Skinfaxi - 01.11.1939, Blaðsíða 70

150
SKINFAXI
að nota tómstundir sinar sér og öSruni til gagns og gleði,
og til þess að ungmennafélagsskapnum væri skipað á þann
heiðurssess, sem hann á skilið i menningarlífi þjóðarinnar.
Halldór Kristjánsson:
A» IOKÐM.
Það er ábyrgðarhluti að dæma utn félagslíf í fjarlægum
sveitum og hafa aðeins komið þar snöggvast. Það er ekki
víst, að ferðamaðurinn fái rétta hugmynd um félagsiífið, þar
sem hann kemur gestkomandi. Ályktanir lians eru e. t. v.
mótaðar af óvenjulegum atvikum eða þá meira en vert er
af einstökum mönnum. Eg get því ekki ætlazt til þess, að
það, sem eg segi hér, verði skoðað sem neinn óskeikull dóm-
ur. Það eru aðeins ályktanir manns, sem á hröðu ferðalagi
sér ekki nema sumt þess, sent máli skiptir.
Þegar eg 'heimsótti eyfirzk og þingeysk ungmennafélög
síðastliðinn vetur, sá eg ýmislegt, sem mér finnst ástæða til,
að öðrum sé bent á. Þess vegna skrifa eg þessar lánur.
Eg benti á það i Skinfaxa í fyrra, hversu hugsjónir væru
hið sameinandi afl í félögum og hvernig bindindismálið
sýndi okkur merki l>ess á Eyfirðingum. Á það skal þvi ekki
minnzt að þessu sinni.
Það er augljóst, að ýms eyfirzku félögin standa á gömlum
merg. Þau hafa unnið sér viðurkenningu og hlýjan hug alls
sveitafólksins, og félagsmenn þeirra eru orðnir ræktaðir til
félagsstarfa. Því er það viðkunnanlegt, að vera gestur þeirra.
Og sum Jieirra eru áreiðanlega með beztu umf. landsins. Svo
er til dæmis um Umf. Reyni á Árskógaströnd. Það er alls
ekki fjölmennt félag en þar hefir verið unnið af glæsilegum
áhuga, m. a. fyrir heimavistarskóla sveitarinnar. Ár eftir ár
licfir hver einasti félagsmaður komið með einlivern hlut,
sem hann helir gert eða látið gera og svo hefir verið seldur
fyrir það mól. Svo almenna hefir félagið gert þátttökuna til
liðs því inikla máli sínu.
Umf. Æskan á Svalbarðsströnd hefir mjög góða yngri
deiid. Það fann eg, þegar börnin á Breiðabóli, —- 10 og 11
ára gömul, — voru að segja mér frá starfi hennar. Þau gerðu