Skinfaxi - 01.07.1955, Blaðsíða 23

SKTNFAXI
71
inni 30 árum síðar, Jónsmessuhátíð 1953, stóðu þeir
í sama ræðustólnum, þrír af frumherjunum, Guð-
mundur Einarsson Ingvar Gunnarsson og Valdimar
Long, og fluttu ávörp. Áður hafði verið mikið um það
rætt, hvort liltækilegt væri að nota hinn gamla ræðu-
stól, því að nú breiddu trén, sem l'yrst voru gróður-
setl í Ilellisgerði, úr greinum sinuin langt fjæir ófan
ræðustólinn, og gátu því fáir einir af áheyrendum
séð ræðumenn. Eru ])essi tré nú orðin 7 8 metra há.
Svo vel hefur draumur þeirra Magnamanna um Hell-
isgerði rætzt í einu og öllu.
Mörg ný verkefni biða i Hellisgerði á næslu árum.
Þar þarf miklar framkvæmdir, skipulagningu og
smekkvisi. Þar þarf að samræma ný og gömul sjónar-
mið, láta landslagið njóta sín áfram, en byggja þó á
reynslu, kunnáttu og menntun færustu garðræktar-
manna. — En hvernig s,em til lekst um þetta, er það
þó víst, að átak þeirra Magnamanna, sem ólu hug-
sjónina um skrúðgarð í Hellisgerði og hrundu henni
svo glæsilega í framkvæmd, verður komandi kyn-
slóðum ævarandi ábending um það, hverju bjartsýni,
áræði, samheldni og fórnfýsi fá áorkað. Má jneð réttu
segja, að yfir þeim vötnum öllum liafi svifið hinn
sanni ungmennafélagsandi.
[Drögin að srein þessari voru gerð sumarið 1954, eftir 30
ára ræktunarstarf i Hellisgerði. Meginuppistaðan er fengin úr
afmælisriti Magna, Magni tuttugu og fimm ára, eftir Ólaf Þ.
Kristjánsson. — Ritstj.].