Skinfaxi - 01.11.1939, Page 53

SKINFAXI
133
Viltu hlusta? — Þá heyrir þú eitthvað,
— eitthvað heillandi, vorhlýtt og bjart,
glitað sólstöfum vorheiðra vona
— allt er vafið í gróður og skart.
Það er óður frá æskunnar heimi,
það er íslenzkra vormanna sól,
það er íslenzkra vormanna veldi,
merlað vorgrósku’ er aldrei kól.
III.
Fyrir þrjátíu árum var æskan
rík af eldi — þótt virtist kalt.
Hún v(ar sólgin í sigrandi átök,
það að s i g r a var henni allt.
Hún var ósmeyk við erfiðar þrautir
og átök um stefnumál sín.
Þeir finna’ alltaf bjartar brautir,
sem brosa er sólin skín.
Hún var ósmeyk við ellinnar vetur,
það var öryggi og festa á brá.
Hún var viss um að sigra um síðir
og sólskinsmarkinu ná.
En barátta æsku við elli
er oftast svo vonasnauð.
En hér reyndist eitthvað annað
en ófágað grjót fyrir brauð.
Því ungmennafélög íslands
unnu þá miklu þraut,
að s a n n a að æskan á óðul
um alla þjóðlífsins braut.
Að sanna: að síungur andi
er s i g u r hvers einasta manns,
og framtíðarvonin að verja ’ann
frá vöggu til grafarranns.