Skinfaxi - 01.10.1932, Síða 24

148
SKINFAXI
vekur oft aðdáun öld eftir öld. „Hver lcenndi þér þetta
eldgamla lag?“ spurði eg eitt sinn mann nokkurn. —
„Amma mín kenndi mér það, og liafði liún numið af
ömmu sinni,“ sagði liann. Og var þar þó ekki nótum
til að dreifa.
Þannig er það með þau tónskáld, sem eiga þvi láni
að fagna, að kunna að slá hörpu sína svo, að fjöld-
inn hlusti og læri tóna þeirra. Kynslóð eftir kynslóð
nema tónana liver fram af annarri, og tónskáldin verða
langlif í landinu.
Það yrði of laugt mál hér, enda óþarfi, að fara að
telja upp öll lög Sigvalda Kaldalóns. Hvert ágætis söng-
lagið liefir rekið annað um langt skeið og eru mörg
þeirra þannig g'erð, að þau eru með öllu óglevmanleg
þeim, er eitt sinn numið hafa. Vil eg þó aðeins nefna
nokkur nöfn: „Heimir“, „Betlikerlingin“, „Alfaðir
ræður“ o. fl. eru áhrifarík og örlagþrungin lög með
frumlegum, stórskærum tilþrifum. Þá slær Sigvaldi
ekki sjaldan á hina þýðu og hugljúfu strengi með
óvenjulega laðandi mætti, svo sem i lögunum „Svana-
söngur á heiði“, „Leiðsla", „Eg lit í anda liðna tíð“,
„Þú eina lijartans yndið mitt“, „Vorsins friður“, „Vor-
vindur“, „Ljúfi, gef mér lítinn koss“, „Eins og ljóssins
skæra skrúða“. Fjögur hin siðastnefndu eru í Ljúf-
lingum. Þ!á má ekki gleyma hinum yudislcgu vöggulög-
um Sigvalda, sem öll eru eius og sungin fram af munni
islenzkra mæðra. Munu þær vera margar liinna yngri
mæðra, sem ekki hafa raulað „Sofðu, sofðu góði“, yfir
börnum sínum, eða „Erla“ og „Sofðu unga ástin mín“.
Þá má og nefna nýtt vöggulag við „Vögguljóð“ Hall-
dórs Kiljan Laxness. Lagið „Kveldriður“ er mjög sér-
stakt og tilþrifamikið lag, og allir kannast við lagið
„A Sprengisandi“. Nú slær Sigvaldi enn á nýjan streng.
Hefir liann nú uppá síðkastið samið allmörg vikivaka-
lög í háíslenzkum stil. Eru þau hvert öðru fegurra og
skemtilegra, og hefir íslenzkur æskulýður tileinkað sér