Skinfaxi - 01.04.1960, Blaðsíða 19

SKINFAXI
51
sér lántökuheimild fyrir sambandsstjórn.
Samþykkt var að efla Skinfaxa, vinna
að útbreiðslu bans og safna í liann efni
af sambandssvæðinu. Þá var og samþykkt
að stuðla að fyrirbugaðri útgáfu prentaðs
blaðs fyrir Vesturland (sbr. Suðurland).
Ragnar Olgeirsson ræddi um væntan-
legt félagsheimili að Varmalandi, en um
það mál voru ekki gerðar neinar sam-
þykktir, en samþykktar voru tvær tillög-
ur um félagsmál, önnur sú, að einn eða
fleiri fulltrúar sambandsstjórnar mættu á
einum fundi árlega lijá bverju sambands-
félagi, hin, að sambandið beitti áhrifum
sínum til að efla menningarlegar skemmt-
anir félaganna og vinna gegn áfengis-
neyzlu á samkomum með útilokun ölv-
aðra manna.
Samþykkt var að skora á stjórn sam-
bandsins um athugun á framtíðarstað
fyrir byggðasafn Borgfirðinga — og var
bent á Borg á Mýrum.
I landhelgismálinu var samþykkt eftir-
farandi áskorun:
„38. þing U.M.S.B. skorar á Alþingi og
rikisstjórn og alla aðra Islendinga að
lialda áfram samstöðu í landhelgismálinu
og bvika ekki frá málstað þjóðarinnar.“
Þá var samþykkt eftirfarandi tillaga út
af herverndinni:
„Þing U.M.S.B. skorar á Alþingi og
ríkissjórn, að taka berverndarsamninginn
við Norður-Ameriku nú þegar til athug-
unar með uppsögn hans fyrir augum,
þannig, að herinn hverfi úr landi strax
að loknum þeim stytzta fresti, sem samn-
ingar kveða á um.“
Auk þess verði kosin tveggja manna
nefnd, sem leiti eftir afstöðu rikisstjórn-
arinnar í berverndarmálinu og fái eittbvert
svar við áskoruninni, og skili bún áliti
um málð á næsta þingi sambandsins.
I þessa nefnd voru kosnir:
Ragnar Olgeirsson og Sveinbjörn Bein-
teinsson.
I stjórn sambandsins voru kosnir:
Formaður: Ragnar Olgeirsson.
Ritari: Bjarni Guðráðsson.
Gjaldkeri: Bjarni Ilelgason.
Meðstjórnendur: Geir Björnsson og
Sveinbjörn Beinteinsson.
★ ■ ■■•v'i
Skraut í hnappagatið.
Héraðsráðunautur, sem var mjög ábuga-
samur um ræktun og dáði allt, sem að
henni laut, stóð í hópi ungra manria, sem
voru að bíða eftir að áætlunarbíllinn frá
Reykjavik kæmi. Svo bar þá ýmislegt á
góma, og meðal annars var faríð að tala
um ilmvötn.
„Það er pest af þeim, sumuiri stélp-
unum,“ sagði einn.
„Hja, ég kann hreint ekkert illa við,
þó að þær lykti nokkuð sterkt af vellykt-
anda,“ sagði annar. „Ég er nefnilega held-
ur litið gefinn fyrir svitastækju.“
„Æ, það er mörg lyktin vond,“ sagði
sá þriðji.
„Já, og mörg góð,“ mælti sá, sem tal-
aði um pestina, „Það er bara að hafa
smekk til að velja.“
Nú kom ráðunauturinn til sögunnar:
„Á ég að segja ykkur eitt, drengir! Bezta
lykt, bezta angan, vildi ég sagt hafa, sem
ég finn, er gróðurilmurinn á vorin, hæfi-
lega blandaður mykjuþef. Það er angan,
sem lieyrir til binu gróandi lifi.“
Sá, sem fjæst hafði talað, vék sér að
bonum og mælti: