Skinfaxi - 01.11.1939, Qupperneq 59

SKiNFAXI
139
íinningu, gerðu hann að miklum lækni, öruggum og heppnum.
Það var helzta skemmtun hans, að nema og fræðast, og til
l'ess varði hann lómstundum sínum. Ilafði hann þann sið,
að sökkva sér niður í eina fræðigrein í senn, og tók þannig
hverja af annari, einkum tungumál. Jólc hann með sjálfsnámi
við kunnáttu sína í þeim málum, sem hann hafði lært í skóla,
og bætti við hollensku, spænsku og esperantó. Ýmsar aðrar
fræðigreinar tók hann sömu tökum. Hann var mjög vel að
sér um skák og iðkaði hana talsvert.
Gísli Pétursson hafði sig lítt frammi í opinberum málum
og var fremur hlédrægur að skapgerð. í skoðunum var hann
þéttur fyrir og einbeittur, rökfastur og manna frjálslyndast-
ur og lausastur við kreddur, enda róttækur í mörgum efnum.
Mest lét hann skólamál til sin laka, af þeim málum, er ekki
snertu beint starfssvið hans. Skólanefndarmaður var hann á
óllum þeim stöðum, sem hann þjónaði sem læknir. Þau tíu ár,
sem eg var skólastjóri á Eyrarbakka, sat hann þar i skóla-
nefnd. Hefi eg engum manni kynnzt, þeim, er ekki var skóla-
maður að starfi og menntun, er jafnvel hefir vitað og skilið
þarfir og gildi skóla sem hann. — Bindindismál lét hann og
allmikið til sín taka. Þá var hann mjög heitur áhugamaður
um sjálfstæði þjóðarinnar, meðan um það var deilt.
Þegar Ungmcnnafélag Eyrarbakka var stofnað 1920, var
Gisli Pétursson einn stofnandi þess, þá 53 ára gamall, og var
síðan ungmennafélagi til dauðadags. Nokkur fyrstu árin var
hann varaformaður og lögreglustjóri félagsins. Og alltaf var
heimili hans félaginu hin mesta stoð. Öll börn hans, sem
upp komust, eru eða hafa verið ungmennafélagar. Eru þau:
Pétur cand. phil., Jakob verkfræðingur, Guðmundur læknir,
Ketill lögfræðingur, ólafur verkfræðingur, Sigurður skrif-
stofumaður og Guðrún námsmær. Valgerði, næstyngsta barn
sitt, bráðefnilega stúlku, og uppkomna fósturdóttur mjög
gjörvilega, Vigdísi Ólafsdóttur, misstu þau hjón með fárra
daga millibili i ársbyrjun 1926, er taugaveiki geisaði á heim-
ili þeirra. Við það tækifæri, og i sambandi við annað and-
streymi, sem hér verður eigi getið, kynntist eg því, hve dá-
samlegt vald Gísli Pétursson hafði yfir tilfinningum sínum
og skapi.
Gísli læknir Pétursson var samvizkusamasti og skyldu-
ræknasti maður, sem eg hefi kynnzt, strangasti við sjálfan
sig og vandasti að virðingu sinni. Kom það fram bæði i
embættisfærslu hans og einkalífi. Iiann lifði heilbrigðu lifi
og reglusömu og varð aldrei misdægurt, fvrr en hann tók