Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 46

126
SKINFAXI
yrkisefni ög bragarhættir smekkvíslega samræmt.
I’j-ýðileg og tilþrifamikil eru kvæðin „Þorranótt“,
„Skírnarveizlan“, „Kaupstaðarferð um vetur“, „And-
vaka“, „Nótt á fjöllum“ og „AfsaV'. í slíkum kvæðum
skáldsins draga stílþrótturinn og málkyngin sérstaklega
að sér athvgli lesandans.
Annarsstaðar er það liin ljóðræna fegurð, sem heillar
hugann, eins og i hyrjunarerindum kvæðisins „Slysið á
sumardaginn fyrsta“, um sviplega drukknun elzta son-
ar Björns, sem er eitlhvert fegursta og áhrifamesta
kvæðið i allri hókinni:
Hinn fyrsti sumardagur var genginn loks í garð
með geislasveig um höfuð og vor í bláum augum.
()g bærinn upp við fjallið hinn unga morgun varð
svo yndislega fagur sem glóði hönd í baugum.
Út göngin hlupu börnin sem iambahjörð að lind.
Þavt léku sér um varpann á grænum spariskónum.
En sunnan flugu lóur hinn létta morgunvind.
Þær leituðu uppi granda, sem auðir voru í snjónum.
Náttúrulýsingar og árstíða lála Jóni óvenjulega vel.
Kvæðið „Heilög jól“ hefst á þessu snjalla erindi:
Eins og ljómalogn á hafi •
liggur mjöll í heiðaveldi.
Tunglið eins og sól á sumri
sveipar jökla hvítum eldi.
Fólkið verður allt að æsku
augnablik á jólakveldi.
Með sama handbragði er lýsingin á Reyðarfelli:
Reyðarfeil í bláins djúpi blikar.
Byggðin hverfur þar að heiðalöndum.
Yfir gnúpum kveldsins logi kvikar.
Kastar Ijósi að fjarstu skýjaröndum
Hemra mjallahvít i fossum fellur,
felld í sínar þröngu gljúfraskorður.
Hvítblár jöklum sjór um bóga svellur.
Svnda þeir sem hvalir geiminn norður.