Skinfaxi - 01.10.1932, Blaðsíða 1

Skinfaxi VI. 1932
Kveðja.*
i.
Ég lieilsci þér æska, með viðlag á vör
úr vorgrænum laufskógi islenzkrar tungu.
Ég heilsa með rödd þeirra’ úr fortíðarför,
sem flugu á undan og leitandi sungu. —
Því enn þarf að kanna og knýja fram svör,
og kalla til vorsins og lífsins þá ungu.
1 laufinu þýtur hin liðna tíð,
með legndardómsfullum söngvatrega,
ýmist höfug og sterk eða himinblíð,
— ýmist hlæjandi létt eða dapurlega.
En úr moldinni gægist framtíðin fríð
og fálmar og bgltir sér alla vega.
Það er áður ég hgllti sem eilífðarhljóm,
það ómar nú veikt —- eins og brostinn strengur.
Og gfir mig hrgnja hin bliknuðu blóm,
sem buðu sinn ilm, þegar ég var drengur.
Þau hafa orðið að þola sinn dóm,
og þrífast nú ekki í skóginum lengur.
*) Flutt i útvarpið 17. júní 1932, er minnzt var 25 ára af-
mælis U. M. F. í.