Skinfaxi - 01.11.1950, Blaðsíða 50

114
SKINFAXI
orðið virkir þátttakendur i störfum ungmennasambandsins;
og verður þvi ekki vikið að sögu þeirra hér að þessu sinni.
Um störf og sögu hvers einstaks félags verður ekki ritað
hér, nema að þvi leyti, er starf þeirra beinist sérstaklega að
störfum ungmennasambandsins. Ungmennafélögin liafa á und-
anförnum áratugum lagt mikinn og margvíslegan menningar-
skerf til framfara héraðsins, og verður aldrei vegið það
„mikla pund“ sem skagfirzk æska liefur ávaxtað frá byr.jun
til þessa; fyrst og fremst með auknu manngildi sínu og menn-
ingu fyrr og síðar á þessu 40 ára tímabili.
Tildrög ungmennasambandsstofnunar.
í byrjun maímánaðar vorið 1906, var því hreyft á i'élags-
fundi hjá umf. „Æskan“, að reynd yrði samvinna við umf.
„Framför“, um sameiginlegan skemmtifund næsta sumar, til
aukinnar kynningar á milli þessara ungmennafélaga, á sam-
eiginlegum áliugamálum. Málshefjandi á fundinum var Jón
Sigurðsson að Reynistað. Þann 1. júni s. á. var haldinn sam-
eiginlegur umræðufundur að Reykjarhólsgarði — við Varma-
hlíð — til að koma málinu til framkvæmda. Mættu á fund-
inum félagsmenn „Æskunnar“ og „Framfarar“. Tók fundur-
inn þá ákvörðun að haldinn yrði sameiginlegur skenuntifund-
ur að Skiphól við Vindheimabrekkur, þá um sumarið þann
12. ágúst. Beið margur æskumaður þessa dags með óþreyju, og
var þá þegar hafinn ýmis undirbúningur samkomunnar. Þ. 12.
ágúst var hið bezta góðviðri til útiskemmtunar og setti þá
samkomuna Kristján Árnason — síðar bóndi að Krithól, — og
stjórnaði henni. Þar næst hófust ræðuliöld. Jón Sigurðsson að
Reynistað flutti minni íslands; Jón Árnason að Vatnsskarði —
síðar bankastjóri Landsbanka íslands, — flutti minni Skaga-
fjarðar; Jón Árnason að Reykjum í Tungusveit — síðar bóndi
að Vatni á Höfðaströnd — flutti minni bænda, og Þorsteinn
Jóhannsson að Stóru-Gröf á Langholti — síðar bóndi þar —
flutti minni verkalýðsins. Á milli ræðuhaldanna fór fram
söngur á ættjarðarkvæðum. Um miðdegi var sezt að snæðingi,
því allir samkomugestir höfðu veitingar sínar meðferðis á
staðinn, en siðdegis voru háðar ýmsar íþróttir og farið í úti-
Iciki. Lauk samkomunni kl. 11 um kvöldið.
Næsta ár, 1907, var aftur lialdinn sameiginlegur skemmti-
fundur þessara áðurnefndra félaga; að viðbættri þátttöku
drengja bindindisfélags Seyluhrepps — síðar umf. „Fram“.
Sótti þessa samkomu fjöldi af æskufólki úr liéraðinu, enda
öllum gefinn frjáls aðgangur. Var samkoman með svipuðum
hætti og árið áður, að viðbættum kappreiðum.