Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 37

SKINFAXl
117
Tunga, bókmenntiv, saga landafræði, og náttúru-
fræði lieimalandsins Jiafa notið ])ar fullrar virðingar.
Það er til marks um þörfina á slíku, að margir nem-
endur skólans fyrstu árin Jiöfðu aldrei séð Færeyja-
kort fyrr en þar. Yfirleitt starfaði skólinn og starfar
enn í frjálslyndum þjóðlegum og kristilegum vakn-
ingaranda. Símun hefir jafnan kennt færeysku, sögu,
landafræði, íslenzku, og stundum ensku hin siðari ár.
Rasmus kennir stærðfræði, náttúrufræði og dönsku.
Auk þessa liefir verið keimd handavinna á sumar-
námiskeiðunum, og hafði frú Sanna þá kennslu til
1925. Þá voru þar íslenzkar kennslukonur i þeirri
grein í þrjú sumur, en síðan hefir Bergljót af Slcarði,
yngsta dóttir skólastjórahjónanna, haft ]íá klhnslu á
liendi. — Aulc lúnnar föstu kennslu liefir skólinn
lialdið mörg sérnámskeið í vefnaði, matreiðslu o. fl.
— Á meðan færeyslc tunga var bönnuð í kirkjum eyj-
anna, hélt J. Dahl prófastur færeyskar guðsþjónustur
i slcólanum. — „Ólavsölcuaftan“ (28. júli) ár hvert er
almenn samlcoma í skólanum, um leið og sumarniám-
skeiði lýlcur. Tala þá jafnan aðfengnir ræðumenn og
oft erlendir.
Slcólinn ræður yfir litlu húsrúmi, og nemendatala
getur eklci verið há. Aðsólcn hefir veriö misjöfn, oft-
ast húsfyllir, stundum færra. Flestir slcólasveinar hafa
verið 34, en fæstir 4; meyjar flestar 20, fæstar 3. En
allir liafa nemendurnir vaxið þar að þroska, ættjarð-
arást og slcilningi og þelckingu á þjóðlegum verðmæt-
um. Af þelcktum mönnum, er sótt liafa skólann, má
nefna slcáldin Hans A. Djurhuus, Heðin Brú og Martin
Joensen, Johan Kallsoy þingmann, S. P. Zacliariassen
landlækni, Chr. Haraldsen cand. mag. o. fl. Sókn gam-
alla nemenda á sumarmót slcólans sýnir, að liann á
rílc itök í þeim. Og þess hefir sá, sem þetta ritar,
glögglega orðið var í viðræðum við þá, er setið liafa