Skinfaxi - 01.11.1939, Blaðsíða 50

130
SKINFAXI
— svo drengileg, holl eru vormannsins verk,
svo voldug er hugsjónin, göfug og sterk!
Með virðing og þökkum vér minnumst hvers manns,
sem merkis vors gaetti með sóma.
Úr heiðríkum vordraumum ‘hnýtum vér krans
og hundruðum minningablóma,
— með sólskin í huga og brosi á brá
vér bindum þann heiðurskranz O 1 a f i p á !
Jóhann Bjarnason:
Dagur.
Apríldagur. Úti rosi,
inni hlýtt á vinamóti.
Kappræðurnar hreyfa í hæðir
hugsananna ölduróti.
Rökfast sótt og rökfast varizt
rætt og hlcgið eins og gengur.
— Inn í sal til fundar fetar
feiminn, lítill sveitadrengur.
Ég kom inn sem allra minnstur,
æfin haldin hversdagsmóðu.
— Líkt og hjúpi væri varpað,
veraldir mér opnar stóðu!
Ég fór út sem allra jafni,
eygði skýrar tímamerkin.
Æskan samstillt sigur tryggir.
— Svona skapast kraftaverkin!
Dynur síðast lokalagið
líkt og foss af bergi þungur.
Svellur brjóst af sigurvissu,
svona er það að vera ungur!
Skein úr hverju brúnabliki
bjarmi af vori, mildur, fagur.
Það varð kvöld — og það varð morgunn,
Þetta varð minn stærsti dagur!