Skinfaxi - 01.08.1970, Blaðsíða 6

Þessir ungu strákar, sem eru 13 ára gamlir,
unnu allan timann viö þökulagninguna á
íþróttavöllinn. Frá vinstri: Þráinn Haf-
steinsson, Garðar Keynisson, Kristinn Bárð-
arsson, Ólafur Sigurðsson og Kristján Larsen.
fjölskrúðugu blómgresi og því mjög vel
fallið til skógræktar. Vorið 1912 var
landið girt og ræktunarstörfin hafin með
skóggræðslu og grisjun.
„Þrastaskóg, skulum við kalla hann,
ungmennafélagsskóginn í Öndverðarnes-
landi. Skógarþrestirnir virðast kunna þar
sérstaklega vel við sig. Þeir verpa þar á
vorin undir bjarkarkjarrinu, og á haust-
in hópa þeir sig svo hundruðum skiptir
yfir skóginum, og leika feluleik í grein-
um hans. Undir kjarrinu, og við rætur
þess er vaggan, í liminu uppi yfir er leik-
völlurinn. Þaðan má heyra vængjaþyt,
hvísl og tíst. — Hjarta slær þar í hverj-
um runni.“
Þannig er nafngiftin skilgreind í 7.
tölublaði Skinfaxa 1913. Gjöf þessi er
mesta viðurkenning og öflugasta hvöt
sem ungmennafélagshreyfingin hefur
hlotið. Einlægni gefandans er ótvíræð,
hann treysti því að íslenzkir ungmenna-
félagar myndu leggja metnað sinn í að
rækta þennan reit. Ungmennafélögin á
fslandi eiga hér sameiginlega skyldum að
gegna gagnvart skóginum og allri upp-
byggingu þar. Aldrei mega ungmenna-
félögin á íslandi láta undir höfuð leggj-
ast að yrkja, verja og fegra þessa eign
sína, sem í dag er margra milljóna virði
og verður stöðugt verðmeiri sökum ein-
stæðrar náttúrufegurðar og nálægðar
við þéttbýlustu svæði landsins.
Allt frá því fyrsta hafa forráðamenn
UMFÍ rætt það á fundum sínum og
þingum, á hvern hátt félagsskapurinn
gæti aflað fjár til framkvæmda í Þrasta-
skógi. Mikið hefur þó áunnist þrátt fvrir
lítil efni, og enn sem fyrr er það fyrst
og fremst góður vilji og fórnarlund fárra
einstaklinga, sem þoka málefnum Þrasta-
skógar nokkuð á leið.
Varzla landsins var stórt átak í fyrstu,
en síðan hefur þar verið unnið óslitið
að skógrækt með góðum árangri, og eru
elztu barrtré í Þrastaskógi um 43 ára
gömul. Skógarvörður hefur annazt vörzlu
skógarins á sumrin allt frá 1922, og lengst
allra núverandi skógarvörður, Þórður
Pálsson kennari í Reykjavík. Hann hefur
átt manna mestan þátt í skógræktar-
störfum í Þrastaskógi um áratugaskeið
og meðal annars hlotið viðurkenningu
Skógræktarfélags íslands fyrir góðan ár-
angur við ræktunarstörf. Ymsir góðir
félagar hafa hér vel að unnið, stjórnar-
menn UMFÍ og milliþinganefndir, sem
fjallað hafa um málefni Þrastaskógar, og
enn eru margar tillögur þeirra og hug-
myndir óframkvæmdar.
Árið 1917 skrifar Guðmundur Davíðs-
son í Skinfaxa: „Hvernig eigum við að
tryggja ræktun Þrastaskógar í framtíð-
inni? Það gagnar lítið þó okkur dreymi
6
SKINFAXI