Skinfaxi - 01.11.1953, Síða 23

SKINFAXI
119
leikrit, sem samið hafði verið í tilefni afmælisins. Dans-
að var á palli í tæpar tvær stundir og síðan rann upp
lokastundin og jafnframt sú áhrifamesta. Það var orðið
rokkið og svæðið því upplýst og þar var mikil þröng.
Síðustu tónarnir frá hljómsveitinni dóu út, ólgandi
mannhafið kyrrðist, ljósin slokknuðu, en bál mikið
var tendrað. Eldtungur teygðust upp yfir trjátoppana
og bar við himin. Bjarma sló á trén og mannhafið um-
hverfis. Þá kvað við raust mikil og karlmannleg. Það
var danska skáldið Jörgen Bukdahl, sem liélt þarna
þrumandi ræðu, reglulega bálræðu. Eldmóðurinn svall
í hverri setningu og bjarmi frá hálinu skapaði ógleyman-
legt umhverfi. Eldtungur Bukdahls teygðust í margar
áttir. 1 leiftursetningum varpaði hann Ijósi yfir liand-
ritamálið og sendi okkur Islendingum hlýjar kveðjur og
fagrar óskir. Þannig geystist hann land úr landi, hvcr
leifturmyndin rak aðra, er skildi eftir sig glögg spor. —-
Suður-Slésvik er ekki gleymd og sifellt á vörum Dana
þarna og gerir þeim léttara að skilja inenningar og
frelsisbaráttu annarra þjóða. Og í handritamálinu eig-
um við þarna hauka í horni, sem leggja okkur lið eftir
megni.
Bálið minnkar, og við deyjandi hjarmann frá rjúkandi
bálkesti hverf ég frá Skibelund Krat með bjartari
mynd af baráttu þjóðanna fyrir sjálfstæði og þjóðlegri
menningu í huga. Sú barátta er bál, sem ekki kulnar,
þótt kalt gerist, kynslóð tekur við af kynslóð, kyndill-
inn er borinn áfram, og eldurinn leynist ekki. Þökk
sé D.D.U. fyrir allt, sem þau hafa gert til þess að auka
skilning á Islandi og Islendingum meðal Dana. Þökk
fyrir gott samstarf og vinalegar móttökur, er við sækj-
um þá heim. Heill og hamingja fylgi D.D.U. í barátt-
unni fyrir öllu því, sem er danskt og kristilegt.
Guð blessi D.D.U. og U.M.F.I.
Ingólfur Guðmundsson
Laugarvatni.