Skinfaxi - 01.04.1952, Síða 5

SKINFAXI
5
mun hafa blasað við augum og andans sjónum margra
vesturfara, er þeir yfirgáfu landið og ávallt síðan.
Skáldið leggur útaf orðum Önundar tréfótar:
„Kröpp eru kaup, ef hreppi ék
Kaldbak-en læt akra.“
Landnámsmaðurinn stígur á land og litast um:
„Að baki lians ólgandi ísliafið brauzt
við útsker og hömrótta skaga,
í horfi reis jökull með éljalegt haust
og jarðbannagadd on’í haga.
Og landið var útsteypt með urðir og liolt,
í árhvömmum gróðurinn falinn.
En hamraberg gægðu út grámýldum skolt
og glottandi héngu yfir dalinn.“
Óblíða landsins storkar gestinum, en á honum er
enginn bilbugur:
„Þá kvað liann: „Mitt hlutfatl og heiður er eitt,
á hólminn þig, ísland, að skora.
Og þvi lief ég heitið að hræðast ei neitt
nema hrópsyrðin: aukvisi að þora.“
Þannig lýkur kvæðinu:
„Og því skal í nauðsynjum nema hér lönd —
í nepju og óblíðu þinni.
Ég trúi því, ísland, að hugur og hönd
og hreystin og kjarkurinn vinni.“
Með framansögðu er alls ekki verið að kasta rýrð
á baráttu góðra íslendinga að afla okkur formlegs
sjálfstæðis né heldur, að samningar okkar við önn-
ur ríki sé smámál, sem litlu skipti. En við höfum Al-
þingi til þess að vera þar á verðinum og ríkisstjórn
og stjórnmálaflokka, sem við sem kjósendur í lýð-
ræðislandi getum valið um. Fyrir forgöngumönnum
félagsskapar okkar valdi að hann yrði skóli. Viðborf
skólamannsins og uppalandans skiptir máli fyrir