Skinfaxi - 01.10.1932, Blaðsíða 19

SKINFAXI
143
menn draga sig smált og smátt á eðlilegan hátt út úr
þeim, þegar lífið fær þeim meiri ábyrgð og fjölbreytt-
ari verkefni. Eg býst við, að félögin sakni þess oft,
að missa þannig ágætt félagsfólk, og þó er þetta liin
eina eðlilega og sjálfsagða rás viðburðanna. Að vísu
mun vera nokkuð í félögunum af ágætu, eldra starfs-
fólki, sem hefir bundið svo sterka tryggð við félags-
skapinn, að það vill starfa fyrir bann áfram. Er ekk-
ert um það að segja, á meðan það eru svo að segja
undantekningar, en því mega þessir eldri félagar ekki
glcyma, að verða ekki um of iblutunarsamir, þó að
þeim kunni að þykja eittlivað ganga öðruvísi en þeir
telja bezt fara, þvi að ungmennafélögin eru félagsskap-
ur æskunnar, sem hún sjálf á að stjórna.
Annað er það, sem> eg hygg að bafi varið ungmenna-
félagsskapinn ])ér á landi fyrir rotnun, það er að hann
hefir alltaf verið kreddu- og öfgalaus. Félögin standa
á kristilegum grundvelli og liafa vínbindindi á stefnu-
skrá sinni, og gat hvorttveggja orðið tilefni til öfga og
úfrjálslyndis gagnvart þeim, sem öðruvísi liugsa. Á
þessu liefir aldrei borið; vona eg, að það megi taka
sem sönnun þess, að félögunum liafi verið það ljóst,
að meira eða minna leyti, að til sjálfs sin befir mað-
ur rélt til að gera kröfur, en ekki til annarra, og að
umbótastarfið verður að byrja lieima fyrir. Hitt væri
auðvilað aftur á móti mjög slæmt, ef eitthvað væri til
i þeirri ákæru á hendur félaganna, að sum þeirra séu
ekki farin að taka bindindisheit félagsmanna sérlega
alvarlega. Sízt af öllu má glatast drengskaparbugsjón
félaganna og virðingin fyrir þeim lögum og heitum,
sem félagsmenn hafa sjálfir sett sér og gengið undir
af frjálsum vilja. Og eins og nú standa sakir bér á
landi, ætli félögunum að vera það ljóst, hvílík þjóðar-
nauðsyn það er, að ungmennafélagar bregðist ekki beit-
um sinum og liugsjónum í þessu efni.
Rétt áðan var sungið bér i útvarpið „Yormenn Is-