Skinfaxi - 01.08.1970, Side 26

Kveðja til UMF Dagsbrúnar
A-Landeyjum, 15. nóvember 1969
Við skyggnumst andartak aftur í tímann
er ungir, dugandi menn,
mynduðu samtök, þau samtök hafa
síðan lifað, og enn
í blóma þau standa um byggðir landsins
og bera þess vitni nú,
að til eru ennþá ungir sveinar,
sem eiga metnað og trú.
Ungmennafélögin höfðu og hafa
það helzt á stefnuskrá,
að efla líkams og andans hreysti
og árangri góðum ná.
Því hef ég nokkrum þankabrotum
þjappað í lítinn brag,
að ungmennafélagið okkar gamla
er orðið sextugt í dag.
Það fagnar nú miklum merkisdegi
af myndar- og glæsibrag
minnugt þess, hvað það á að þakka
þeim, er studdu þess hag.
Það hefur oft sýnt sig og sést hér í verki
og sannast mun alla tíð,
hvað samtakamáttur miklu orkar
hjá mönnunum fyrr og síð.
Traustum stendur nú félagið fótum,
farnist því ætíð sem bezt.
Það er ein grein af þeim gamla stofni,
sem gefa vill landinu mest,
horska syni og hraustar dætur,
hugprúða æskusveit,
er eflir samheldni, dáð og drengskap
og dug til að standast sín heit.
Við lifum á tímum tækni og mennta
og teljum það okkur í hag
og megum það líka, því máttur og þekking
er manninum nauðsyn í dag.
En einu við megum þó ekki gleyma,
því allt er í heiminum valt:
Það er kjörorðið gamla og góða
að gefa landinu allt.
Sesselja þórðardóttir.
d
Önn þeirra daga, er drottinn gefur og tekur,
daprar mér sýn um víðerni blárra geima,
en bjargar mér samt, því athöfnin viljann
vekur,
þótt verki í brjóst og taugar, fer blóðið
að streyma.
Ef andinn svíkur og finnur ei verk til
að vinna,
vogin fellur og dauðinn læðist að hjarta,
trúin dofnar og þrek verður minna og
minna,
myndir hverfa og fækkar um daga bjarta.
En hvert er mitt pund og hver kann til
réttra svara?
Hvaðan er komin lífsins orka og vandi?
Hver gefur mátt og örugga von til vara,
ef varða míns lífs er blekking á eyðisandi?
Skúli Þorsteinsson.
26
SKINFAXI