Skinfaxi - 01.11.1950, Blaðsíða 71

SKINFAXI
135
sér næga örvun á líffærin, þó að erfiðið kunni að vaxa. Það
er því nauðsynlegt að velja hverjum einstaldingi slíka hlutfalls-
lega vinnu í æfingunum, að full örvun náist. Venjulega legg-
ur nemandinn sig fremur lítið fram en mikið. Aðeins með
hámarki örvunar næst sérstakur fullnægjandi árangur, og gildi
samkeppninnar i iþróttum, er meðal annars það, að hún
leysir fulla orku úr læðingi og þenur hverja taug, og er því
orsök þess, að hámarksörvun er náð. Gildi formlegra æfinga
er þá fyrst fyrir hendi, þegar hámarksörvun er náð. Með því
geta æfingar, sem eru notadrjúgar fullorðnum, verið aðeins
tímatöf fyrir unglinga og börn, og ég verð að segja, að mjög
stór hluti staðæfinga sem unglingar og börn eru kvalin með
i skóla, liafa vart meira gildi fyrir þau, en ef þau sætu á skóla-
bekk í tíma. Ef ég má orða það svo, eru svitandi æfingar ein-
ar til gagns. Erfiðinu verður að setja það takmark, að það
sé hvorki of litið né of mikið. Og að vísu er of mikið erfiði
ekki hið hættulegasta, heldur miklu fremur liinar reglubundnu
endurtekningar, og þá fremur ef þær eru framlcvæmdar án
hvílda. Engum má sjást yfir hin háttbundnu störf líffæranna
við líkamsæfingar, átak og slökun. Slökun er hægt að vcita
bæði í livíld og tilbreytingu.
Beint íþróttalegt erfiði setur þcssi fjögur þýðingarmiklu
skilyrði:
1) Líkaminn verður að vera fullþroskaður.
2) Líkaminn verður að vera laus við líffæralega veiklun.
3) Likaminn verður að vera þjálfaður.
4) Erfiðið má ekki endurtaka of oft.
Ég þarf elcki að nefna ncma örfá atriði sem dæmi um skað-
semi iþrótta, ef þessa cr eigi gætt:
Líffæri eins iðkenda hættir að starfa.
Sjúklegt ástand annars, sem ckki er að fullu batnað eftir
vanheilindi, verður ólæknandi.
í þriðja tilfellinu lamast heili og taugar.
Vér stöndum þvi andspænis tveim hættum:
1) Að æskumaðurinn sé látinn taka þátt í erfiðum kappraun-
um of snemma, sem eru honum likamlega ofviða, cða
eru honum of þungt álag sálarlega.
2) Að keppnin verði ráðandi atriði i lífi einstaklingsins, í
stað þess að vera þjónandi.
f) Aldursflokkun:
Líkamsmennt hefur sína sérstöku aldursflokkun. Vissar
hreyfingar cru bezt lærðar á árunum milli 6 og 12, þó að þess-