan að vera brotin skakt,
þannig, að hún verði liærri að framan, eins og sýnt er
með punktalínunni á 6. mynd A). Líka má sltúfurinn
vera úr silki. Legging er neðan á húfunni, ‘iy%—3 cm.
breið, og eftir saumun-
um alla leið upp í
toppinn. lvemur sú
legging út eins og
brydding á þeim parti,
sem legst útaf og sést
liún þar aðeins hálf,
því toppurinn er press-
aður flatur og brotinn
eftir saumunum (og
þar með eftir miðri
leggingunni). Verður
því hálf leggingin inn-
aná útbrotinu. Legg-
ingarnar á húfunni verða að vera úr silki eða einhverju
þunnu efni, svo þær séu ekki of fyrirferðarmiklar, og
svipaðar liúfunni sjálfri að lit. Stundum eru lagðar
gvltar eða silfurlitar snúrur meðfram leggingunni og
er það í samræmi við silfur- eða gulldúskinn í toppin-
um. Ef húfan er fóðruð, er fóðrið ekki látið ná lengra
en upp að útafbrotinu. Annars er loðlnifa sjálfsagt
vetrarhöfuðfat við búninginn, enda er hún eittbvert hið
elsta höfuðfat, sem sögur fara af. En algengt mun það
hafa verið til forna, að nota höfuðföt, sem áföst voru'
við önnur klæði. Hafa menn oft gengið berhöfðaðir,
en með band eða spöng (hlað) um höfuðið þegar mcira
var við haft. Hlaðið hefði mi átt hvað best við bún-
6. mynd. A og B skotthúfa,
og D regnhetta.