Skinfaxi - 01.07.1959, Blaðsíða 23

SKINFAXI
87
orði um dansleik á eftir, eins og sums
staðar tíðkast, það lætur sér nægja að
sjá árangur vinnu sinnar, en ég er sann-
færður um, að sá árangur verður góður,
því að verkið er vel unnið og af kunnáttu.
Ég vil nota þetta tækifæri til að þakka
öllu ]>essu fólki, og ég vona, að það fjöl-
menni næsta vor líka.“
Þórður segir síðan, að nú hafi alls ver-
ið gróðursettar 70 þ'úsund plöntur — eins
og framkvæmdastjóri U.M.F.Í. gat um í
grein sinni um skóginn i 1. hefti af þess-
um árgangi Skinfaxa. Þórður upplýsir,
að flestar þessar plöntur hafi verið gróð-
ursettar siðustu 15 árin. Mest var gróður-
setningin vorið 1950 — eða tíu þúsund
plöntur. Þá segir Þórður:
„Ég get sannað með mörgum dæmum,
að Þrastaskógur er tilvalinn staður til
gróðursetningar, en ég ætla aðeins að
nefna hér tvö dæmi:
Árið 1944 setti ég niður 200 reyniviðar-
plöntur; liæsta tréð var í vor 0 metrar. Tré
þessi standa við sumarbústað minn í
Þrastaskógi. Árið 1948 voru settar 2500
rauðgreniplöntur ættaðar frá Noregi,
þessar plöntur voru þá 10—15 cm. og er
vöxtur þeirra eins og hér segir:
Vorið 1953 voru þær 20—40 cm. Vorið
1958 voru þær 40—130 cm. Vorið 1959 er
liæsta tréð orðið 175 cm. og árssprotinn á
])ví 45 cm. Þannig eykst árssprotinn með
árunum. Segjum nú svo, að þetta rauð-
greni vrði selt næstu árin sem jólatré,
þegar þau eru húin að ná 120—130 cm.
hæð, en verð á slíkum jólatrjám var um
síðustu jól kringum 100 kr., þá fengjust
fyrir 2000 tré 200 þúsund kr. Það er
merkilegt, að við íslendingar skulum ekki
rækta handa okkur jólatré sjálfir.“
Heiðursfélagar U.M.F. Samhygðar.
Þórður lýkur grein sinni þannig:
„Það er mikið búið að vinna i Þrasta-
skógi fyrir litið fé, meira en margan grun-
ar, en það þarf að vinna miklu meira í
framtiðinni. Þeir, sem liafa unnið að
gróðursetningu í Þrastaskógi og eiga eftir
að vinna þar, fá að launum ánægjuna af
að sjá litlu plönturnar vaxa i stór tré, sem
teygja sig upp fyrir kjarrið, sem fyrir er,
og geta þá sagt: Þarna hef ég lagt liönd á
plóginn. Það er fögur hugsjón að klæða
landið skógi og græða mela og sanda i
grænt skrúð.“
Þórður getur djarft úr flokki lalað.
Ilann liefur verið trúr þeirri hugsjón,
sem einn af heztu og óeigingjörnustu for-
vigismönnum ungmennafélagshreyfing-
arinnar, Aðalsleinn Sigmundsson, glæddi
hjá honum í bernsku, hefur unnið mikið
fyrir lítil laun í klingjandi mynt og sízt
minna fyrir engin laun önnur en þau að
vita sig vera i verki með hinum skap-
andi öflum tilverunnar — og að „einhver
kemur eftir mig, sem hlýtur.“