Skinfaxi - 01.11.1953, Blaðsíða 29

SKINFAXI
125
Ó, skógarbjörk, ó, skógarbjörk
í skikkju grænna laufa.
f bjarkaskjóli feður fyrr
á Fróni byggðir reistu.
Nú blæs um auðan bæjarhól
því burtu eru gömul skjól.
En fé og búi farnast bezt
í faðmi hlýrra skóga.
Myndir; gamlar og nýjar
III. Lag: „Efst á Arnarvatnshæðum".
Skógurinn hlífðarlaust höggvinn
haglendið beitt í rót.
Vindarnir sverfa svörðinn
og sópa niður í grjót
IV. Lag: „Fífilbrekka gróin grund“.
Skógarlundur skemmtir mér
skýldi lengi bænum mínum.
Reynir kóngur rauð með ber,
ríklát drottning björkin er.
Víðigerði vaxa fer
vörn og yndi gjörðum þinum.
Skógarlundur skemmtir mér
skýldi lengi bænum mínum.
Einir hvassa barrið ber
byggir óðul fornra skóga
ævinlega samir sér
— Sumar, vetur grænn hann er —.
Einhverntíma eignumst vér
aftur lundi hærri nóga.
Einir hvassa barrið ber
byggir óðul fornra skóga.
Ingólfur Davíðsson.