Skinfaxi - 01.07.1958, Qupperneq 9

SKINFAXI
73
gtarfa-
í S» H © T T I II
EFTIR BTEFÁN □ LAF JDNSSDN
Frá landbúnaðarsýningunni á Selfossi.
1 suinar hefur verið keppt á fjórum
stöðum í starfsíþróttum, svo að mér sé
kunnugt um, en verið getur, að það liafi
samt verið víðar. Á Þingvöllum var keppt
i hestadómum á landsmóti hestamanna.
Kepptu þar átta ungir menn frá fjórum
félögum. Á Selfossi fór fram keppni i átta
greinum karla og kvenna þann 18. ágúst.
1 Hornafirði var keppt í tveim greinum
kvenna 31. ágúst, og á Kjalarnesi var
starfsíþróttamót 28. septemher.
Mótið á Selfossi
fór fram i sambandi við hina myndar-
legu landbúnaðarsýningu Búnaðarsam-
bands Suðurlands. Þar var — eins og áð-
ur er sagt — keppt í átta greinum og þar
að auki i tveim flokkum i liverri grein,
sældir sem skáld, þó að ádeilur hans vektu bæði
undrun og reiði. Menn stóðust ekki þann yndis-
þokka, sem var yfir ljóðum hans. Hann orti
fágaðri kvæði en nokkurt annað íslenzkt skáld
fyrir hans tíma, og auk þess voru kvæði hans
auðskilin, þrungin hrífandi hugsjónum, litkuð
leikandi kímni og hittnu spotti, full af fögrum
myndum og heillandi tilfinningu. Hann dáði
jöfnum höndum Sigurð Breiðfjörð og Jónas
Hallgrímsson, stóð föstum fótum í íslenzkum
menningarerfðum og hafði orðið fyrir sterkum
áhrifum af ströngustu fegurðarkröfum erlendra
fagurkera og stórskálda. Ljóð hans gátu verið
sárbeitt sverð, en í sverðinu var sannarlega líf-
steinn, sem græddi. Og þegar Þorsteinn lézt,
var hann ástsælli en nokkurt annað islenzkt
skáld.
Á hundrað ára afmælinu var honum reistur
minnisvarði í æskusveit hans, Fljótshlíðinni.
Það er tilvalið fyrir ungmennafélögin að hafa
Þorsteinskvöld, þegar vetrarstarfið er byrjað,
fá einhvern af félögunum til að kynna sér ævi
hans og Ijóð og flytja síðan um hann stutt er-
indi, en láta svo lesa upp kvæði eftir hann —
og ennfremur syngja lög við ljóð hans. Ef til
er í sveitinni raddfagur kvæðamaður, væri vel
til fallið að fá hann til að kveða með sinni
hreimfegurstu stemmu einhver þau af kvæðum
skáldsins, sem ort eru undir ferskeyttum hætti.
Þorsteinn unni mjög ferskeytlunni, hinu fagra
tjáningarformi íslenzkra alþýðuskálda, og hóf
hana til listrænnar tignar.
En hvað sem þessu liður, þá lesið ljóð Þor-
steins í einrúmi. Látið fegurð þeirra, sannleiks-
ást hans, réttlætiskennd og umbótavilja orka á
hjörtu ykkar og hugi.
★