Skinfaxi - 01.04.1960, Blaðsíða 7

SKINFAXI
39
hliðra sér gjarnan hjá vinnu, sem krefst
óvenjulegs vinnutíma, mikillar snerpu og
jafnvel fjarvista frá heimili. Þau sækjast
gjarnan eftir einhvers konar dútli við af-
greiðslu í búð eða sjoppu, eða daglauna-
vinnu, þar sem vinnutími er afmarkað-
ur og ekki gerðar kröfur til mikilla af-
kasta. Er hvort tveggja jafnhörmulegt, að
sjá unga, Iirausta, stóra og sterklega menn
snúast við að afgreiða gosdrykki, hrjóst-
sykur og tyggigúmmí, eins og að Iiorfa
á þá hanga syfjulega og linjulega fram
á skóflu eða haka, sem þeir svo hreyfa
öðru hverju líkt og þegar leið skepna í
tjóðri gripur niður í þrautnagaða grasrót.
Eða ungu stúlkurnar — hinar verðandi
mæður — ganga milli sjoppuhorðanna,
skotra augum til slyndrulegra gesta og
svara hálfyrðum þeirra með kæruleysis-
hrosi, andkannalegum kvikmyndahreyf-
ingum og hálfameriskum slettum. Svo
er þá mikið af flota landsmanna mannað
Færeyingum, — margur hóndinn stritar
einn við störf sín og húsmóðirin sér ekki
út úr önnum sínum, þvi að hin mikla
hringiða hins ófrjóa snikju- og snölturlífs
í þorpinu eða bænum hefur dregið til sín
dótturina og soninn.
„Hér er þunga þraut að vinna.“
Svo segir i hinu ágæta kvæði, sem
Guðmundur skáld Guðmundsson orti til
ungmennafélaganna á sumarmálum
starfsemi þeirra, og víst er um það, að
baráttan fyrir sjálfstæði íslenzku þjóðar-
innar og verndun tungunnar og ræktun
landsins var þung þraut, en þó var þar
það til léttis, sem mest er ávallt um vert,
ef leita skal á brekkuna eða lyfta þung-
um tökum, að þörfin sé hverjum og ein-
um ljós og hvötin til afreksins hinum
ungu, sem mestum eru gæddir mættin-
um, svo sem í hlóð horin. Og þannig var
ástatt í þann tima, sem þetta kvæði var
ort. Nú eru viðliorfin ekki eins ljós, þörf-
in ekki jafnþi'ásækin, en hins vegar margt,
sem villir um hugi hinna ungu. Þeir eru
til dæmis margir meðal svokallaði'a for-
ustumanna, sem segja: Hvað eru menn
að fárast um illt ástand og ljótar horf-
ur? Aldrei hefur Isiendingum liðið hetur
en nú, aldrei hefur verið önnur eins gnægð
alls, sem menn æskja, aldrei verið kvn-
slóð á íslandi, sem að orku, blóma og
þekkingu liafi verið neitt til lika við þá,
sem nú er að taka við af okkur eldri
mönnunum!
En margir hafa séð háskann, og for-
ráðamenn stærstu bæjaixna hafa rumsk-
að. Þar er nú hafin margvisleg stai'fsemi
meðal unga fólksins til að beina liuguin
þess inn á æskilegar brautii-, og sú starf-
semi hefur þegar gefið góða raun, þó að
langt sé í land, til þess að hún verði svo
víðtælc og markviss, að hún geti valdið
verulegum straumhvörfum.
Dti um landið — í hæjum, þorpuni og
sveitum —■ eru ungmennafélögin öllum
öðrum fremur sá aðili, senx hefur aðstöðu
til að taka forustuna jafnt um viðnám
sem í nýrri frægðargöngu mót hækkandi
sól og degi heiibi-igðs og gróandi þjóð-
lifs.
Iþróttastarfsemi þeirra hefur á liðnum
árunx orðið þeim og þjóðinni allri meira
virði en flestir munu gei’a sér grein fyrir.
Hún hefur á tímurn andlegs og menn-
ingai-legs forustuleysis og mikilla og gagn-
gex-ra breytinga kallað á ki'afta liinna
ungu til sameiginlegi'a átaka og þjálf-