Skinfaxi - 01.04.1932, Qupperneq 34

86
SKINFAXI
uppvaxandi æsku, eins og kaupstaðirnir? „Sérkenni
sveitamenningarinnar hverfa nú óðum og er það vel
farið“, segir hann. Ef þetta væri rétt greint, væri það
þá vel farið? — En svo segir liann: „En þó skal það
játað, að til eru þeir þættir i sveitamenningunni, er
þroskazí hafa í fásinninu og líkindi eru til að muni
einkenna hana að töluverðu leyti enn um skeið.“
Þjóðin liefir alltaf ált, á öllum tímum, „þrautseigju"
til að vinna að framtiðarhugsjónum sinum, og á enn.
Hún hefir átt „fyrirlitningu“ til að hera til þeirra
manna, sem á einhvern hátt liafa sýnt öfuguggastefnu
í þjóðræknismálum og umbótastarfsemi. „Umbótaþrá“
hennar hefir alllaf verið vakandi hjá þeim mönnum,
sem bera velferð hennar fyrir brjósti. Þeir liafa að
vísu oft verið fáir, og mátt sín lítils, en þeir hafa þó
verið vökumenn þeirra liugsjóna. En svo eru á öllum
tínium til menn, sem þykjast vera vökumannsstarfi
vaxnir, — en „fljóta þó sofandi að feigðarósi“. Það
er ekki hentugasta aðferðin, að standa kyrr i straumi
lífsins. Öll kyrrstaða er hættuleg. Ekki heldur að fylgj-
ast með straumnum. Það er flótti. Heldur á liver og
einn að synda móti straumi — kljúfa strauminn. Sá,
sem er fær í því að synda á móti, er alltaf viss um
sæmilega landtöku.
Skúli telur hugsjónir ungmennafélaga hafa átt rétt
á sér fyrir 25 árum. En nú séu þær úreltar og eigi lít-
inn tilverurétt. Eg hefi áður haldið fram, að ættjarðar-
ást og sjálfstæðisbarátta séu jafn sígild orð á stefnu-
skrá U. M. F., eins og fyrir 25 árum. Vinbindindið er
engu síður þarft nú en þá, fyrst þjóðin bar ekki gæfu
til að losna við vinið 1915. Iþróttamálin verða alltaf
sígild. Iðnaðarmálin einnig. Sem sagt, öll þau mál,
sem U. M. F. hafa á stefnuskrá sinni, verða gildandi
um ókomnar aldir. En ýms flciri mál þyrflu félögin
að taka á stefnuskrá sína, svo sem tóbaksbindindi og
takmörkun á alls konar vörutegundum, sem kægt er