Skinfaxi - 01.11.1950, Blaðsíða 69

SKINFAXI
133
húðarinnar fyrir æfingu, sem kallar á oss út i náttúrur.a —
en meira um það síðar.
d) Vér erum nú komin að því að rœða um hreyfinguna.
VarSandi hreyfinguna er takmarkiS þaS, aS ná liinu æski-
lega líkamsástandi, sem leiSir af þjálfun vöSva. Ég hef þegar
minnzt á hin fjögur atriSi þessa, en þýSingarmesta atriðið
er ekki hin kerfisbundna vinna, en einfaldlega þaS, aS kenn-
arinn liafi augun opin fyrir öllu, og frekar aS hann veiti
nemandanum nægilega uppíræðslu til þess að hann jjekki
sínar eigin veiku hliðar. Hvert hinna fjögurra æfingaratriða
verða að vera miðuð við það að hæta úr þvi, sem áf ítt er
í likamsþroska. í l)essu sambandi er það augljóst, að mýkt og
fjaðurmagn sé þegar til staðar. fig nefni hér eina tegund æf-
inga, sem mjög er lögð áherzla á i hinum sænsku fimleik-
um — teygjuæfingar, til jiess að auka þan vöðvanna.
ViS þetta getur maður bætt kínverskum fimleikum, sem
samanstanda aðallega af teygjuæfingum, en við þær eru tengd-
ar æfingar, sem miða að ])ví að umbera sársauka. Þjálfun, án
teygju og jafnvægisæfinga, er áfátt. En þessar æfingar mega
ckki vera óhóflegar, svo að þær leiði af sér stirðleika. Sú
meginregla gildir, að sérliver teygjandi æfing þarfnast mót-
vægi i slökun. Þetta er líka sannleiki í sambandi við ein-
staklings ijjróttir, hver sú, sem iþróttin kann að vera, j)ar
sem leitast er við að ná hinu fyllsta afeki. En, ef íþróttamaSur
leggur á sig slika þjálfun, og vill ekki trufla sína sönnu fjöl-
hæfni með einhæfni, verður að iðka til viðbótar ])á eða þær
iþróttir, sem veitir honum slökun og tilbreytingu. Ég endur-
tek skoðun mina, að vér verSum að hugsa atriðaskipt, meS
j)ví notast allt afl vort, og slíka notkun köllum vér að hafa
vald á hreyfingunum.
Líffærajjjálfun og hreyfingaþjálfun eru að minum dómi að-
aleinkenni hinnar nýju almennu þjálfunarkennslu.
Hreyfingaþjálfunin er ekki framlcvæmd til jæss eins að
fegra hreyfingarnar, heldur til licss að vöðvaöflin fái reip-
rennandi að njóta sín. Ef óformlegar hreyfingar koma í stað
formlegra hreyfinga, l)á er hreyfingaþjálfunin framkvæmd
á svipaðan hátt og minnisatriði verða auðveldar munuð, ef
þau eru tengd einhverju, sem er némandanum vel kunnugt, og
verður því ekki nemandanum meiningarlaus orðaruna.
Háttbinding æfinga, eins og háttbinding minnisatriða, leið-
ir af sér minni orkueyðslu. Þetta leiðir fram spurningu, sem
hefur að minu áliti átt stóran og óhóflegan j)átt í deil.unum